രതിപുഷ്പ കന്യകൾ 7 [സ്പൾബർ] 322

അവൾ വീണ്ടും ഇരുന്നു. ചന്തി പുറത്താക്കി കാലുകൾ പരമാധി വിടർത്തി. കാല് രണ്ടും അയാൾ അകറ്റിപ്പിടിച്ചു.
അയഞ്ഞ് പിളർന്നിരിക്കുന്ന അവളുടെ മൂലം അയാൾ കണ്ടു.
ചുവന്ന നിറത്തിൽ അത് തുറന്നടയുന്നത് അയാൾ കൊതിയോടെ നോക്കി. പിന്നെ നാവ് നീട്ടി അവിടെ ശരിക്ക് നക്കി.

“അച്ചാ… ശ്..ശ്,.. വിരല് കയറ്റിയിറക്കച്ചാ… കൂതി വാ തുറന്ന് നിൽക്കുന്നത് കണ്ടില്ലേ…”

ശിവരാമൻ തുള നന്നായൊന്ന് നക്കി ഒരു വിരൽ പതിയെ മൂലത്തിലേക്ക് കയറ്റി. അയാൾ കരുതിയ മുറുക്കമൊന്നും അതിനുണ്ടായില്ല.

അയാൾ ഉള്ളിലിട്ടൊന്ന് കറക്കി അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി.

“ നോക്കണ്ട… അച്ചന്റെ മോൻ തന്നാ അത് തുറന്നത്… എപ്പഴും അതിലാ അച്ചാ അടി… നല്ലോണം വലുതായല്ലേ അച്ചാ…?”

അയാൾ ചാടിക്കിടക്കുന്ന കന്ത് വായിലാക്കി രണ്ട് വിരലുകൾ മൂലത്തിലിട്ട് ഊരിയടിച്ചു.

“ആ… ആ,,,,ആ… ആഹ്…ന്റച്ചാ…ഫൂ… ഫ്… ഫ്… ഫ്…”

രണ്ട് തുളകളിലുമുള്ള സുഖം സഹിക്കാനാവാതെ രജനി അലറിക്കൂവി.

“പതിയെ കൂവെടീ… നാടാകെ അറിയിക്കുമല്ലോ നീ… അച്ചനെന്താ ഇവളെ കൊല്ലുകയാണോ അച്ചാ… ?”

അത് പറഞ്ഞത് താനല്ലെന്ന് രജനിക്ക് ഉറപ്പായിരുന്നു… !
താനല്ലെന്ന് ശിവരാമനും ഉറപ്പായി… !

പിന്നെ… ?!
പിന്നെയാര്… ?!

രണ്ടാളും ചാടിയെണീറ്റു.
ചാക്കിൽ വിരിച്ച ലുങ്കി വലിച്ചെടുത്ത് വാരിച്ചുറ്റി വാതിൽക്കലേക്ക് നോക്കിയ ശിവരാമൻ വിറച്ച് പോയി… !

ഒരു ഭാഗത്തേക്ക് തൂങ്ങിയത് കൊണ്ട് ശരിക്കടയാത്ത തകര വാതിൽ പിടിച്ച് കൊണ്ട് ചിരിയോടെ നിൽക്കുന്നത് തന്റെ രക്തത്തിൽ പിറന്ന സ്വന്തം മകളാണെന്നറിഞ്ഞതും അയാൾ വേച്ച് പോയി.