രണ്ടാം യാമത്തിലെ പൂനിലാവ് 5 [സ്പൾബർ] [Climax] 745

“നീ സത്യം ചെയ്യില്ലേ..? എന്റെ തലയിൽ കൈ വെച്ച് നീ സത്യം ചെയ്യില്ലേ… ?”

“ അത്… തമ്പുരാട്ടീ… ഞാൻ…”

“നിനക്കെന്ത് വേണം… ? പറ…
സ്വത്തോ,പണമോ, വിലമതിക്കാനാവത്തഇല്ലത്തെ ആഭരണങ്ങളോ… ?
എന്ത് വേണം നിനക്ക്… ?
ജീവിത കാലം മുഴുവൻ ആർഭാടമായി കഴിയാനുള്ളത് ഞാൻ തരും… നീ സത്യം ചെയ്യണം… ഇനിയൊരിക്കലും മോഷ്ടിക്കില്ലെന്ന് എന്റെ തലയിൽ കൈ വെച്ച് സത്യം ചെയ്യണം..”

ഇത് തന്റെ കാമുകിയായ യമുനയല്ലെന്നും, ഇത് കോവിലകത്തിന്റെ സർവ്വാധികാരിയായ യമുനത്തമ്പുരാട്ടിയാണെന്നും ഒറ്റ നിമിഷം കൊണ്ട് മുരളിയറിഞ്ഞു.
പതിനെട്ടടവും പയറ്റിത്തെളിഞ്ഞ ഒന്നാന്തരം ഒരു കളരിയഭ്യാസിയാണെന്നും ഇന്നലെത്തന്നെ മനസിലായതാണ്.

“ഇല്ല തമ്പുരാട്ടീ.. ഇനി ഞാൻ മോഷ്ടിക്കില്ല..?”

“സത്യം…?”

“സത്യം….”

അടുത്ത നിമിഷം യമുനത്തമ്പുരാട്ടിയുടെ മുഖത്തെ അധികാര ഭാവം അലിഞ്ഞു പോയി. അവിടെ ദാഹാർത്തയായ കാമുകിയുടെ ലാസ്യഭാവം തിരിച്ച് വന്നു.

അവൾ ചുണ്ട് കൂർപ്പിച്ച് അവന്റെ കവിളിൽ ഒരു മുത്തം കൊടുത്തു.

“ഇനി മോഷ്ടിക്കാൻ തോന്നുമ്പോ എന്നെ കട്ടോണ്ട് പൊയ്ക്കോട്ടോ..”

നിറചിരിയോടെ അവൾ പറഞ്ഞു.

“നീയെങ്ങിനെ അകത്തെത്തിയെടാ കുട്ടാ… ഞാനെത്ര നേരമായെന്നോ നിന്നെ കാത്തിരിക്കാൻ തുടങ്ങിയിട്ട്…”

ആശ്ചര്യത്തോടെ അവൾ ചോദിച്ചു.

“അതൊക്കെയൊരു വിഷയമാണോടീ…..?”

മുരളി നാവ് നീട്ടി അവളുടെ ചുണ്ടിലൊന്ന് നക്കി.

“കള്ളനാണെന്റെ കുട്ടൻ…. ശരിക്കുമൊരു കള്ളക്കണ്ണൻ…”

യമുനയവന്റെ തലപിടിച്ച് മാറിലേക്കമർത്തി. വീർത്ത് നിൽക്കുന്ന മുലകളിൽ അവൻ മുഖമിട്ടുരുട്ടി.