രണ്ടാം യാമത്തിലെ പൂനിലാവ് 1 [സ്പൾബർ] 199

“അയ്യോ… അദ്ദേഹത്തെ… ഒന്നും…ചെയ്യരുത്… നിങ്ങൾക്ക് എന്താണ്…. വേണ്ടത്…?”

തമ്പുരാട്ടി പേടിച്ച് കരഞ്ഞ് കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.

“ഞാനൊരു കള്ളനല്ലേ തമ്പുരാട്ടീ… കക്കാൻ വന്നതാ… ഇല്ലത്ത് വിലപിടിപ്പുള്ള പല അമൂല്യ വസ്തുക്കളും ഉണ്ടെന്ന് നാം കേട്ടിരിക്ക്ണു… അതൊക്കെ എടുത്തോണ്ട് പോവാൻ വന്നതാ… പക്ഷേ, ഇപ്പോ അതൊന്നും നാം എടുക്കണില്യ…
അതിലേറെ വിലമതിക്കണ വേറൊരു സാധനം നോം കണ്ടിരിക്ക്ണു…”

മലർന്ന് കിടക്കുന്ന തമ്പുരാട്ടിയുടെ,നടുകീറിയ ബണ്ണ് പോലെ പൊങ്ങി നിൽക്കുന്ന പൂറ്റിലേക്ക് തന്നെ മുരളി ടോർച്ചടിച്ചു.

ഞെട്ടിപ്പോയ തമ്പുരാട്ടി, തന്റെ വസ്ത്രം അരക്കെട്ടിനും മുകളിലാണെന്നും,തന്റെ നഗ്നത പുറത്താണെന്നും പേടിയോടെ മനസിലാക്കി. വേഗമവർ പാവാട വലിച്ച് താഴ്ത്തിയിട്ടു.

“നിങ്ങൾ…. നിങ്ങരാണ്… ?
എന്നെ ഉപദ്രവിക്കരുത്… നിങ്ങൾക്ക് വേണ്ടതെന്താണെന്ന് വെച്ചാ എടുത്തോളൂ…”

കിടന്നിടത്ത് നിന്ന് അനങ്ങാനാവാതെ, പേടിയോടെ അവർ പറഞ്ഞു.

“നാം ഉപദ്രവിക്കാനോ…? ശിവശിവാ… തമ്പുരാട്ടി എന്തായീ പറയണേ… ഞാനത്തരക്കാരനല്ല തമ്പുരാട്ടീ…”

അവന്റെ മുഖമൊന്ന് കാണണം എന്നുണ്ട് തമ്പുരാട്ടിക്ക്.. ശബ്ദം കേട്ടിട്ട്ആളെ മനസിലാവുന്നില്ല.
ഒന്ന് കയ്യെത്തിച്ചാൽ ചുവരിലെ സ്വിച്ചിടാം… പക്ഷേ വിറച്ചിട്ട് കൈ പൊങ്ങുന്നില്ല.
എന്താണ് ചെയ്യേണ്ടതെന്ന് അവർക്കൊരു രൂപവും കിട്ടിയില്ല.
ഉച്ചത്തിലൊന്നലറിയാലും തമ്പുരാൻ ഉണരുമെന്ന് തോന്നുന്നില്ല..എത്ര ഉറക്കെ അലറിയാലും ശബ്ദം ഈ മുറിവിട്ട് പോവുകയുമില്ല.

മുരളി പതിയെ തമ്പുരാട്ടി കിടക്കുന്ന കട്ടിലിലേക്കിരുന്നു.