രാഘവ് പോക്കറ്റിൽ നിന്ന് ചെറിയ ചുറ്റികയെടുത്ത് അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ട ആ പാറയുടെ ഒരു ചെറിയ കഷ്ണം പൊട്ടിച്ചെടുക്കാൻ തുടങ്ങി… അത് പൊടിഞ്ഞു താഴെ വീഴാൻ അവന് അധികം ബലം പ്രയോഗിക്കേണ്ടി വന്നില്ല… ആ വരകൾക്ക് ഒരു പോറൽ പോലും സംഭവിച്ചില്ല… അവന്റെ ചില്ലുകുപ്പിയിലേക്ക് അവന് വേണ്ടതായ അവസാനത്തെ മണൽത്തരി… അതാണ് ഇപ്പോൾ അവൻ സ്വന്തമാക്കിയത്… താഴെ മണ്ണിൽ വീണ ആ പാറക്കഷ്ണം അവനെടുത്ത് പോക്കറ്റിൽ നിക്ഷേപിച്ചു… അതെന്തിനാണെന്ന് സംശയത്തോടെ ചോദിച്ച ആരാധനയോട് പറയാം എന്നാംഗ്യം കാണിച്ച് മുകളിലേക്ക് പോകാമെന്ന് രാഘവ് സിഗ്നൽ കൊടുത്തു… അവർ രണ്ടു പേരും പതിയെ ജലനിരപ്പിലെത്തി…
ജലപ്പരപ്പിനു മുകളിലേക്കെത്തിയ അവർ കണ്ടത് തങ്ങളെ ഉറ്റുനോക്കിക്കൊണ്ട് നിൽക്കുന്ന സംഘത്തെയാണ്…
“ നിങ്ങൾ ഇവിടെ പിക്നിക്കിനു വന്നതാണോ കുട്ടികളേ…? “ അവരെ പുച്ഛത്തോടെ നോക്കിക്കൊണ്ട് പ്രായമായ പ്രൊജക്ട് അഡ്മിനിസ്ട്രേറ്റർ ചോദിച്ചു…
“ ക്ഷമിക്കണം… അടക്കാനാവാത്ത ആകാംക്ഷ കൊണ്ട് ഒന്ന് താഴേക്ക് പോയതാണ്… “ രാഘവ് ചമ്മലോടെ പറഞ്ഞു…
“ കുട്ടീ നീയും… “ ആരാധന കൂടി രാഘവിന്റെ കൂടെപ്പോയെന്ന് അറിഞ്ഞപ്പോൾ അയാൾക്ക് ദേഷ്യം വന്നു…
“ഉം പോകാം… ഇനി വൈകിട്ട് വരാം… ” അത്രയും പറഞ്ഞ് എല്ലാവരേയും പാക്കപ്പ് ചെയ്ത് ബോട്ട് കരയിലേക്ക് കുതിച്ചു… തീരത്ത് ക്യാമ്പിൽ എത്തിയപ്പോൾ രാഘവിനേയും ആരാധനയേയും അയാൾ വിളിപ്പിച്ചു…
“ സർ ഇപ്രാവശ്യത്തേക്ക് ക്ഷമിക്കണം… ഇനി ഉണ്ടാവില്ല…“ രാഘവിന്റെ മുഖത്ത് വിഷമം നിഴലിട്ടു…
കഥ നന്നായിരുന്നു പഴഞ്ചന് ബ്രോ…
രാമസേതു അന്നതിനെപ്പറ്റി ഒരുപാട് അറിവ് കിട്ടി.ഒരു കഥ വായിക്കുന്നതിലുപരി ഒരു ചരിത്ര പുസ്തകം വായിക്കുന്നത് പോലെ തോന്നി. anyway all the best
please continue iam shooting the serial same story Bro
ഈ കഥ സീരിയൽ ആക്കുമെന്ന് ശരിക്കും പറഞ്ഞതാണോ??… ഇത് Visualize ചെയ്ത് കാണുവാൻ എനിക്കും അതിയായ ആഗ്രഹമുണ്ട്… നന്ദി… 🙂
പഴഞ്ചന്, കഥയുടെ പേര് കണ്ടാണ് ആദ്യ പേജ് വായിച്ചത്. വായിച്ചപ്പോള് തുടക്കം മുതല് വായിക്കണം എന്നൊരു തോന്നലുണ്ടായി. അതിമനോഹരമായ ഭാഷാ നൈപുണ്യം ഇതിലൂടെ താങ്കള് പ്രകടിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു. അസാമാന്യ കഴിവുള്ള ഒരു എഴുത്തുകാരനായ താങ്കള്, മനസു വച്ചാല് നല്ലൊരു കൃതി മലയാളികള്ക്ക് സമ്മാനിക്കാന് സാധിക്കും. കമ്പി ലോകത്തിനു പുറത്തും താങ്കള് ശോഭിക്കട്ടെ എന്ന് ആശംസിക്കുന്നു..
സമയം കിട്ടുന്ന മുറയ്ക്ക് കഥ വായിക്കുന്നതാണ്..മനോഹരമായ എഴുത്ത്..
Dear Master…
താങ്കളുടെ ഒരു ആരാധകരാണ് ഞാൻ… ഈ കഥയ്ക്ക് ഇതിലും വലിയ ഒരു comment ഇനി കിട്ടാനില്ല… ഇതൊരു അംഗീകാരമായി ഞാൻ കാണുന്നു… Thank you… 🙂