രശ്മിയും പെയിന്റ് പണിക്കാരനും [Rajeev Menon] 469

രശ്മി :അവന്റെ ഒരു ഇളി, മോന്തക്കിട്ട് ഒരെണ്ണം കൊടുക്കണം

അവൾ വേഗം കൊപ്രയും വാരി അകത്തേക്ക് കയറി

അങ്ങനെ ഇരിക്കെ ഒരു ദിവസം രശ്മിയുടെ അമ്മായി അമ്മക്ക് ഒരു നെഞ്ച് വേദന വന്നു. വീട്ടിൽ കാറുണ്ടെങ്കിലും എന്താ കാര്യം, ഭർത്താവ് ജോലിക്ക് പോയി. രശ്മിക്കാണെങ്കിൽ ഡ്രൈവിങ്ങും അറിയില്ല. അവൾ പുറത്ത് ഇറങ്ങി അറിയാവുന്ന ആരെയെങ്കിലും നോക്കി,പറ്റിയ ആരുമില്ല. അപ്പോഴാണ് അവൾക്ക് പണിക്കാരെ ഓർമ്മ വന്നത്. ഓടി ആ വീട്ടിൽ ചെന്നപ്പോൾ രണ്ട് മൂന്നു പേരെ ഉള്ളൂ. പക്ഷെ, ആദ്യം പുറത്തേക്ക് വന്നത് വായി നോക്കി ആണ്. അതൊന്നും നോക്കാതെ അവൾ എല്ലാവരോടുമായി കാര്യം പറഞ്ഞു.

കൂട്ടത്തിലെ ആശാൻ എന്ന് തോന്നുന്നു പ്രായമായ ഒരു ചേട്ടൻ ‘ വണ്ടി ഓടിക്കാനാണോ, ദേ വിനോദ് ഉണ്ടല്ലോ! അവൻ ബസ് ഓടിച്ചിരുന്നതാണ് ‘

രശ്മി പ്രതീക്ഷയോടെ നോക്കി, സലാം കശ്മീരിലെ ജയറാമേട്ടന്റെ എക്സ്പ്രഷൻ ഇട്ട് ദാ വരുന്നു വായി നോക്കി വിനോദ്.

കൂടുതലൊന്നും ആലോചിക്കാതെ രശ്മി അയ്യാളെയും കൂട്ടി വീട്ടിലേക്ക് പോയി, അവിടുന്ന് ആശുപത്രിയിലേക്കും. ടെസ്റ്റുകൾക്കായി അമ്മായി അമ്മയെ ഉള്ളിലേക്ക് കയറ്റി. ഇടക്ക് പുറത്തേക്ക് വന്ന നഴ്സിനോട് അന്വേഷിച്ചപ്പോൾ കുഴപ്പമില്ല, ഒബ്സെർവഷനിൽ ആണെന്ന് മറുപടി കിട്ടി.

അപ്പോഴാണ് രശ്മി കൂടെ ഉള്ള വിനോദിനെ ശ്രദ്ധിച്ചത്. സ്വഭാവത്തിന് ഒരു മാറ്റവും ഇല്ല, തന്റെ ശരീരത്തെ നോക്കി നോക്കി കൊത്തി പറിക്കുന്നു. എങ്കിലും ഉപകാരം ചെയ്ത ആളല്ലേ എന്ന് കരുതി അവൾ പറഞ്ഞു

“ചേട്ടൻ പൊക്കൊളു, ഹസ്ബൻഡ് വരാമെന്ന് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.”

വിനോദ് ഒന്നും പറയാതെ തലയാട്ടി

ചേട്ടന്റെ വീട് എവിടെയാണ്? തിരികെ നടന്ന അയാളോട് രശ്മി ചോദിച്ചു

വിനോദ് : ഇവിടുന്ന് കുറച്ചു അകലെയാണ്

രശ്മി തലയാട്ടി

അത് അവിടെ തീർന്നു. അമ്മായി അമ്മയെ ഡിസ്ചാർജ് ചെയ്ത് വീട്ടിലേക്ക് കൊണ്ടു വന്നു. എല്ലാം പഴയപടി പോകുന്നു.

പിന്നീട് കുറച്ചു ദിവസങ്ങൾ മഴയായിരുന്നു. അപ്പുറത്തെ വീട്ടിലെ പെയിന്റ് പണിക്കാർ ഒന്നും വന്നില്ല. രശ്മി വെറുതെ ഇടക്ക് അങ്ങോടു നോക്കാറുണ്ട്. വായി നോക്കിയെ ഇടക്ക് അവൾക്കെപ്പോഴോ മിസ് ചെയ്ത പോലെ, അല്ലേലും ഈ കുഗ്രാമത്തിൽ വേറെ എന്താ എന്റർടൈൻമെന്റ്! ഫോണും നോക്കി എത്ര നേരം ഇരിക്കും.