റോക്കി 4 [സാത്യകി] 1724

‘ചെയ്തു തരട്ടെ..?

‘ഇവിടെ വച്ചോ..? ആർക്കെങ്കിലും സംശയം തോന്നിയാലോ..?

ഞാൻ ചോദിച്ചു

‘ഇല്ല.. അതൊന്നും പേടിക്കണ്ട.. ഞാൻ ചെയ്തു തരാം.. നീ വേണേൽ അന്നത്തെ പോലെ ബലമായി എന്റെ വായിലേക്ക് ചെയ്തോ.. നിന്റെ വിഷമം മാറുമെങ്കിൽ..’

അത് ചിരിച്ചു കൊണ്ടാണ് പറഞ്ഞത് എങ്കിലും അവളുടെ ഉള്ള് പറിഞ്ഞു വന്നത് എനിക്ക് മനസിലായി. അവളെ എണീപ്പിച്ചു നിർത്തി ഞാൻ അവളെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു. അത് കൊണ്ട് മാത്രം എന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞത് അവൾ കണ്ടില്ല

‘കൃഷ്ണ… ഞാൻ… അയാം സോറി.. ഞാനൊരു മൈരൻ ആയി പോയി…’

എനിക്കെന്ത് പറയണം എന്നറിയില്ലായിരുന്നു. ഒരായിരം സോറികൾ ഇപ്പോൾ പലരോടും ഞാൻ പറയാനുണ്ട്. ആ ലിസ്റ്റിൽ ഇപ്പോൾ ഇവളും സ്‌ഥിരസാനിധ്യം ആയി

‘കുഴപ്പം ഇല്ലടാ.. എനിക്ക് പ്രശ്നം ഇല്ല..’

അവൾ കെട്ടിപിടിച്ചു കൊണ്ട് തന്നെ പറഞ്ഞു

‘കുഴപ്പമുണ്ട്..’

ഞാൻ മെല്ലെ അവളെ എന്നിൽ നിന്ന് അടർത്തി മാറ്റി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു

‘പോകാം നമുക്ക്..?

‘പോകാം… പക്ഷെ കുറച്ചു നേരം കൂടി എന്നെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു നിക്കുമോ..?

അവൾ നിഷ്കളങ്കതയോടെ ചോദിച്ചു. ഞാൻ അവളെ വാരി പുണർന്നു. അവളെ അത് സന്തോഷവതി ആകുമെങ്കിൽ ആവട്ടെ എന്ന് കരുതി. പക്ഷെ ഞാൻ ആ നിമിഷം തൊട്ട് അവളെ എന്നിൽ നിന്നും അകറ്റാൻ ഉള്ള തന്ത്രങ്ങൾ ആലോചിക്കുകയായിരുന്നു.. എനിക്കൊരിക്കലും അവളെ അവൾ കരുതുന്നത് പോലെ സ്നേഹിക്കാൻ ആവില്ല. ഇപ്പോൾ ഉള്ളത് പോലും അധികം കാലം തുടരാൻ കഴിയില്ല. ആരെങ്കിലും ഒരാൾക്കു ഡൌട്ട് അടിച്ചാൽ എല്ലാവരിലും കഥ എത്തും. അത് ലച്ചു അറിയുന്നത് വരെയേ എല്ലാത്തിനും ആയുസ്സ് ഉള്ളു.. ഞാൻ ചിന്തിച്ചു.. ചിന്തിച്ചിട്ട് എത്തും പിടിയും കിട്ടാതെ ഞാൻ രാഹുലിന്റെ അടുത്ത് പോയി

വൈകിട്ട് അവൻ ആറിന്റെ തീരത്ത് ചൂണ്ട ഇടാൻ പോകും. ഒരു കൈലി ഒക്കെ ഉടുത്തു ഒരു മീൻപിടുത്തക്കാരന്റെ വേഷത്തിൽ അവൻ ചൂണ്ട വെള്ളത്തിൽ ഇട്ട് നിൽപ്പാണ്. ഞാൻ അടുത്തുള്ള ഒരു ചാഞ്ഞ തെങ്ങിൽ ചാരി അവന്റെ ചൂണ്ട ഇടൽ കണ്ടു നിൽക്കുന്നു. അവൻ പിടിച്ചിട്ട മീനൊക്കെ ഒരു ബക്കറ്റിൽ കിടന്നു പിടയ്ക്കുന്നുണ്ട്. അത് നോക്കി അവന്റെ ചേച്ചിയുടെ കുഞ്ഞു ദേവു ബക്കറ്റിന് ചുറ്റും വട്ടം കറങ്ങുന്നുണ്ട്. കയ്യിട്ട് തൊടണം എന്ന് അവൾക്ക് ആഗ്രഹം ഉണ്ടെങ്കിലും അത് എന്തെങ്കിലും ചെയ്യുമോ എന്ന് അവൾക്ക് പേടിയുണ്ട്. ഇപ്പോൾ ആറിന്റെ തീരത്ത് ഞങ്ങൾ മൂന്നുമെ ഉള്ളു. കുഞ്ഞിന് ആണെങ്കിൽ ഞങ്ങൾ പറയുന്നത് ഒന്നും മനസ്സിലാവുകയും ഇല്ല