രണ്ടാം യാമത്തിലെ പൂനിലാവ് 1 [സ്പൾബർ] 202

മുരളി എഴുന്നേൽക്കാൻ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും അവനതിന് കഴിഞ്ഞില്ല. അടിവയറിൽ എന്തോ കൊളുത്തിട്ട പോലെ വലിഞ്ഞ് നിൽക്കുകയാണ്.നിവരാൻ കഴിയുന്നില്ല. അവൻ ദയനീയമായി യമുനയുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി.

“അനങ്ങാൻ കഴിയുന്നില്ലല്ലേ… ?
കഴിയില്ല… നിന്റെ മർമം നോക്കിയാ ഞാൻ കുത്തിയത്… നിനക്കെഴുന്നേൽക്കണേൽ ഇനി ഞാൻ വിചാരിക്കണം…”

യമുന, മൂന്ന് വിരലുകൾ കൂട്ടി അവന്റെ അടിവയറിൽ പിടിച്ച് ഒന്ന് തിരിച്ചു. ഒരാർത്തനാദത്തോടെ മുരളി നിവർന്നു. പൂട്ടഴിച്ചപ്പഴും അവന് സഹിക്കാനാവാത്ത വേദനയായിരുന്നു. അവന്റെ കയ്യിന്റെ പൂട്ടും അവളഴിച്ചു.

“ഉം… നടക്ക്… “

അതൊരാജ്ഞയായിരുന്നു. കോവിലകം ഭരിക്കുന്ന തമ്പുരാട്ടിയുടെ ആജ്ഞ..

മുരളി പതിയെ കസേരയിൽ നിന്നെണീറ്റു. തമ്പുരാട്ടി മുഖത്ത് തന്ന അടിയുടെ വേദനയല്ലാതെ വേറൊരു വേദനയും ഇപ്പോ തന്റെ ശരീരത്തിലില്ലെന്ന് അവൻ അൽഭുതത്തോടെ മനസിലാക്കി.

അവൻ പതിയെ വാതിലിന് നേരെ നടന്നു. തൊട്ട് പിന്നിൽ യമുനയും. വാതിൽ കടന്നതും യമുന കിടപ്പറ വാതിൽ പുറത്ത് നിന്ന് അടച്ച് ഓടാമ്പലിട്ടു.

“മുന്നോട്ട് നടക്ക്…”

അടുക്കള ഭാഗത്തേക്ക് ആംഗ്യം കാട്ടി അവൾ പറഞ്ഞു.

മുരളി നീളൻ വരാന്തയിലൂടെ മുന്നോട്ട് നടന്നു.
ഇത് തെന്റെ അന്ത്യയാത്രയാണെന്ന് അവന് തോന്നി. എങ്കിലും രക്ഷപ്പെടാനുള്ള പഴുതുകൾ അവൻ നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

വരാന്തയുടെ അറ്റത്ത്, അടുക്കളയോട് ചേർന്നുള്ള മുറിവാതിൽക്കലെത്തിയപ്പോൾ യമുന മുന്നിലേക്ക് വന്ന് ആ വാതിൽ തുറന്ന് അകത്തേക്ക് കയറി.

മുറയിലെ ലൈറ്റിട്ട് അവൾ മുരളിയെ അകത്തേക്ക് കയറ്റി വാതിലടച്ച് കുറ്റിയിട്ടു.