രണ്ടാം യാമത്തിലെ പൂനിലാവ് 1 [സ്പൾബർ] 202

“അത്… തമ്പുരാട്ടിയുടെ….”

മുഴുവൻ പറയാൻ അവന്റെ നാവ് പൊന്തിയില്ല.

“നിന്റെ ശരീരത്തിൽ എവിടെയൊക്കെ,ഏതൊക്കെ മർമ്മങ്ങളുണ്ടെന്ന് എനിക്ക് ശരിക്കറിയാം… എന്റെ ഈയൊരു ചൂണ്ടുവിരൽ മാത്രം മതി നിന്നെ ജീവിതകാലംമുഴുവൻ തളർത്തിയിടാൻ..
അത് കൊണ്ട് ഒരു ചോദ്യം വീണ്ടും എന്നെക്കൊണ്ട് ചോദിപ്പിക്കരുത്…”

“തമ്പുരാട്ടിയുടെ…ശരീരത്തിനെ… കുറിച്ച്…”

യമുനയുടെ മുഖത്തെ ക്രോധഭാവം കണ്ട് അവൻ പേടിയോടെ വേഗം പറഞ്ഞു.

“എന്ത്… എന്താണെന്റെ ശരീരത്തിനെ കുറിച്ച് പറഞ്ഞത്… ? ആരാണ്
പറഞ്ഞത്… ?”

“അത്… എല്ലാരും പറയും… തമ്പുരാട്ടിയുടെ… അവിടെ… ചുവന്നിട്ടാണെന്ന്….”

യമുനയുടെ മുലകൾക്ക് നേരെ നോക്കിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞ് മുരളി വേഗം കണ്ണടച്ചു.ഒരടിയവൻ പ്രതീക്ഷിച്ചു.

“എവിടെ… ? എവിടെയെന്ന് തെളിച്ച് പറയെടാ…”

യമുനയുടെ ആജ്ഞാസ്വരം കേട്ടതും അവൻ വേഗം കണ്ണ് തുറന്നു.

ഇനിയൊന്നും ഒളിച്ചിട്ട് കാര്യമില്ലെന്ന് മുരളിക്ക് മനസിലായി.

“അത്… തമ്പുരാട്ടിയുടെ,,… മുലഞെട്ട്… ചുവന്നിട്ടാണെന്നും… അതല്ല, തവിട്ട് നിറമാണെന്നും…. ഓരോരുത്തര്…”

പേടികൊണ്ട് മുരളിയുടെ ചുണ്ടുകൾ വിറക്കുന്നുണ്ട്.

“പിന്നെ, വേറൊന്നിന് നല്ല കനമാണെന്നും,ഉന്തി നിൽക്കുകയാണെന്നും പറഞ്ഞതോ…?
അതെന്താണ്…?”

ഈശ്വരാ… എന്തിനീ പരീക്ഷണം… അതൊക്കെ എങ്ങിനെ പറയും… ഏത് നേരത്താണ് തനിക്കങ്ങിനെയൊക്കെ പറയാൻ തോന്നിയത്….?

പെട്ടെന്ന് ചെവിയിൽ ഒരു മൂളൽ കേട്ടത് പോലെ മുരളിക്ക് തോന്നി.
അത് തോന്നലല്ലെന്നും,തന്റെ ചെവിയും കൂട്ടി തമ്പുരാട്ടി കൈ വീശി അടിച്ചതാണെന്നും മനസിലാക്കാൻ അവന് രണ്ട് നിമിഷമെടുത്തു.