രണ്ടാം യാമത്തിലെ പൂനിലാവ് 5 [സ്പൾബർ] [Climax] 1225

അൽപസമയം കഴിഞ്ഞ് അവൾ പുറത്തിറങ്ങുമ്പോ ഒരു തരിപ്പോടെയാണ് മുരളി നോക്കിയത്.
ഏറിയാൽ ഒരു മുപ്പത്തഞ്ച് വയസ് തോന്നും. കടും ചുവപ്പ് നിറത്തിൽ മഞ്ഞ പ്രിന്റുകളുള്ള ആ ചുരിദാർ ജ്വലിക്കുന്ന സന്ദര്യമാണവൾക്ക് നൽകിയത്.

നാണത്തോടെയാണ് യമുന അവനെ നോക്കിയത്. ഇത് തനിക്ക് ചേരുന്നുണ്ടോ എന്നൊന്നും അവൾക്കറിയില്ലായിരുന്നു.

മുരളി എഴുന്നേറ്റ് അവളെ പിടിച്ച് കണ്ണാടിക്ക് മുന്നിലേക്ക് നിർത്തി.
അതിലേക്ക് നോക്കിയ യമുന അമ്പരന്ന് പോയി. ഇത് താൻ തന്നെയാണോ…?
കൃത്യമായ അളവിൽ ദേഹത്തെ ഉയർച്ചതാഴ്ച്ചകൾ പുറത്തേക്ക് തള്ളി നിൽക്കുന്നു.നല്ല മുറുക്കത്തിൽ ദേഹത്തോടൊട്ടിക്കിടക്കുകയാണ്.
അവൾ തിരിഞ്ഞും, മറിഞ്ഞും ആദ്യമായി ഇട്ട ചുരിദാറിന്റെ ഭംഗിയാസ്വദിച്ചു.
അവർക്ക് നല്ല സന്തോഷം തോന്നി.

“ഇഷ്ടായോടീ… ?”

അവളോട് ചേർന്ന് നിന്ന് മുരളിയവളുടെ കാതിൽ ചോദിച്ചു.

അവൾ സന്തോഷത്തോടെ തലയാട്ടി.

“ഇനി വേഗം ചെന്ന് നിന്റെ തമ്പുരാനെ ഉറക്കിയിട്ട് വാ…”

മുരളിയവളെ വിട്ട് കട്ടിലിൽ ഇരുന്നു.

“ഞാൻ… സാരിയുടുത്ത് പോയാ പോരേ..?”

ചുരിദാറിട്ട് തമ്പുരാന്റെ മുന്നിലേക്ക് ചെല്ലാൻ അവൾക്കൊരിത്..

“ഇതിട്ട് പോകാൻ നിനെക്കെന്തേലും ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ടോ… ?”

“ഒരു ബുദ്ധിമുട്ടുമില്ല… എന്തിട്ട് വേണേലും പോകും… നീ പറഞ്ഞാ ഒന്നുമിടാതെയും ഞാൻ പോകും…”

ഉറച്ച ശബ്ദത്തിൽ യമുന പറഞ്ഞു.

“ഉം… എന്നാ വേണ്ട… നൽക്കാലം നീ സാരിയുടുത്ത് പോയാ മതി…”

അവൾവീണ്ടും ബാത്ത്റൂമിലേക്ക് കയറി.
കുറച്ച് കഴിഞ്ഞ് സാരിയുടുത്ത്, ചുരിദാർ തോളിലിട്ട് യമുന പുറത്തിറങ്ങി.