രശ്മിയും പെയിന്റ് പണിക്കാരനും [Rajeev Menon] 469

 

അങ്ങനെ വെള്ളിയാഴ്ച്ച ആയി. മഴയിൽ കുതിർന്നൊരു ദിവസം. വിനോദ് വരുമോ എന്ന് രശ്മിക്ക് ഉറപ്പ് ഇല്ലായിരുന്നു, എങ്കിലും അവൾ കുളിച്ചു സെറ്റും മുണ്ടും ഉടുത്തു നിന്നു. ഏകദേശം പതിനൊന്നു മണിയായപ്പോൾ വിനോദ് വന്നു. രശ്മിയെ കണ്ടു അയ്യാൾ മതിമറന്നു നിന്നു. അവൾ കുറച്ചു കൂടി വെളുത്തു സുന്ദരി ആയിരിക്കുന്നു. നീല നിറമുള്ള കരയുള്ള സെറ്റ് മുണ്ട് അവളുടെ ശരീരത്തോട് ചേർന്ന് നിൽക്കുന്നു. വയർ ചെറുതായി കാണമെങ്കിലും പൊക്കിൾ മറഞ്ഞിരിക്കുന്നു. രശ്മി അയാളെ അകത്തേക്ക് വിളിച്ചു ചായ കൊടുത്തു. ശേഷം വിനോദ് വരയ്ക്കാൻ ഉള്ള paper എടുത്തു writing ബോർഡിൽ വെച്ചു

 

രശ്മി അടുത്തുള്ള കസേരയിൽ വന്നിരുന്നിട്ട് ‘ എങ്കിൽ നമുക്ക് തുടങ്ങാം അല്ലേ ‘

 

വിനോദ് : ഇങ്ങനെ ഇരുന്നിട്ടാണോ വരക്കേണ്ടത്?

 

രശ്മി : ഇത് പോരെ

 

വിനോദ് എഴുന്നേറ്റിട്ട് :ഞാൻ പോകുന്നു

 

രശ്മി : അയ്യോ എന്ത് പറ്റി?

 

വിനോദ് : ഞാൻ രവിവർമ്മയെ പോലൊന്നും അല്ലെങ്കിലും അങ്ങനെ ഒരു പോസ് ആണ് ഉദേശിച്ചിരുന്നത്

 

രശ്മി : എങ്ങിനെയാ വേണ്ടത്, ചേട്ടൻ പറഞ്ഞോളൂ

 

വിനോദ് : ബെഡ്റൂമിലേക്ക് പോകാം, താൻ അവിടെ കിടന്നു കൊണ്ടുള്ള ഒരു സീൻ ആണ് എന്റെ മനസ്സിൽ ഉള്ളത്

 

രശ്മി ഒന്ന് ചിന്തിച്ചു കൊണ്ട് : ശരി വാ

 

അവർ ബെഡ്‌റൂമിൽ എത്തി.

 

രശ്മി : എങ്ങിനെയാ കിടക്കേണ്ടത്?

 

വിനോദ് : ബെഡിൽ ചരിഞ്ഞു കിടന്നിട്ട്, തല കൈ കൊണ്ട് താങ്ങി നിർത്തിക്കോ

 

രശ്മി വിനോദ് പറഞ്ഞ പോലെ കിടന്നു

 

വിനോദ് : മത്സ്യ കന്യകയെ പോലിരിക്കുന്നു

 

രശ്മി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് മനസ്സിൽ വിചാരിച്ചു ‘ഇയ്യാളെന്നെ പൊക്കി പൊക്കി കൊണ്ടു പോകുകയാണല്ലോ ‘

 

വിനോദ് ബ്രഷ് എടുത്തു കയ്യിൽ വെച്ച് കൊണ്ട് രശ്മിയെ ആസകലം ഒന്ന് നോക്കി. എന്തോ ഒരു പോരായ്മ പോലെ മുഖത്ത് കാണിച്ചു