രണ്ടാം യാമത്തിലെ പൂനിലാവ് 1 [സ്പൾബർ] 204

“എനിക്കിയാളുടെ കഴുത്തറുക്കാൻ ഒരു മടിയുമില്ല… നിങ്ങൾ കുറച്ച് നേരത്തേക്കൊന്ന് സഹകരിച്ചാൽ മാത്രം മതി… എനിക്ക് നിങ്ങളുടെ പൊന്നും പണ്ടവുമൊന്നും വേണ്ട… ആഗ്രഹിച്ച് പോയി തമ്പുരാട്ടീ… “

“ അരുത്… അങ്ങിനെ പറയരുത്…”

അവർ തേങ്ങിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“സാരമില്ല തമ്പുരാട്ടീ… ഒറ്റത്തവണ… ഞാനൊരു പ്രശ്നക്കാരനൊന്നുമല്ല… ഇങ്ങിനെ ഒരാഗ്രഹവും എനിക്കുണ്ടായിരുന്നില്ല.. പക്ഷേ….ഇപ്പോ…. “

മുരളി ടോർച്ച് തെളിച്ച് കൊണ്ട് തന്നെ തമ്പുരാട്ടിയുടെ അടുത്തേക്കടുത്തു.

“വേണ്ട… അത് മാത്രം വേണ്ട… നിങ്ങളെന്നെ കൊന്നോളൂ… എന്നാലും അത് മാത്രം ചെയ്യരുത്…”

പൊട്ടിക്കരഞ്ഞ് കൊണ്ട് തമ്പുരാട്ടി കൈകൾ കൂപ്പി.

“മര്യാദക്ക് പറഞ്ഞാ മനസിലാവില്ലെടീ പൂറീ നിനക്ക്… ?’’

അത് പറഞ്ഞതും മുരളി കൈ വീശി ഒറ്റയടി… അവരുടെ കരണത്ത് തന്നെ.
അവർ കട്ടിലിലേക്ക് മലർന്ന് വീണു.

ആ അടിയിൽ അവൾ ശരിക്കും ഞെട്ടിയിരുന്നു.
ജീവിതത്തിൽ ആദ്യമായിട്ടാണ് തനിക്കൊരടി കിട്ടുന്നത്… തന്റെ അച്ഛനോ, ഭർത്താവോ തന്നെ ഇത് വരെ അടിച്ചിട്ടില്ല. കൊല്ലിനും, കൊലക്കും അധികാരമുണ്ടായിരുന്ന തറവാട്ടിലെ തമ്പുരാട്ടിയാണ് താൻ.
താൻ പലരേയും അടിച്ചിട്ടുണ്ട്. വാല്യക്കാരികളേയും, അടിയാൻമാരേയും ക്രൂരമായി ഉപദ്രവിച്ചിട്ടുണ്ട്.തന്റെ നേരെ ഒരാൾകൈപൊക്കുക എന്നാൽ തനിക്ക് ചിന്തിക്കാൻ പോലും പറ്റാത്ത കാര്യമാണ്.
അത് മാത്രമോ… അവൻ വിളിച്ച തെറിയോ… ?
അത്തരം പദങ്ങളൊന്നും തന്നെയിന്നേവരെ ആരും വിളിച്ചിട്ടില്ല.

“ഇങ്ങോട്ടെഴുന്നേൽക്കെടീ പൂറീ… ഇനിയത് നടത്തിയിട്ടേ ഞാൻ പോകൂ… “