രണ്ടാം യാമത്തിലെ പൂനിലാവ് 2 [സ്പൾബർ] 1526

“സത്യം പറ തമ്പുരാട്ടീ…. തമ്പുരാട്ടിയുടെ പൂറ് ഇത് വരെ ആരും തിന്നിട്ടില്ലേ… ? തമ്പുരാൻ പോലും… ?”

എന്തും തുറന്ന് സംസാരിക്കാവുന്ന തരത്തിലേക്ക് അവരുടെ അടുപ്പം വളർന്നതായി മുരളി തോന്നി.

തുടുത്ത മുഖത്തോടെ യമുന ഇല്ലെന്ന് തലയാട്ടി.

അത് സത്യം തന്നെയാണെന്ന് മുരളിക്ക് ഉറപ്പായി.
നടുകീറിയ ബണ്ണ് പോലെ പൊങ്ങി നിൽക്കുന്ന തമ്പുരാട്ടിപ്പൂറ് ഇത് വരെ ഒരാളും തിന്നിട്ടില്ല..

എങ്കിൽ…?

“പറയെടാ കുട്ടാ… എങ്ങിനെയാ അത്…?”

കാമം കൊണ്ട് വിറക്കുന്ന യമുനയുടെ ശബ്ദം വളരെ നേർത്തതായിരുന്നു.

“അതെങ്ങിനെയാ തമ്പുരാട്ടീ പറഞ്ഞ് തരിക… ?”

കള്ളൻ മുരളി കൂർമ്മബുദ്ധിയോടെ ചോദിച്ചു.

“പിന്നെ… ?”

“അത്,,… അത്… തമ്പുരാട്ടിക്ക്.. വേണേൽ… കാണിച്ച്…”

ശരീരമാകെ വിറച്ച് തുള്ളിയിട്ട് ബാക്കി പറയാൻ മുരളിക്കായില്ല.

തമ്പുരാട്ടിയിൽ നിന്നും വന്ന ശബ്ദം നെടുവീർപ്പല്ലെന്നും, സഹിക്കാനാവാത്ത കാമത്താലുള്ള സിൽക്കാരമാണെന്നും അവന് മനസിലായി.

“ ഉം… എന്നാ… നീയതൊന്ന്… കാണിച്ച്….”

പറഞ്ഞത് മുഴുവനാക്കുന്നതിന് മുൻപ് യമുന,ഏതോ വിളി കേട്ടിട്ടെന്നവണ്ണം ചെവിയോർത്തു.
അതെ, ആരോ വിളിക്കുന്നുണ്ട്..
അത് തമ്പുരാന്റെ ശബ്ദമാണെന്ന് ഞെട്ടലോടെയവൾ തിരിച്ചറിഞ്ഞു.

ഒറ്റച്ചാട്ടത്തിനവൾ നിലത്ത് കിടക്കുന്ന അടിപ്പാവാടയെടുത്ത് തലയിലൂടെയിട്ട് അരയിൽ കെട്ടി. കിടക്കയിലിരുന്ന തോർത്ത് മുണ്ടെടുത്ത് പുതച്ച് മുരളിയുടെ കണ്ണൂകളിലേക്ക് ആഴത്തിലൊന്ന് നോക്കി.

“തമ്പുരാൻ ഉണർന്നെന്ന് തോന്നുന്നു…
നീ ശബ്ദമുണ്ടാക്കാതെ ഇവിടെയിരിക്കണം… ഞാനിപ്പ വരാം…”

The Author

Spulber

61 Comments

Add a Comment
  1. മുലക്കൊതിയൻ

    സൂപ്പർ സാഹിത്യം. നമിച്ചു സഹോദരാ.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *