റെബേക്ക മാത്തന്റെ ഗർഭം [ജുമൈലത്] 196

രേണു എന്റെ നെഞ്ചിന്റെ ഇരുവശത്തും കൈ കുത്തി ഉയർന്ന് എന്റെ ചുണ്ടുകളെ വായ്ക്കുള്ളിലാക്കി.

 

“നിന്റെ അടുത്തൂന്നു മറച്ചു പിടിക്കുന്നത് ഞാൻ സമയമാവുമ്പോ പറയാം കണ്ണാ. സത്യം പറഞ്ഞാൽ ഞാൻ പറയാതെ തന്നെ നിനക്ക് അറിയാവുന്നതേയുള്ളൂ”

 

അല്പസമയം കഴിഞ്ഞ് ചുണ്ടുകളെ മോചിപ്പിച്ച് രേണു പറഞ്ഞു.

 

“ഓയിൽ എഞ്ചിനീയറിനെ പറ്റി ആണോ”?

 

“അല്ല കണ്ണാ”

 

“പിന്നെ”?

 

“നിന്റെ അമ്മയെ പറ്റിയാ”

 

രേണു എന്റെ തലമുടിയിലൂടെ വിരലോടിച്ചു കവിളിൽ ഒരു ഉമ്മ തന്നു. നെഞ്ചിൽ വീണ്ടും  മുഖം പൂഴ്ത്തി.

 

“ഉറങ്ങണ്ടേ കണ്ണാ? പറയാനുള്ളതൊക്കെ പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞില്ലേ”?

 

“ഇല്ല രേണു”

 

“നിനക്ക് പറയാനുള്ളത് ഈ ഒരു ജന്മം മുഴുവൻ എടുത്താലും പറഞ്ഞു തീരില്ലെന്ന് എനിക്കറിയാം”

 

രേണു എണീറ്റ് എന്റെ ഷോർട്സ് ഊരി എറിഞ്ഞു. വിശാലമായ ആ മിഴികൾ ഒന്നുകൂടി വലുതായി. മുഖത്ത് തെളിഞ്ഞ അത്ഭുത ഭാവത്തോടെ രേണു എന്റെ അരയിലേക്ക്‌ തന്നെ നോക്കി നിന്നു.

 

“എന്താ രേണു”?

 

“ഇത് അന്ന് കണ്ട പാലക്കാടൻ കന്നിമാര തേക്കു പോലെയുണ്ടല്ലോ കണ്ണാ. അടിയിൽ നിന്ന് അറ്റത്തേക്ക് വീതികുറഞ്ഞു വളവൊന്നും ഇല്ലാത്ത നല്ല വണ്ണമുള്ള ഉഴിഞ്ഞെടുത്ത പോലത്തെ തായ്ത്തടി”

 

“ഇപ്പഴാ രേണു അത് ശ്രദ്ധിക്കുന്നേ”?

 

“ഇതിനു മുൻപ് ഞാൻ കന്നിമാര തേക്ക് കണ്ടില്ലായിരുന്നല്ലോ കണ്ണാ”

 

“ അത്രക്ക് വലുതാണോ”?

 

“നിനക്ക് ഡയോനിസസ് ദേവൻ്റെ കൂട്ടാളികളെ അറിയില്ലേ? ജൈജാൻ്റിക് പീനിസുമായി നടക്കുന്ന കുറേ എണ്ണം?