രണ്ടാം യാമത്തിലെ പൂനിലാവ് 4 [സ്പൾബർ] 864

“എടീ… “

മുരളി ധൈര്യത്തോടെ തന്നെ വിളിച്ചു.

“ഉം…”

സംതൃപ്തിയോടെയും, വിധേയത്തോടെയും അവൾ മൂളി.

“ഞാൻ നേരത്തേ ചോദിച്ചില്ലേ… നീ സാരി മാത്രേ ഉടുക്കൂ… ?”

തന്നെക്കാൾ വയസ് കുറഞ്ഞ ഒരു കാമുകിയാണ് തന്റെ മാറിൽ പറ്റിച്ചേർന്ന് കിടക്കുന്നതെന്ന് മുരളിക്ക് തോന്നി. അവളതാണ് ആഗ്രഹിക്കുന്നതും.

“ഉം…”

യമുന മൂളി.

“വേറെ ഡ്രസൊന്നുമിടൂല…?”

“ ഇല്ല…”

“നൈറ്റിയും, ചുരിദാറുമൊന്നും ഇത് വരെ ഇട്ടിട്ടില്ല…?”

“ഇല്ലെന്നേ…”

മുരളി അവളുടെ പുറത്ത് അരുമയോടെ തഴുകി.

“ഞാൻ കോലോത്തെ തമ്പുരാട്ടിയല്ലേടാ..എനിക്കതൊക്കെ ഇടാൻ പറ്റോ… ?
പിന്നെ തമ്പുരാനും അതൊന്നും ഇഷ്ടമല്ല…”

“യമുനക്കിഷ്ടമായിരുന്നോ… ? “

ആദ്യമായി അവൻ തന്റെ പേര് വിളിച്ചത് യമുന ഉൾക്കുളിരോടെയാണ് കേട്ടത്.

“ഉം…”

അതാണ് കാര്യം.. അഭിമാനബോധം.. ഇല്ലത്തെ തമ്പുരാട്ടി ചുരിദാറിട്ടാൽ നാട്ടുകാരെന്ത് കരുതും എന്ന കുറച്ചിൽ.
പിന്നെ ഈ തമ്പുരാനാണെങ്കിൽ, ഇവർക്ക് ഒരു മനസുഖവും കൊടുത്തിട്ടുമില്ല.
ഇട്ട് മൂടാനുള്ള പണമുണ്ടായിട്ടും, ഇഷ്ടപ്പെട്ട വസ്ത്രം ധരിക്കാനുള്ള അവകാശം പോലും നിഷേധിക്കപ്പെട്ട ഒരു പാവമാണിത്.

“യമുനത്തമ്പുരാട്ടീ…”

അരുമയോടെ മുരളി വിളിച്ചു.

“എന്തോ…”

അവൾ ഈണത്തിൽ വിളികേട്ടു.

“ഞാനൊന്ന് പുറത്ത് പോയി വരട്ടേ..?
ഇരുട്ടും മുൻപ് ഇങ്ങെത്താം… ?”

തന്റെ ദേഹത്ത് അമർന്ന് കിടക്കുന്ന യമുനയുടെ ഉടലാകെ ഒന്ന് ഞെട്ടുന്നത് മുരളിയറിഞ്ഞു. തന്നെ ചുറ്റിപ്പിടിച്ച അവളുടെ കൈകൾക്ക് ബലമേറുന്നതും അവനറിഞ്ഞു.

പെട്ടെന്നവൾ തലയുയർത്തി അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി. അവളുടെ കണ്ണുകൾ കലങ്ങി ചുവന്നിട്ടുണ്ടായിരുന്നു.