രാജി രാത്രികളുടെ രാജകുമാരി 8 [Smitha] 347

അത് മനസ്സിലാക്കി പദ്മനാഭന്‍ മിക്കവാറും എല്ലാ രാത്രിയും അവളെ ജനാലയ്ക്കല്‍ പോയി മുട്ടി വിളിച്ച് എഴുന്നെല്പ്പിക്കും.
ഇഷ്ട്ടക്കേടോടെ ആണ് അവള്‍ പോകുന്നത് എങ്കിലും വായും പൂറും മുലയും നിറച്ച് ശരിക്ക് ഊക്ക് കിട്ടിക്കഴിയുമ്പോള്‍ അവളുടെ മനം തെളിയും.
അതിനിടെ രണ്ടു മൂന്ന് പ്രാവശ്യം ഫ്രാന്‍സീസും രാത്രിയില്‍ അവളെ തേടി വന്നിരുന്നു.
രണ്ടു പ്രാവശ്യം അയാള്‍ തനിച്ചും ഒരിക്കല്‍ ഫ്രാന്‍സീസും പദ്മനാഭനും ഒരുമിച്ചും അവളെ കളിച്ചു ഏകദേശം നാലഞ്ച് മണിക്കൂര്‍.
അന്ന് രാത്രി അവള്‍ പത്തുമണി ആയപ്പോഴാണ് ഉറക്കം ഉണര്‍ന്നത്.
തലവേദന ആണ് എന്ന് പദ്മിനിയോട് അവള്‍ കളവ് പറഞ്ഞു.

“എന്നാടി കൊച്ചെ നിന്‍റെ വയറ് നിറയാത്തെ?”

മകളെ തനിച്ചു കിട്ടിയപ്പോള്‍ കല്യാണിയമ്മ രാജിയോടു ചോദിച്ചു.

“എന്‍റെ അമ്മെ അതിന് ഞാന്‍ മാത്രം വിചാരിച്ചാ മതിയോ?”

അവള്‍ അല്‍പ്പം ദേഷ്യം കലര്‍ത്തി ചോദിച്ചു.

“എന്നുവെച്ചാ?”

കല്യാണിയമ്മയും അല്‍പ്പം ദേഷ്യം കലര്‍ത്തി ചോദിച്ചു.

“അമ്മ ചുമ്മാ പൊട്ടു കളിക്കല്ലേ?അമ്മയ്ക്കെന്നാ മനസ്സിലായില്ലേ?”

“മനസ്സിലായില്ല!”

സ്വരം കടുപ്പമാക്കി കല്യാണിയമ്മ പറഞ്ഞു.

“അതല്ലേ ഈ കൂടെക്കൂടെ ചോദിക്കുന്നെ?”

“ഈ അമ്മ!”

അവള്‍ ചിരിച്ചു.

“എന്‍റെ അമ്മെ ബാബുവേട്ടന് ഉറക്കം മാത്രമാ പണി രാത്രീല്‍. പണിയാന്‍ സമയമില്ല!”

“ഛീ!”

ചുറ്റും ഒന്ന് നോക്കി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് കല്യാണിയമ്മ കൈയ്യുയര്‍ത്തി.

“എന്ത് വര്‍ത്തമാനവാ നീയീപ്പറയുന്നെ മോളെ?”

“ഒള്ളതാ അമ്മെ!”

പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അവള്‍ തുടര്‍ന്നു.

“എന്നും വരുന്നേ ലോകത്തെ മൊത്തം ക്ഷീണവും പിടിപ്പിച്ചോണ്ടാ! വന്നാ കുളിക്കും, ഉണ്ണും. ഊണ് കഴിഞ്ഞാ ഒറങ്ങും! പിന്നെ എങ്ങനെ കൊച്ചുണ്ടാകാനാ?”

കല്യാണിയമ്മ മൂക്കത്ത് വിരല്‍ വെച്ചു.

“നെനക്ക് ..നെനക്കപ്പം വെഷമം ഒന്നും ഇല്ലേ?”

അവര്‍ തിരക്കി.

“വെഷമം ഒണ്ടെന്നും വെച്ച് ഇപ്പം എന്നാ ചെയ്യാനാ?”

രാജി വീണ്ടും ചിരിച്ചു.