രമിത 4 [MR WITCHER] 697

 

 

 

ബോധം വരുമ്പോൾ അവൾ ഒരു കട്ടിലിൽ കിടക്കുക ആയിരുന്നു….. പതുക്കെ പതുക്കെ കണ്ണ് തുറന്നപ്പോൾ അവൾക്കു മനസ്സിലായി അത് ഒരു റൂം ആയിരുന്നു….

നോക്കിയപ്പോൾ തൊട്ടടുത്തു ആരോ കിടക്കുന്നു…. അവനെ കണ്ടപ്പോൾ അവൾ ഒന്ന് ഞെട്ടി… ഗോകുൽ.. അവൾ അത് ഓർത്തു കരയാൻ തുടങ്ങി…

 

 

<><><><><><><>>>>>

 

 

 

അമ്മ അത് പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഞാൻ ആകെ വല്ലാതെ ആയി…. അവൾ പറഞ്ഞത് എല്ലാം ശെരി ആയിരിക്കണം.. കാരണം അവൾക്കു എന്നോട് ശത്രുത തോന്നാനുള്ള കാര്യം ഒന്നും ഇല്ല… മാത്രമല്ല അവൾക്ക് ആരെയും ചതിക്കാനും കഴിയില്ല….

 

ഞാൻ വളരെ ആശയകുഴപ്പത്തിൽ ആയി… അവൾ വെറും പാവം ആണ്…. അമ്മയെ നോക്കി അമ്മയുടെ മുഖത്തു ഉള്ള ഭാവം തിരിച്ചറിയാൻ എനിക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല..

.

.

.

“അമ്മേ… ഇനി ഞാൻ എന്ത് ചെയ്യും… അവൾക്കു എന്നോട് ക്ഷേമിക്കാൻ കഴിയുമോ… അറിയാതെ ആണേലും ഞാൻ അല്ലേ അവളുടെ ജീവിതം തകർക്കാൻ കാരണക്കാരൻ”

 

അമ്മ എന്നെ നോക്കി ചിരിച്ചു…… ആ ചിരിയുടെ അർത്ഥം എനിക്ക് മനസ്സിലായില്ല…. ഞാൻ അമ്മയുടെ മുഖത്തു തന്നെ നോക്കി ഇരുന്നു…

 

“ഡാ…. അവൾ നിന്റെ നല്ല ഫ്രണ്ട് ആയിരുന്നില്ലേ….. എന്നാലും നിനക്ക് അവളെ ഇതുവരെ മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല..”

 

അമ്മ പറയുന്ന കേട്ടു ഒന്നും മനസ്സിലാവാതെ ഞാൻ അമ്മയെ നോക്കി….. അമ്മ തുടർന്നു

 

 

“ഡാ ഇത്രയും കാലം നീ അവളെ പറ്റി ആലോചിച്ചില്ല എന്നാൽ അവൾ നിന്നെ ഒരിക്കൽ പോലും കുറ്റം പറഞ്ഞില്ല…..അവൾ കാരണം ആണ് നീ നാടുവിട്ടു പോയത് എന്ന് മാത്രം ആണ് അവൾ പറഞ്ഞത്…. നീ അവളെ ചതിക്കും എന്ന് അവൾ ഒരിക്കലും വിശ്വാസിച്ചിട്ടില്ല….”

 

അമ്മ പറയുന്ന കേട്ടു ഞാൻ ആകെ വല്ലാതെ ആയി…

 

 

“അതൊരു പാവം കൊച്ചാടാ.. കരയാൻ അല്ലാതെ ആരെയും കരയിക്കാൻ ആ കൊച്ചിന് കഴിയില്ല…. എന്റെ മോൻ അവളെ ഒരിക്കലും കരയിക്കരുത്…..