ഋതം [കൊമ്പൻ] 310

പെട്ടെന്ന് ബസ് മന്ദഗതിയിലാവാൻ തുടങ്ങി. ഞങ്ങൾ ഏതോ പട്ടണത്തിലേക്ക് അടുക്കുന്നുണ്ടോ എന്നറിയാൻ ഞാൻ ജനാലയിലൂടെ പുറത്തേക്കു നോക്കി. പക്ഷേ, അപ്പോഴും ഇരുട്ടായിരുന്നു, റോഡുകൾ മരങ്ങളാൽ നിരന്നിരുന്നു. ഒടുവിൽ റോഡിന്റെ സമീപം ഒരു ചെറിയ സിഗരറ്റ്-ചായ് ഷോപ്പിന് അരികിൽ ബസ് നിർത്തി. മുമ്പത്തെപ്പോലെ ശരിയായ ധാബ പോലും ഇല്ല. ഒരു ലൈറ്റ് ബൾബും രണ്ട് ബെഞ്ചുകളുമുള്ള ഒരു ചെറിയ നാടൻ കട അത്, തീർച്ചയായും ഞാൻ പ്രതീക്ഷിച്ച ഒരു സ്റ്റോപ്പല്ല. പക്ഷെ ഞങ്ങൾ അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നു. രണ്ട് യാത്രക്കാർ മുന്നിൽ ഉറക്കം എണീറ്റെങ്കിലും അവർ അവരുടെ ഇരിപ്പിടങ്ങളിൽ തന്നെ ഇരിപ്പ് തുടർന്നു.

“എന്റെ പൊന്നേ, വായോ നമുക്ക് പുറത്തേക്കിറങ്ങി കുറച്ച് ശുദ്ധവായു ശ്വസിക്കാം.” ഗുരുജി എന്റെ ഭാര്യയുടെ നഗ്നമായ തോളിൽ കൈകൾ വച്ചു. അവളുടെ ഒരു മുലയിൽ അമർത്തി പിഴിഞ്ഞു.

“അയ്യോ !! ഇതുപോലെയോ?” അവൾ നിശബ്ദമായി അവളുടെ മുലകളിലേക്ക് വിരൽ ചൂണ്ടി.

“ഹഹ ഇല്ല. ഇതുപോലെയല്ല …ഇതുപോലെ ഞാൻ എന്റെ പെണ്ണിനെ കൊണ്ട് പോകുമോ” അയാൾ കുനിഞ്ഞ് അവളുടെ കാർഡിഗൺ എടുത്തു.

“ഇത് ഇട്ടോ…”

എന്റെ ഭാര്യ കാർഡിഗൺ നഗ്നമായ അവളുടെ മുലകളെ ധരിച്ചു അതിന്റെ ബട്ടൺ അമർത്തുന്നത് ഞാൻ നിശബ്ദമായി കണ്ടു. എങ്കിലും മുലകളുടെ വിടവും അതിന്റെ മുഴുപ്പും ആർക്കും കാണും വിധമായിരുന്നു , അവളുടെ ഈ അവസ്ഥയെക്കുറിച്ച് അവൾക്ക് അൽപ്പം വിഷമമോ അസ്വസ്ഥതയോ തോന്നുന്നില്ല. പുറത്തേക്ക് നടക്കുമ്പോ അവൾ വസ്ത്രധാരണത്തിൽ ഇപ്പോഴും ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നു …കാര്യം ബ്രയോ ടീഷർട്ടോ ഇടാതെ അവൾ പുറത്തോട്ട് ഇറങ്ങുന്നവൾ ആയിരുന്നില്ല, പക്ഷെ അവൾക്ക് ഇപ്പൊ ബ്രായോ ടീ ഷർട്ടോ ഇല്ലായിരുന്നു. അവളുടെ നഗ്നമായ സ്തനങ്ങൾക്ക് മുകളിൽ ഒരു കാർഡിഗൺ മാത്രം. എന്നിട്ടും അവൾക്ക് യാതൊരു അസ്വസ്ഥതയുമില്ല. ഇപ്പോൾ അവളുടെ ആ മനസ് എവിടെയോ പോയി !!

സത്യത്തിലാരാണ് ഈ സ്ത്രീ, ഞാൻ മനസ്സിൽ എന്നോട് ചോദിച്ചു? അവളുടെ മുലകളുടെ ആകൃതിയും നിവർന്നുനിൽക്കുന്ന മുലക്കണ്ണുകളും ബസ് ഡ്രൈവർ ഉൾപ്പെടെ അവൾ കടന്നുപോയ എല്ലാവർക്കും വ്യക്തമാകുമെന്ന് അവൾ മനസ്സിലാക്കുന്നില്ലേ?

:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::

“ആ കാർഡിഗൺ മാത്രം ധരിച്ചതിൽ എനിക്ക് അൽപ്പം അസാധാരണത്വം തോന്നി. ആദ്യമായാണ് അങ്ങനെ ഞാൻ പക്ഷെ എനിക്കത് പറഞ്ഞറിയിക്കാൻ കഴിയാത്ത വിചിത്രമായ ഒരു തരം വിമോചനം ആയിരുന്നു.