രണ്ടാനമ്മയോടൊപ്പം ഇല്ലത്തേക്കൊരു യാത്ര 698

ഇതിനിടയിൽ എന്റെ കോളേജ് തുറന്നു.പുതിയ കോളേജ്,പുതിയ ജീവിതം.കോളേജ് തുറന്നുള്ള ആദ്യത്തെ ദിവസമായതുകാരണം പേരന്റ്സിനെയും കൂട്ടിവരണം എന്നു പ്രത്യേകം പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടാരുന്നു.ഞാനും പപ്പയും പോകാനായി കാറിൽ കയറാൻ ഒരുങ്ങിയതും “മമ്മി” വന്ന് പറഞ്ഞു ഞാനും വരാന്ന്.സാധാരണ രണ്ടുപേരും ഒരുമിച്ചാണ് രാവിലെ ബാങ്കിലേക്ക് പോക്ക്.പപ്പ അതു സമ്മതിച്ചു.ആരെങ്കിലും ഒരാൾ വന്നാൽ മതി എന്നു ഞാൻ പറഞ്ഞെങ്കിലും മ്മ്മി അതു സാരമില്ലാന്നു പറഞ്ഞു.ഞാൻ ഉള്ളിലെ ദേഷ്യവും സങ്കടവും കടിച്ചമർത്തി പുറകിലെ ഡോറു തുറന്നു കയറി.

കോളേജിലെത്തിയപ്പോൾ നല്ല തിരക്കാണ്.പപ്പ ഞങ്ങളെ ഇറക്കിയ ശേഷം കാർ പാർക്ക് ചെയ്യാനായി പോയി.മമ്മിയും ഞാനും പതിയെ ഓഡിറ്റോറിയത്തിലേക്ക് നടന്നു.വഴിയിൽ നിന്നവരെല്ലാം(പത്തുവയസ്സുള്ള ചെക്കൻ മുതൽ അറുപതുവയസ്സുള്ള കിളവന്മാർ വരെ അതിൽ പെടും) മമ്മിയെ തന്നെയാണ് നോക്കുന്നത്.അവരെ കുറ്റം പറയാനും പറ്റില്ല.അങ്ങനത്തെ ഫിഗറല്ലെ.പോരാത്തതിന് അന്ന് മമ്മിയുടുത്തിരുന്ന സാരി നീല കളറിലുള്ള ഒരടിപൊളി സാരിയായിരുന്നു.കൈമുട്ടുവരെ നീളമുള്ള ബ്ളൗസിന്റെ കൈ നെറ്റുകൊണ്ടായിരുന്നതിനാൽ ട്രാൻസ്പെരന്റായിരുന്നു.ഇതൊക്കെ കണ്ടപ്പോൾ എനിക്കും എന്തെന്നില്ലാത്ത സന്തോഷമായി.ഞങ്ങൾ ഓഡിറ്റോറിയത്തിൽ കയറി ഇരുന്നപ്പോൾ മമ്മി പറഞ്ഞു,എവിടെനോക്കിയാലും വായ്നോക്കികളാണല്ലോന്ന്.ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ പറഞ്ഞു അതിനും വേണം ഒരു ഭാഗ്യം.ഇതുകേട്ട് പതിയെ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് മമ്മി എന്റെ തുടക്കൊരു നുള്ള് തന്നു.ആദ്യമായിട്ടാണ് ഞങ്ങൾ ഇങ്ങനെ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് സംസാരിച്ചത്.”കോളേജ് നിറയെ സുന്ദരിപ്പെണ്ണുങ്ങളാണല്ലോടാ”മമ്മി ചെവിയിൽ പറഞ്ഞു.ഞാനതുകേട്ട് തലകുലുക്കി.പപ്പ അപ്പോൾ വന്നു.ഞങ്ങൾ കൂട്ടായി തുടങ്ങിയെന്ന് പപ്പക്ക് മനസ്സിലായി.മീറ്റിങ്ങിനിടയിലും ഞങ്ങളുടെ സംസാരം നീണ്ടുപോയി.പുതിയ ക്ളാസിലെത്തിയപ്പോൾ ഒരുത്തൻ എന്നൊട് വന്നു ചോദിച്ചു കൂടെയുണ്ടായിരുന്നത് ചേച്ചിയാണേന്ന്.അമ്മയാണെന്ന് ഞാൻ പറഞ്ഞപ്പോൾ അവന്റെ മുഖത്തുണ്ടായ ഭാവം ഒന്നു കാണേണ്ടതായിരുന്നു.

അങ്ങനെ ദിവസങ്ങൾ കടന്നുപോയി.ഞങ്ങൾ നല്ല കൂട്ടായി.അടുത്തിടപഴകിയപ്പോളാണ് മമ്മി വെറും പാവമാണെന്ന് മനസ്സിലായത്.പപ്പയും ഇപ്പോൾ ഹാപ്പിയാണ്.ഞാനും മമ്മിയും ഇപ്പോൾ എല്ലാ വീക്കെൻഡിലും വൈകിട്ട് ലുലു കറങ്ങാനൊക്കെ തുടങ്ങി.എവിടെ ചെന്നാലും എല്ലാരുടെയും നോട്ടം മമ്മിയെത്തന്നെ.അതുപറഞ്ഞ് ഞങ്ങൾ ചിരിക്കുകയും ചെയ്യും.