രതിപുഷ്പ കന്യകൾ 7 [സ്പൾബർ] 324

ശിവരാമൻ അരഞ്ഞാണം അവളുടെ അരയിൽ കെട്ടി. അതിന്റെ കൊളുത്ത് കടിച്ചമർത്തുമ്പോ, മീശ രോമങ്ങൾ കൊണ്ട് രജനിക്ക് ഇക്കിളിയായി.
അൽപം പിന്നോട്ടിരുന്ന് ശിവരാമൻ അതിന്റെ സൗന്ദര്യമൊന്ന് നോക്കി.

അവളുടെ വെളുത്ത അരക്കെട്ടിൽ പറ്റിപ്പിടിച്ച് കിടക്കുന്ന ആ പൊന്നരഞ്ഞാണത്തിലേക്ക് അയാൾ കൊതിയോടെ നോക്കി. അവളുടെ അരക്കെട്ട് കത്തിജ്വലിക്കുകയാണ്. മാദകത്വം പതിൻമടങ്ങ് കൂടിയിട്ടുണ്ട്.

“ഇനി കണ്ണ് തുറന്നോ മോളേ…”

അച്ചൻ പറയുന്നത് കേട്ട് രജനി കണ്ണ് തുറന്നു. തന്റെ മുന്നിലിരിക്കുന്ന അച്ചന്റെ മുഖത്തേക്കാണവൾ നോക്കിയത്.

“എന്നെയല്ലെടീ…ഇങ്ങോട്ട് നോക്ക്…”

അരക്കെട്ടിന് നേരെ ചൂണ്ടി അയാൾ പറഞ്ഞു.

രജനി കുനിഞ്ഞ് നോക്കി.
അവൾ ഞെട്ടിപ്പോയി.
തന്റെ അരക്കെട്ടിൽ സാമാന്യം കനത്തിലുള്ള ഒരരഞ്ഞാണം.
ഇതായിരുന്നോ കള്ളന്റെ സമ്മാനം… ?
ഏതായാലും നന്നായി. അച്ചന്റെ ഇഷ്ടമല്ലേ…

അപ്പഴും അത് സ്വർണമാണെന്ന് അവൾ കരുതിയതേയില്ല.
അച്ചന് കാണാൻ വേണ്ടി വെറുതേ കെട്ടിയതാണെന്നേ അവൾ കരുതിയുള്ളൂ…

എന്നാലും അച്ചന് നല്ല സൗന്ദര്യ ബോധമുണ്ട്. നല്ല ചേർച്ചയുണ്ട് തനിക്കിത്. വെളുത്ത അരക്കെട്ടിൽ പറ്റിപ്പിടിച്ച് കിടക്കുന്നത് കണ്ടിട്ട് തനിക്ക് തന്നെ കൊതിയാവുന്നു.

ശിവരാമൻ എഴുന്നേറ്റു.

“ഇഷ്ടപ്പെട്ടോ മോളേ…?”

“ഉം… എന്റച്ചൻ വാങ്ങിത്തന്നതല്ലേ… ശരിക്കും ഇഷ്ടപ്പെട്ടു…”

“പക്ഷേ…ഒരബന്ധം പറ്റി മോളേ… കൊളുത്തിട്ടാലും ഇതിന്റെ ഒരറ്റം പാന്റിക്കുള്ളിലേക്കിറങ്ങി എന്റെ പൊന്നിന്റെ പൂറ്റിൽ തട്ടി നിൽക്കണം എന്നാ ഞാനാഗ്രഹിച്ചത്… നിന്റെ അരക്കെട്ടിന്റെ വണ്ണം ഒരൂഹം വെച്ച് പറഞ്ഞതാ… ഇത് മുന്നര പവനാ.. നാല് വാങ്ങാരുന്നു….”