രണ്ടാം യാമത്തിലെ പൂനിലാവ് 5 [സ്പൾബർ] [Climax] 1225

“ഉം… നീ കുറച്ചൂടിവൈകിയേൽ ഞാൻ ചത്ത് പോയേനെ… ശരിക്കും എനിക്ക് ശ്വാസം മുട്ടി…”

അവന്റെ മാറിലേക്ക് ചാഞ്ഞ് കൊണ്ട് യമുന പറഞ്ഞു.
അപ്പഴാണവൾ അവന്റെ ഡ്രസ് ശ്രദ്ധിക്കുന്നത്.

“നീയൊന്നെഴുന്നേറ്റേ…”

മുരളി നിലത്തേക്കിറങ്ങി നിന്നു.
അവൾ അവനെ ആകമാനമൊന്ന് നോക്കി.
കടുംനീല ജീൻസും, ചുവന്ന ടീ ഷർട്ടും. കട്ടിമീശ ഭംഗിയായി വെട്ടിയൊതുക്കി, താടിക്ലീൻ ഷേവ് ചെയ്തിട്ടുണ്ട്.
നേരത്തെ താടിയിൽ നിറച്ചും കുറ്റിരോമമുണ്ടായിരുന്നു.

ഇപ്പോൾ ചുറുചുറുക്കുള്ള, സുമുഖനായൊരു ചെറുപ്പക്കാരൻ.

“ഇപ്പോ, ഇല്ലത്ത് കല്യാണം കൂടാൻ വന്നതാണോ നീ…?”

അവനെ കളിയാക്കിക്കൊണ്ട് യമുന ചോദിച്ചു.

“കല്യാണം കൂടാനല്ല… ഒരു തമ്പുരാട്ടിയെ കല്യാണം കഴിക്കാൻ വന്നതാ… “

അവളുടെ അരക്കെട്ടിലൂടെ ചുറ്റിപ്പിടിച്ച് അടുപ്പിച്ച് കൊണ്ട് മുരളി പറഞ്ഞു.

അവളുടെ മുഖം ചെന്താമര പോലെ ചുവന്ന് വിടർന്നു.

“ഏതാണാ ഭാഗ്യവതിയായ തമ്പുരാട്ടി…?”

കുസൃതിയോടെ യമുന തിരക്കി.

“അതൊരു പാവം തമ്പുരാട്ടിയാന്നേ… ഒന്നുമറിയാത്തൊരു പച്ചപ്പാവം… അതിനെ ഇത് വരെയാരും കെട്ടിപ്പിടിച്ചിട്ടില്ല പോലും… ഒന്നുമ്മ വെച്ചിട്ടില്ല പോലും.. പിന്നെ…പിന്നെ…”

“പിന്നെ… ?”

യമുനയുടെ അരക്കെട്ടാകെ തരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

“പിന്നെ… പിന്നൊന്നുമില്ല…”

മുരളി ബാക്കി പറഞ്ഞില്ല.

“പറയെന്നേ… പിന്നെ… ?”

യമുന ചിണുങ്ങി. അവൾക്കത് കേൾക്കാഞ്ഞിട്ട് നിൽപുറക്കുന്നില്ല.

“പിന്നെ… ആ പാവം തമ്പുരാട്ടിയുടെ പൂറ് ഇത് വരെ ആരും തിന്നിട്ടില്ലത്രേ… അവളുടെ കൂതിത്തുളയിലേക്ക് ഇത് വരെ നാവ് കയറ്റിയിട്ടില്ലത്രേ… “