റിമിയാന്റിയിൽ നനഞ്ഞ് 1 [സണ്ണി] 457

“ഓ.. അതൊക്കെ ഇനിം സമയോണ്ടല്ലോ ” എന്തോ മുറിഞ്ഞ അനിഷ്ടത്തോടെ ആൻ്റി പറഞ്ഞു.

അപ്പോഴും ആൻ്റി പതിവ് പോലെ ചിരി വിട്ടിട്ടില്ല.

“മം ഹം… നടക്കട്ടെ”അപ്പൻ പത്തി താഴ്ത്തി കഴിപ്പ് തുടർന്നു. ആൻ്റി ആയതു കൊണ്ടാണ്. അമ്മയാണെങ്കിൽ ‘മിണ്ടാതിരിയെടി’ പറഞ്ഞ് അപ്പൻ വിചാരണ തുടർന്നേനെ. …..എല്ലാവരും മറ്റ് കൊച്ചു വർത്തമാനം പറഞ്ഞു കൊണ്ട് കപ്പയും കോഴിയും രസിയ്ക്കുന്നതിൽ മുഴുകി വേഗം തിന്നു തീർക്കാൻ തുടങ്ങി. ആൻ്റിയുടെ ഇടപെടൽ കൊണ്ട് പഴയ വൈബിലായ ഞാൻ വീണ്ടും ആൻ്റിയുടെ കഴിപ്പും തുടിപ്പുമെല്ലാം ആസ്വദിച്ചു തുടങ്ങി. എൻ്റെ മുഖം തെളിഞ്ഞതിനൊപ്പം ആൻ്റിയുടെ ചിരിയും നൂറ് വാട്ടിനപ്പുറം കടന്നു.

“എടാ…നീ വീട്ടിലേക്ക് വാടാ. രണ്ട് ദിവസം കഴിഞ്ഞ് വരാം …”

ങ്ഹേ… ഗള്ക്ക്! പെട്ടന്നുള്ള ആൻ്റിയുടെ വിളിയിൽ ഇത് വരെ കാണത്ത ഒരാത്മാർത്ഥത ഫീൽ ചെയ്തു തൊണ്ടയിൽ കെട്ടി. സാധാരണ ആൻ്റി ചുമ്മാ ഒലിപ്പിച്ച ചിരിയോടെ ഫോർമൽ മോഡിലാണ് വിളിയ്ക്കാറുള്ളത്.

“ഹ… വാടാ നീ….. ഇതിപ്പോ കുറേയായല്ലോ”

ഏറ്റുപിടിച്ച കൊച്ചപ്പൻ പക്ഷേ എന്നെത്തെയും പോലെ മനസറിഞ്ഞ് വിളിച്ചതാണ്.. ശരിയാണ്. ഇതുവരെ അവരുടെ വീട്ടിൽ പോയിട്ടി നിന്നിട്ടില്ല. രണ്ട് മൂന്ന് മണിക്കൂറ് യാത്രയുള്ളത് കൊണ്ട് മുൻപ് വന്നപ്പോഴും പോകാൻ പറ്റിയില്ല. മുൻപ് പലപ്പോഴും കയറിയിറങ്ങി വന്ന ഓർമയേയുള്ളു.

“ഓ..ഞാൻ… പിന്നെ… വരാ…” പതിവുപോലെ നിഷേധാർത്ഥത്തിൽ തലയാട്ടിയെങ്കിലും എൻ്റെയുള്ളിൽ പതിവില്ലാതെ എന്തൊക്കെയോ