“ഓ പിന്നെ… ഞാന്‍ അവിടെയുണ്ടായിരുന്ന സമയത്ത് അവന്‍റെ വിശപ്പ്‌ നന്നായി അടച്ചു”
“എനിക്ക് നല്ല വിശപ്പുണ്ടല്ലോ… രാവിലെ മുഴുവന്‍ കളിച്ചിട്ടേ ഒന്നും കഴിച്ചിട്ടില്ലല്ലോ. ഈ കയര്‍ ഒന്ന്‍ അഴിച്ചു തന്നാ…”
“ഹാ ഹാ ഹാ! അച്ഛന്‍ അങ്ങനെ കിടന്നോ… ഞങ്ങള്‍ അച്ഛനെ കഴിപ്പിക്കാം”
ഇത് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് രണ്ട് സഹോദരിമാര്‍ മുറിയില്‍ നിന്നിറങ്ങി. ഭക്ഷണം ഉണ്ടാക്കി കൊണ്ടുവന്നു. മെത്തയില്‍ നിവര്‍ന്നിയിക്കാന്‍ സഹായിച്ചശേഷം അവര്‍ അച്ഛന്‍റെ ഓരോ വശത്തും ഇരുന്ന് ചോറും കറിയും ഉരുളയാക്കി കൊടുത്തു.
“അച്ഛന്‍ നന്നായി കഴിക്കണം. ഇനിയുള്ള കളികള്‍ക്ക് ഒരുപാട് ഊര്‍ജ്ജം വേണ്ടിവരും”
എല്ലാവരും ചോറ് കഴിച്ചു കഴിഞ്ഞശേഷം ബീന മോര് കൊണ്ടുവന്നു. ഓരോ സഹോദരിയും അച്ഛന്‍റെ ഓരോ തുടയിലും കവച്ചിരുന്ന്‍ മോര് അവരുടെ മുലകളില്‍ ഒഴിച്ച് അച്ഛന്‍റെ വായ്യില്‍ ഒഴുകത്തക്കവിധത്തില്‍ മുല ഞെട്ടകള്‍ അച്ഛന്‍റെ ചുണ്ടുകളില്‍ വച്ചു. മീനയുടെ അമ്മായിയച്ഛന്‍ നന്നായി കുടിച്ചശേഷം ബീനയും മീനയും ഇറങ്ങി ശരീരം കഴുകി. തിരിച്ചുവന്നപ്പോള്‍ അതാ… അച്ഛന്‍ കിടന്നുറങ്ങുന്നു. അവര്‍ തമ്മില്‍ തമ്മില്‍ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ച് കൂടെ കിടന്നുറങ്ങി.
ആ സമയത്ത് മീനയുടെ അമ്മായിയച്ഛന്‍റെ ശരീരത്തില്‍ മുഴുവന്‍ കുറ്റിക്കാടുകള്‍ വളരാന്‍ തുടങ്ങി. അവയില്‍ നിന്ന്‍ ഹരിതവള്ളികള്‍ ഇഴഞ്ഞിറങ്ങി തടവിലെ അഴുകളില്‍ തന്‍റെ കൈകളെ ബന്ധിപ്പിച്ചിരുന്നപ്പോള്‍ മീനയും ബീനയും ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അങ്ങേരുടെ മുഖത്തേക്ക് കുബ്ലൂസ് നാരങ്ങകള്‍ വീണ്ടും വീണ്ടും എറിയുകയായിരുന്നു. പെട്ടെന്ന് എല്ലാം ഇരുട്ടായി. എന്നാല്‍ അങ്ങേര് നിശ്ചലനാവസ്ഥയിലല്ലായിരുന്നു. മീനയുടെ അമ്മായിയച്ഛന്‍ അപ്പോള്‍ കമീഴ്ന്നു കിടന്ന്‍ എന്തോയൊരു ചരിഞ്ഞ പ്രതലത്തിലൂടെ താഴോട്ട് തെന്നിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു. ശരീരവും ആ പ്രതലവും തമ്മില്‍ വഴുവഴുപ്പുള്ള എന്തോയൊരു ദ്രാവകം. അപ്പോള്‍ മുന്നില്‍ കാണുന്നത് വലിപ്പത്തില്‍ വളര്‍ന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന പ്രകാശമാര്‍ന്ന കുത്ത്… അത് ഇപ്പോള്‍ ഒരു വൃത്തമായി… ഒരു ശരീരത്തിന് കടന്നു പോകാവുന്ന വലിപ്പത്തിലായി… അതില്‍ കൂടി മീനയുടെ അമ്മായിയച്ഛന്‍ മിന്നല്‍ വേഗത്തില്‍ ഇറങ്ങിയപ്പോള്‍ അങ്ങേര് പെട്ടെന്ന് ഉണര്‍ന്നു, വിയര്‍പ്പില്‍ കുതിര്‍ന്നിരുന്നു. മുഖത്തുള്ള വിയര്‍പ്പ് കൈ കൊണ്ട് തുടച്ചുകളയാന്‍ നോക്കിയപ്പോള്‍ പറ്റിയില്ല. പേടിച്ചരണ്ട് കയ്യിലേക്ക് നോക്കി കണ്ടത് സസ്യവള്ളികളല്ല കയറുകളായിരുന്നു. അപ്പോഴാണ്‌ സ്ഥലകാലബോധം ശരിക്കും വന്നത്. അങ്ങേരുടെ കെട്ടിയിരുന്ന അവസ്ഥ ഓര്‍മ്മയില്‍ വരുകയും ആ മുറിയില്‍ വേറാരുമില്ലെന്ന് കാണുകയും ചെയ്തപ്പോള്‍ അലറി
ഇത് വായിക്കുവാനുള്ള എല്ലാ മൂഡും പോയി. എവിടെ തുടങ്ങി എവിടെ എത്തി നിൽക്കുന്നു എന്നു ഒരു പുനർവിചിന്തനം നടത്തിയാൽ കൊള്ളാമായിരുന്നു.
ഒട്ടും എൻജോയ് ചെയ്യാൻ കഴിയുന്നില്ല
കഥ എങ്ങനെ തുടങ്ങി ഇപ്പൊ എവിടെ എത്തി നിൽക്കുന്നു എന്ന് ബ്രോ തന്നെ ആലോചിച്ചു നോക്കൂ
രണ്ടാനമ്മ ഇപ്പൊ ശരിക്കും വെടി പോലെ ആയി
ആർക്കും കളിക്കാൻ പറ്റിയ വെടിയേ കളിക്കുന്ന കഥ വായിക്കാൻ ഒരു രസവും ഇല്ല
തുടക്കത്തിലെ രണ്ടുമൂന്ന് പാർട്ടുകൾ ആയിരുന്നു സൂപ്പർ
അതാണ് ശരിക്കും എൻജോയ് ചെയ്തത് പിന്നീട് മീനയുടെ അമ്മയപ്പനും മറ്റു പിള്ളേരും വന്നു കഥ തീട്ടത്തിൽ മുക്കിയ പോലെയായി
ഇനി ഒരു തരത്തിലും ഈ കഥ എൻജോയ് ചെയ്യാൻ കഴിയില്ല
പുതിയ കഥ എഴുതുന്നതാണ് നല്ലത്
രണ്ടാനമ്മ എന്ന് എപ്പോളും പറയേണ്ടതില്ല, പേര് പറയുന്നതാണ് കൂടുതൽ ഉചിതം, എഴുത്തിലെ പിശക്ക് വായനയുടെ ഒഴുക്ക് നഷ്ടപെടുത്തുന്നു