Ravi’s Rescue Mission 7 [Squad] 82

പഴയതിനും ശക്തിയായി കാരണം അന്ന് തൊട്ടു ഇന്നുവരെയുള്ള ദിവസങ്ങൾ എണ്ണിയാൽ വിരലിലെണ്ണാവുന്നതിലും അധികം കുണ്ണകൾ ഇതിനോടകം എന്റെ പൂറിൽ കയറി ഇറങ്ങി. 

തിരിച്ചു മുറിയിലേക്ക് പോകുമ്പോൾ ഒരു അക്ഷരംപോലും ഉരിയാടാതെ ഞാൻ പുറകിലത്തെ സീറ്റിൽ തന്നെ ഇരുന്നു. രവിയേട്ടനുമായുള്ള എന്റെ ജീവിതം മുഴുവൻ എന്റെ മനസ്സിലേക്ക് ഓടിക്കയറി. രവിയേട്ടൻ എന്നെ രക്ഷിക്കും എന്നുള്ള ആ ചിന്ത എന്നിലേക്ക്‌ വീണ്ടുമെത്തി എന്നാൽ രവിയേട്ടൻ മറ്റൊരു പെണ്ണിനെ കൂടെ കൂട്ടിയോ അതോ  സവിതയുടെ ഭർത്താവ്   ചെയ്തപോലെ വേശ്യാലയങ്ങളിൽ ഉഴുതുമറിച്ച പൂറുകൾ തേടി പോയികാണുമോ  എന്നൊരു ഭയം എന്നിലുണ്ട്. 

തിരിച്ചു സ്ഥാപനത്തിൽ എത്തിയപ്പോൾ പ്രിയയുടെ പുറകിൽ നടന്ന ഞാൻ പ്രിയയ്‌ക്കൊപ്പം  ഇവിടെ ആദ്യം വന്നപ്പോൾ ചെയ്തപോലെ തന്നെ എന്റെ എല്ലാ വസ്ത്രങ്ങളും അഴിച്ചു ഓഫീസിൽ ഏൽപ്പിച്ചു. ശരീരത്തിൽ ഒരു തുണികഷ്ണം പോലും ഇല്ലാതെ ഞാൻ ആ മങ്ങിയ ഇടനാഴികളിലൂടെ എന്റെ മുറി ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു. 

എന്നാൽ പണ്ടത്തെപ്പോലെ ആളുകൾ വരുമ്പോൾ ഒളിക്കാനോ പൂറും മുലയും മറക്കാനോ ഞാൻ മുതിർന്നില്ല. പ്രിയയുടെയും അനുഷ്കയുടെയും മുഖത്തെ അനിശ്ചിതത്വംഎനിക്ക് കാണാൻ  പറ്റുന്നുണ്ട് എന്നാലും അവരോടും ഒന്നും പറയാതെ തന്നെ  എന്റെ മുറിയിലെ ബെഡിൽ പോയികിടന്നു. 

തിരിഞ്ഞും മറഞ്ഞും കിടന്നു എപ്പോഴാണ് ഉറങ്ങിയതെന്നറിയില്ല. എഴുന്നേറ്റത് ആ ദിവസം വൈകുനേരം ആര് മണിയായപ്പോഴാണ്, പലതും ആലോചിച്ചു കിടന്നതുകൊണ്ടാകാം ഉറക്കത്തിന്റെ ആഴം ഇത്രെ കൂടിപ്പോയാൽ. ഉറക്കത്തിൽ നിന്നും ഉണർന്നെങ്കിലും കട്ടിലിൽ തന്നെ അരികിലുള്ള ചുവരിലേക്കു നോക്കിക്കിടന്നു. എന്റെ മനസിലെ ഭാരം കുറഞ്ഞപോലെ തോന്നുന്നുണ്ട്. ആ ഒരു മയക്കം എന്നിൽ ഉണർവ്വുപകർന്നപോലെ. 

ചുവരിനോട് ചേർത്തിട്ടിരിക്കുന്ന ആ കട്ടിലിൽ ഞാൻ അതെ ഭാഗത്തേക്ക് ചെരിഞ്ഞുകിടന്നു. അരികിൽ രവിയേട്ടൻ ഉള്ളപോലെ സങ്കല്പിച്ചു ഞാൻ പയ്യെ കണ്ണടച്ചുകിടന്നു. ശരീരത്തിൽ ഒരു തുണിയലും ഇല്ലെന്ന ഭോത്യം അപ്പോഴെനിക്കു ഉണ്ടായില്ല. കുറച്ചു കഴിഞ്ഞതും രവിയേട്ടന്റെ സ്പർശം പോലെ ആദ്യം എന്റെ തോളിൽ വച്ച ആ കയ്യുകൾ പയ്യെ താഴോട്ടിറങ്ങി എന്റെ ചന്തിയിൽ വരെ എതിരിക്കുന്നു. ഞാൻ വീണ്ടും സ്വപ്നം കാണുകയാണോ, ഇനി സ്വപ്നമാണെങ്കിലും രവിയേട്ടന്റെ ആ സ്പർശം കുറച്ചു കൂടി ആസ്വദിക്കണമെന്നുണ്ടായി. എന്നാൽ ആ കൈസ്പർശം എന്റെ ചന്തിയിൽ നിന്നും മെല്ലെ പൂറിതളുകളെ സ്പര്ശിച്ചപ്പോൾ അതൊരു തോന്നൽ അല്ല മറിച്ചു   യഥാർത്ഥത്തിൽ നടക്കുന്നതാണെന്നു എനിക്ക് ബോദ്യം വന്നു.