രണ്ടാം യാമത്തിലെ പൂനിലാവ് 5 [സ്പൾബർ] [Climax] 1090

“ബോധമുണ്ട്… നല്ല ബോധത്തോടെ തന്നെയാ ഞാനെല്ലാം പറഞ്ഞേ… എല്ലാം എനിക്ക് നിഷേധിച്ചില്ലേ അയാൾ… എല്ലാ സുഖങ്ങളും എനിക്ക് വേണ്ടാന്ന് വെച്ചില്ലേ… ?
എന്റെയീ കണ്ണനെ കിട്ടിയില്ലേൽ ഞാനിതൊന്നുമറിയാതെ മരിച്ച് പോയേനേ… ദുഷ്ടനാണയാൾ… എനിക്കിനി അയാളെ കാണണ്ട…”

മുലകൾ അവന്റെ നെഞ്ചിലിട്ടുരക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും അവളുടെ മുഖത്ത് പകയാണ്.

“സാരമില്ല തമ്പുരാട്ടീ… പാവമല്ലേ തമ്പുരാൻ… ?”

അവളെ സമാധാനിപ്പിക്കാനായി മുരളി പറഞ്ഞു.

“ഹും… ഒരു പാവം… എനിക്കവകാശപ്പെട്ട ഒരു സുഖവും തരാതെ, എന്നെ ചവിട്ടിത്താഴ്തിയ അയാളെങ്ങിനെ പാവമാകും… ?
ക്രൂരനാണയാൾ…”

തമ്പുരാട്ടി അടുക്കുന്നില്ലെന്ന് അവന് തോന്നി. ഇതിങ്ങിനെ പോയാൽ ശരിയാവില്ല. തമ്പുരാട്ടിയുടെ മൂഡ് മാറ്റണം.

അവനെന്തോ പറയാൻ തുടങ്ങിയതും അത് തടഞ്ഞു കൊണ്ട് യമുന അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് തീപാറുന്ന കണ്ണുകളോടെ നോക്കി.

“നീയെന്റെ കൂടെ നിൽക്കുമോ..?”

ചോദ്യം മുരളിക്ക് മനസിലായില്ല.

“അയാളോടെനിക്ക് പകരം ചോദിക്കണം… എന്റെ ജീവിതം തുലച്ച ആ പട്ടിയോടെനിക്ക് പ്രതികാരം ചെയ്യണം… ഇല്ലത്തെ സ്വത്ത് മുഴുവൻ ഞാൻ നിനക്ക് തരും… നീയെന്റെ കൂടെ നിൽക്കണം…”

മുരളി ഞെട്ടിപ്പോയി.
ഇത് സംഗതി വേറെ റൂട്ടിലൂടെയാണ് പോകുന്നത്.
അത് പാടില്ല. തമ്പുരാട്ടിയെ അനുനയിപ്പിക്കണം.

“പോട്ടെ മോളേ… പ്രതികാരമൊക്കെ നമുക്ക് പിന്നെ ചെയ്യാം… എന്റെ പൊന്നിങ്ങ് വാ…”

അവൻ പിടിച്ച കൈ അവൾ കുടഞ്ഞെറിഞ്ഞു.

“ ഇനി നീ എന്നെ എന്ത് ചെയ്യുന്നുണ്ടെങ്കിലും അതയാളുടെ മുന്നിൽ വെച്ച്… വാ… നമുക്ക് താഴേക്ക് പോകാം.. അയാളെ ഞാൻ വിളിച്ചുണർത്തും.. അയാൾ കിടക്കുന്ന കട്ടിലിലിട്ട് നീയെന്നെ ചെയ്യണം… അതാണ് അയാൾക്കുള്ള എന്റെ ശിക്ഷ…”