രണ്ടാം യാമത്തിലെ പൂനിലാവ് 1 [സ്പൾബർ] 209

“അടിയൻ പറഞ്ഞത് തമ്പ്രാട്ടിക്ക് മനസിലായില്ലേ ആവോ… ?
ആ ഉടയാടകളൊക്കെ അങ്ങ് അഴിച്ചിടുക… അടിയന് പോയിട്ട് ഇത്തിരി ധൃതിയുണ്ടേയ്…”

മുരളി അവരെ കളിയാക്കിപ്പറഞ്ഞു.

“തമ്പ്രാട്ടിയുടെ മുലക്കണ്ണ് ചുവന്നിട്ടാണോ, അതോ തവിട്ട് നിറമാണോ എന്നൊക്കെ കവലയിൽ തർക്കമാ… എനിക്കതൊന്ന് അറിയണം…”

അവൻ പറയുന്നത് കേട്ട് യമുന അറപ്പോടെ മുഖം തിരിച്ചു.

“മാത്രമല്ല തമ്പ്രാട്ടീ…തമ്പ്രാട്ടീടെ പൂറ് നല്ല കനത്തിൽ ഉന്തി നിൽക്കുകയാണെന്നും അടിയൻ കേട്ടിരിക്ക്ണു….അതും അടിയന് ശരിക്കൊന്ന് കാണണം…”

യമുനയെ പരമാവധി മാനസികമായി തകർക്കാനാണവൻശ്രമിച്ചത്.

“പിന്നെ തമ്പ്രാട്ടീ… ഓരോരുത്തർ പറയുന്നത് കേൾക്കണം….തമ്പ്രാട്ടിയെ കുനിച്ച് നിർത്തി കൂതീലടിക്കണം പോലും ചിലർക്ക്… വേറെ ചിലർക്ക് തമ്പ്രാട്ടിയെ മുഖത്തിരുത്തി പൂറ് തിന്നണമെന്ന്… അവർക്കെല്ലാം വേണ്ടി ഞാനതങ്ങ് ചെയ്യാം… അല്ലേ തമ്പ്രാട്ടീ..?”

എന്നാൽ…

മുരളി ഈ വീടിനെ കുറിച്ചും, വീട്ട്കാരെ കുറിച്ചും ശരിക്ക് പഠിച്ചിട്ടാണ് ഈ പണിക്കിറങ്ങിയതെങ്കിലും, അവനറിയാത്തൊരു സംഗതിയുണ്ടായിരുന്നു.
യമുനത്തമ്പുരാട്ടി ഒന്നാന്തരം ഒരു കളരിയഭ്യാസിയായിരുന്നു.പതിനെട്ടടവും പയറ്റിത്തെളിഞ്ഞ ഒന്നാന്തരം ഒരഭ്യാസി.
കളരി ഗുരുക്കളായ അമ്മാവനിൽ നിന്നും സ്വായത്തമാക്കിയ കളരിയഭ്യാസം വർഷങ്ങളോളം അവർ അഭ്യസിച്ച് പോന്നിരുന്നു.ഇപ്പോൾ വർഷങ്ങളായി അവർ അഭ്യാസമൊന്നുമില്ലെങ്കിലും, ഒരു ശത്രുവിന്റെ മർമറിഞ്ഞ് പെരുമാറാൻ അവർക്കിന്നുമറിയാം…

കരഞ്ഞിരിക്കുകയാണെങ്കിലും യമുന, മുരളിയെ നിരീക്ഷിക്കുകയായിരുന്നു. തീരെ മൂപ്പെത്തിയിട്ടില്ലാത്ത ഇവനെ നിഷ്പ്രയാസം കീഴ്പെടുത്താൻ തനിക്ക് കഴിയുമെന്നവർക്ക് മനസിലായി.അവന്റെ കയ്യിൽ കത്തിയുണ്ട് എന്നത് മാത്രമാണ് ചെറിയൊരു ശങ്ക.