രണ്ടാം യാമത്തിലെ പൂനിലാവ് 5 [സ്പൾബർ] [Climax] 1090

അധികാരത്തിന്റെ ഗർവ്വോ,അഹങ്കാരമോ, അഹന്തതയോ ഇല്ലാത്ത… ശരീരവും, മനസും കാമത്താൽ നിറഞ്ഞ വെറുമൊരു പെണ്ണാക്കി മാറ്റണം തമ്പുരാട്ടിയെ… എത്രയടിച്ചാലും കൊതിതീരാതെ, യാചനയോടെ തന്റെ കണ്ണിലേക്ക് നോക്കുന്ന ഒരു കഴപ്പിയാക്കി മാറ്റണം തമ്പുരാട്ടിയെ…
എല്ലാം കഴിയുമ്പോ കൊക്കൂൺ വിട്ടുണരുന്ന ശലഭത്തെപ്പോലെ, എല്ലാ കെട്ടുപാടുകളും പൊട്ടിച്ചെറിഞ്ഞ് അനന്ത വിഹായസിലേക്ക് പറക്കാൻ പ്രാപ്തയാവണം തന്റെ തമ്പുരാട്ടി.. ഈ നാലുകെട്ടിനുള്ളിൽ തളച്ചിടപ്പെട്ട അവരുടെ ജീവിതം മാരിവില്ലിൻ ഏഴു വർണ്ണങ്ങളാൽ നിറമുള്ള കനവുകൾ നെയ്യണം…

വാതിലടച്ച് കുറ്റിയിടുന്ന ശബ്ദം കേട്ട് മുരളി ചിന്തയിൽ നിന്നുണർന്നു. യമുന അവന്റടുത്ത് വന്നിരുന്നു.

“തമ്പുരാൻ ഉറങ്ങിയോടീ…?”

“ഉം…കൂർക്കംവലി കേട്ടിട്ടാ ഞാൻ പോന്നേ… ഇനി ഒരു നാല്മണി വരെ ഈ ഇല്ലത്ത് ഞാനും എന്റെ കണ്ണനും മാത്രം..”

അത് പറയുമ്പോ യമുനയുടെ മുഖത്ത് നാണമോ,ലജ്ജയോ മുരളിക്ക് കാണാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.
കൊതിയായിരുന്നു ആ മുഖത്തുണ്ടായിരുന്നത്..അടങ്ങാത്ത ആർത്തിയും…

“നീയിത് കഴിച്ചില്ലേടാ… ?
കൈകഴുകി വാ… ഞാൻ വിളമ്പിത്തരാം…”

അവൻഭക്ഷണം കഴിച്ചിട്ടില്ലെന്നറിഞ്ഞ യമുന പറഞ്ഞു.

“വേണ്ടെടീ… നമുക്ക് പിന്നെ കഴിക്കാം… നീയാദ്യം ഈ സാരിയെക്കെയൊന്ന് മാറ്റി ഇതിട്ടോണ്ട് വാ… ഞാനൊന്ന് കാണട്ടെ എന്റെ തമ്പുരാട്ടിയെ..”

ചുരുട്ടിപ്പിടിച്ച നൈറ്റി അവളുടെ കയ്യിലേക്ക് കൊടുത്ത് മുരളി അവളെ പിടിച്ചെണീൽപിച്ച് ബാത്ത്റൂമിന്റെ വാതിൽക്കലേക്ക് നടത്തി. യമുന ഉള്ളിൽ കയറി അവന്റെ കണ്ണിലേക്കൊന്ന് നോക്കി അകത്ത് നിന്ന് വാതിലടച്ച് കുറ്റിയിട്ടു.