ഭാഗ്യത്തിന് ഞങ്ങൾക്ക് പോകുവാനുള്ള ബസ് വന്നു. ബസിനകത്തു ആകെ 2 3 പേരെ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു.ഞങ്ങൾ ബസിന്റെ നടുവിലുള്ള സീറ്റിൽ ഇരുന്നു. പുറകിൽ എങ്ങും ആരുമില്ല. മഴ കാരണം മുഴുവൻ ഷട്ടർ ഇട്ടിരുന്നതിനാൽ അകത്തു ഇരുട്ടാണ്.
അനിതേച്ചി ടിക്കറ്റ് എടുത്തു.
എനിക്ക് നല്ലത് പോലെ തണുക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.ചേച്ചി ഒരു പുതപ്പു എടുത്തു. ഞങ്ങൾ അതിനിടയിൽ കയറി. ഇപ്പോൾ തണുപ്പിന് ഒരു ശമനമുണ്ടായി.
ഞാൻ: ചേച്ചി ഒരു പാട് നന്ദിയുണ്ട്. എന്നേ അവിടെ നിന്ന് രക്ഷിച്ചതിന്.
അനിത: എന്തിനു?
ഞാൻ: എന്റെ രണ്ടാനമ്മയാണ് അവർ. എനിക്ക് ഒരു സമാധാനവും തരില്ല. ചേച്ചി എന്റെ ഉടുപ്പ് ഒക്കെ നോക്കിക്കേ. എല്ലാം പഴയതാ. ഇപ്പോൾ അവർക്ക് എന്നെ എങ്ങനെ എങ്കിലും ഒഴിവാക്കണം. അതു കൊണ്ടാണ് ചേച്ചി ഈ ജോലിയുടെ കാര്യം പറഞ്ഞപ്പോൾ തന്നെ ഒന്നും ചോദിക്കാതെ അവർ സമ്മതിച്ചത്. അങ്ങനെ എന്റെ ശല്യം ഒഴിവായി അവർക്ക്.
പിന്നെ ഞാനും ഓർത്തു, ജീവിക്കണമെങ്കിൽ പൈസ വേണം.ആരുടേയും മുൻപിൽ കൈ നീട്ടാൻ വയ്യ ചേച്ചി. ഇതു പറയുമ്പോൾ എന്റെ വാക്കുകൾ വിഷമം കൊണ്ട് മുറിഞ്ഞു പോകുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
ചേച്ചി പെട്ടന്നു കൈ കൊണ്ട് എന്നെ തോളത്തു തട്ടി ആശ്വസിപ്പിച്ചു കെട്ടിപിടിച്ചു.
കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ എന്റെ മാറിടങ്ങളിൽ എന്തോ ഇഴയുന്നത് പോലെ തോന്നി. അത് അനിതേച്ചിയുടെ കൈകൾ ആയിരുന്നു.
ഇതിനിടയിൽ അവർ എന്നോട് ചോദിച്ചു “ അന്നെന്തിനാണ് തിയേറ്ററിൽ പോയത്? സ്ഥിരമായി പോകാറുണ്ടോ? ആരാണ് കൂടെ വന്നത് എന്ന്?
