“ഇതല്ലല്ലോ നേരത്തേ നീയെന്നെ വിളിച്ചത്… പൂറീന്നല്ലേ… ?
അത് തന്നെയങ്ങ് വിളിച്ചാ മതി…”
ചിരിച്ചു കൊണ്ടവൾ പറഞ്ഞു.
“മാപ്പാക്കണം തമ്പുരാട്ടീ… അടിയൻ അറിവില്ലാതെ വിളിച്ചതാ…”
മുരളി നിലത്തിരുന്ന് കൈകൾ കൂപ്പി.
“തമ്പുരാട്ടിയും, അടിയാനൊന്നും ഇപ്പോ ഇല്ലെടാ.. അതൊക്കെ പണ്ട്… ഇപ്പോ ഈ മുറിയിൽ നമ്മൾ രണ്ട് മനുഷ്യരേയുള്ളൂ… ആണും, പെണ്ണും.. മനസിലായോ നിനക്ക്… ?”
മുരളി തലയാട്ടി.
“എന്നാ ഇങ്ങോട്ട് കയറിയിരിക്ക്…”
മുരളി മടിയോടെ എഴുന്നേറ്റു.
എങ്കിലും തമ്പുരാട്ടിക്കൊപ്പം ഇരിക്കാൻ അവന് മനസ് വന്നില്ല.
അവൻ കിടക്കയുടെ ഒരറ്റത്തേക്ക് പതിയെ ഇരുന്നു.
“ ഇങ്ങോട്ട് നീങ്ങിയിരിക്കെടാ…”
അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കിക്കൊണ്ട് യമുന പറഞ്ഞു.
“ഞാനിവിടെ ഇരുന്നോളാം തമ്പുരാട്ടീ…”
“ശരി… നീയവിടെ ഇരുന്നോ… ഞാൻ നിന്റടുത്തേക്കിരിക്കാം…”
യമുന അവന്റടുത്തേക്ക് നീങ്ങിയിരുന്നു.
അവൾ അനങ്ങുമ്പോ മാറിലെ കരിക്കുകൾ തുള്ളിത്തുളുമ്പുന്നത് മുരളി കണ്ടു.
ഇപ്പോൾ യമുന അവന്റെ തൊട്ടടുത്താണ് ഇരിക്കുന്നത്. ഒന്നനങ്ങിയാൽ തൊടാവുന്ന അത്ര അടുത്ത്. ഉടയാടകളൊന്നുമില്ലാതെ ഒരന്യ പുരുഷന്റെ മുൻപിലാണ് താനിരിക്കുന്നതെന്ന ചിന്ത അവളുടെ പൂറ്റിലെ നീരൊഴുക്ക് കൂട്ടുകയാണ് ചെയ്തത്.
“ഇനി പറ… എങ്ങിനെയാ അത്…?”
ഒരു പുളച്ചിലോടെ യമുന ചോദിച്ചു.
“ഏത് തമ്പുരാട്ടീ…?”
അവളുദ്ദേശിച്ചത് അറിയാമെങ്കിലും മുരളി തിരിച്ച് ചോദിച്ചു.
“എടാ പൊട്ടാ… നീ പറഞ്ഞില്ലേ എന്റെ പൂറ് തിന്നുമെന്ന്… അതെങ്ങിനെയാന്ന്… ?”
നാണമോ,ലജ്ജയോ ഇല്ലാതെ ആർത്തിയോടെയാണ് യമുനയുടെ ചോദ്യം.
polichuu sper
സൂപ്പർ സാഹിത്യം. നമിച്ചു സഹോദരാ.