റോക്കി 4 [സാത്യകി] 1844

‘ ഞാൻ ശരിക്കും സീരിയസ് ആയ ഒരേയൊരാൾ.. അത് നീ മാത്രം ആയിരുന്നു അർജൂ…’

അവൾ പോയിട്ടും അവൾ മുത്തം തന്ന എന്റെ കവിളിൽ ഞാൻ തൊട്ട് കൊണ്ട് നിന്നു. ഞാൻ അവളെക്കുറിച്ച് എന്തൊക്കെ ആണ് കരുതിയത് കുറച്ചു മുന്നേ. എന്നെ വിഷം തന്നു കൊല്ലുമെന്നും ആസിഡ് എറിയുമെന്നും ഒക്കെ.. എന്നാൽ അവൾ ചെയ്തത് ചങ്ക് പൊട്ടുന്ന വേദനയിലും എന്നെ ഹാപ്പി ആക്കാൻ സ്വയം മാറി തന്നു.. അവളെക്കുറിച്ച് അങ്ങനെ ഒക്കെ ചിന്തിച്ചതിൽ എനിക്ക് സ്വയം വെറുപ്പ് തോന്നി..

ഉള്ളിലെ സങ്കടം പിന്നെയും ഇരച്ചു കയറിയപ്പോൾ ഞാൻ ഷർട്ട്‌ ഊരി നേരെ ഷവറിന്റെ ചോട്ടിൽ പോയി നിന്നു. ഷവറിൽ നിന്ന് സൂചി പോലെ വെള്ളത്തുള്ളികൾ ദേഹത്തേക്ക് പതിച്ചു. ഞാൻ മുഖം ഉയർത്തി നിന്നപ്പോൾ വെള്ളം എന്റെ മുഖത്തേക്ക് ആഞ്ഞു പതിച്ചു. വെള്ളത്തിനൊപ്പം എന്റെ കണ്ണീരും മുഖത്ത് നിന്ന് താഴേക്ക് ഒഴുകി

ലച്ചു എന്നോട് യാത്ര പറഞ്ഞു ഇറങ്ങിയതിന് ശേഷം എനിക്ക് ഒന്നിലും ഒരു താല്പര്യം ഇല്ലാതെയായി.. വീട് വിട്ടു പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങുന്നത് തന്നെ ചുരുക്കം ആയി. വല്ലപ്പോഴും കോളേജിൽ പോകും. അതും പ്രാക്ടീസിന് മാത്രം.. ഇഷാനിയുടെ മുന്നിൽ നിന്നും പരമാവധി ഒഴിവാകാൻ ഞാൻ ശ്രമിച്ചു. രണ്ട് തവണ അവളെന്നെ കാണാൻ ഗ്രൗണ്ടിൽ വന്നപ്പോളും ഞാൻ അവൾ കാണാതെ മുങ്ങി.. അവളുടെ കോളുകൾക്കും ആൻസർ ചെയ്യാതെ ആയി. ജിമ്മിൽ പോക്ക് പദ്മയെ കാണുന്നത് കാരണം കുറച്ചു മുന്നേ നിർത്തിയത് കാരണം ആ വഴിയും അടഞ്ഞു.. മൊത്തത്തിൽ വീട്ടിൽ അടയിരിപ്പായി എന്റെ ദിനചര്യ

ഇതിനിടെ അത്ഭുതകരമാംവണ്ണം ഞങ്ങളുടെ ടീം സെമി ജയിച്ചു. ആദ്യമായ് ആണെന്ന് തോന്നുന്നു ഞങ്ങളുടെ കോളേജ് ടീം യൂണിവേഴ്സിറ്റി ഫുട്ബോൾ മാച്ചിൽ ഫൈനൽ കളിക്കാൻ പോകുന്നത്.. അതും ഞങ്ങളുടെ കോളേജിൽ വച്ചു.. കപ്പ് അടിക്കാൻ ഇതിലും മികച്ച അവസരം ഞങ്ങൾക്ക് കിട്ടാൻ പോണില്ല. ടീമിൽ ഞാനൊഴിച്ചു ബാക്കിയെല്ലാവരും മുടിഞ്ഞ ത്രില്ലിൽ ആയിരുന്നു. ജയിച്ചതിൽ സന്തോഷം ഉണ്ടെങ്കിലും എനിക്കെന്തോ പഴയ പോലെ ഹാപ്പി മോഡ് ഒന്നും വർക്ക്‌ ആകുന്നില്ല എന്ന് തോന്നി..