റെബേക്ക മാത്തന്റെ ഗർഭം [ജുമൈലത്] 214

 

“കണ്ണാ”

 

“എന്താ രേണു”?

 

“എനിക്ക് ചുണ്ടിൽ ഒരു ഉമ്മ വേണം”

 

ഞാൻ ഉമ്മവെച്ചു.

 

“നോട് ദാറ്റ്. എ സ്ലോപ്പി കിസ്സ്”

 

ഞാൻ നാവു ഉള്ളിലേക്ക് കയറ്റി.

 

“ഇന്നാള് ചെയ്ത പോലെ റൂഫിൽ കവിതയെഴുതാമോ”?

 

അഞ്ചു മിനുട്ടെങ്ങാണ്ട് എടുത്ത് ഞാൻ ഒരു കവിതയെഴുതി.

 

“അതെനിക്ക് മനസിലായില്ല കണ്ണാ”

 

“സംസ്‌കൃതമാ രേണു. രേണുവിന്റെ പ്രേമത്തെ പറ്റിയാ”

 

വീണ്ടും രേണുവിന്റെ മദന ചെപ്പ് ചുരത്തി. ഒന്നോ രണ്ടോ തുള്ളി മാത്രം.

 

“ഇതെന്താ രേണു ഇങ്ങനെ തൊടുമ്പോഴാത്തേക്ക് പോണത്”?

 

“അത് നീ എന്റെ മനസിനെ തൊടുന്നതോണ്ടാ. വേണെങ്കിൽ ഞാൻ ഒരു രണ്ടു മണിക്കൂറ് നിന്റെ ചുടു ചുംബനം ഏറ്റുവാങ്ങാൻ മാത്രം നിന്ന് തരാം. എന്നാലും എനിക്ക് മതിയാവില്ല കണ്ണാ”

 

“ആരോഗ്യം നോക്കണ്ടേ. വിചിത്രവീര്യന്റെ പോലെ എങ്ങാനും ചത്തു പോയാൽ നാണക്കേടല്ലേ രേണു”

 

രേണു എഴുന്നേറ്റു.

 

“ഇപ്പോ എന്തിനാ എഴുന്നേറ്റെ? വീണ്ടും ആരെയെങ്കിലും ഓർത്തോ”?

 

“മൂത്രമൊഴിക്കാൻ തോന്നുന്നു കണ്ണാ”

 

ഞാൻ കസേരയിൽ നിന്നെഴുന്നേറ്റു താഴെ മുട്ട് കുത്തി നിന്നു. രേണു മേശപ്പുറത്തു കുന്തിച്ച് ഇരുന്നു.

 

“ഇനി മൂത്രം ഒഴിക്ക്‌ രേണു”

 

“നിന്റെ ഓരോ ആഗ്രഹങ്ങള്”

 

രേണു എന്റെ വായിലേക്ക് മൂത്രമൊഴിക്കാൻ തുടങ്ങി.

 

“അങ്ങനെയല്ല രേണു. നിർത്തി നിർത്തി ഒഴിക്ക്‌. എന്നാലല്ലേ കുടിക്കാൻ സാവകാശമുണ്ടാവൂ”

 

അങ്ങനെ സിനിച്ചേച്ചിയുടെ കേക്ക് ഞാൻ തിന്നു തീർത്തു. കുറെ രേണുവിന്റെ വായിലും കൊടുത്തു.