നാലഞ്ച് പടികൾ കയറിതിരിഞ്ഞ് നോക്കിയ യമുന കണ്ടത് തന്റെ ചന്തിയിലേക്ക് ആർത്തിയോടെ നോക്കുന്ന മുരളിയേയാണ്.
“ഇങ്ങോട്ട് കയറിവാടാപൊട്ടാ…”
അവന്റെ നോട്ടംകണ്ട് സന്തോഷത്തോടെ യമുന പറഞ്ഞു.
മുരളി അവളുടെ ചന്തിയിൽ നിന്ന് കണ്ണ് മാറ്റാതെ പടികൾ കയറി.
മുകളിലെത്തിയ യമുന മുരളി കയറി വരുന്നത് വരെ കാത്ത്നിന്നു.
അവൻ പതിയെ പടികൾ കയറിവന്ന് ചുറ്റുമൊന്ന് നോക്കി.
മുകളിലും നീളൻ വരാന്തയും നിരനിരയായി മുറികളും. ഏറ്റവും മുന്നിലുള്ള, പൂമുഖത്തിന് നേരെ മുകളിലുള്ള മുറിയിലേക്കാണ് യമുന അവനെയും കൊണ്ട് നടന്നത്.
ആ മുറിയുടെ വാതിൽ തുറന്നവൾ അകത്തേക്ക് കയറി. ചുവരിൽ തപ്പി ലൈറ്റുമിട്ടു.
മുരളിയും അകത്തേക്ക് കയറി.
വിശാലമായ കിടപ്പുമുറി.
ഒരു തമ്പുരാന് പള്ളിയുറങ്ങാനുള്ള എല്ലാ ആഢ്യത്വവും നിറഞ്ഞ ഭംഗിയും വൃത്തിയുമുള്ള മുറിയുടെ ഒത്തനടുക്ക് നാലാൾക്ക് കിടക്കാൻ വലിപ്പമുള്ള വലിയൊരു സപ്രമഞ്ചക്കട്ടിൽ.
“ഇല്ലത്ത് വിശിഷ്ടാഥിതികൾ വന്നാൽ കിടക്കാറുള്ള മുറിയാണിത്…
ഇന്നെന്റെ വിശിഷ്ടാഥിതി നീയാണ്… രണ്ട് ദിവസം ഇവിടെയാണ് നിന്റെ പള്ളിയുറക്കം…”
കുസൃതിയോടെ യമുന പറഞ്ഞു.
മുരളി അന്തംവിട്ടു. ഈ മുറി കാണാൻ കഴിഞ്ഞത് തന്നെ ഭാഗ്യം.. ഒരു കൊട്ടാരത്തിലെ മുറി പോലെ ആഡംബരം നിറഞ്ഞ ഈ മുറിയിൽ രണ്ട് ദിവസം താൻ കിടക്കണമെന്ന് പറഞ്ഞാ, അത് തനിക്ക് തരുന്ന ശിക്ഷയായേ കാണാൻ പറ്റു..
“അയ്യോ… തമ്പുരാട്ടീ… വേണ്ട… ഞാൻ പുറത്തെവിടെയെങ്കിലും കിടന്നോളാം… ഇവിടെ വേണ്ട തമ്പുരാട്ടീ…”
ദയനീയമായി മുരളി പറഞ്ഞു.
“ഞാൻ പറയുന്നത് നീയങ്ങോട്ട് കേട്ടാ മതി… രണ്ട് ദിവസം നീയാണെന്റെ അഥിതി… ഇവിടെ ഈ സപ്രമഞ്ചക്കട്ടിലിൽ നീ കിടക്കും… ഞാനല്ലാതെ ആരുമിങ്ങോട്ട് വരില്ല…”
polichuu sper
സൂപ്പർ സാഹിത്യം. നമിച്ചു സഹോദരാ.