റോക്കി 5 [സാത്യകി] 4262

അർജുൻ പറയുന്നത് ഇഷാനി ശ്രദ്ധയോടെ കേട്ടിരുന്നു

‘ചേട്ടൻ എന്നെക്കാൾ മൂന്ന് വയസ്സ് മൂപ്പുണ്ട്. അനിരുദ്ധ് – അനി എന്ന് വിളിക്കും. ഞങ്ങൾ രണ്ട് പേരും അമ്മയുടെ മക്കൾ ആയിരുന്നു. അപ്പനോട് അത്ര വലിയ അറ്റാച്ച്മെന്റ് ഒന്നും ഇല്ലായിരുന്നു. അച്ഛൻ ആണേലും ഞങ്ങളുടെ കാര്യത്തിൽ അങ്ങനെ അഭിപ്രായം പറയാനോ നിയന്ത്രിക്കാനോ ഒന്നും വരാറില്ല. അമ്മയുടെ കയ്യിൽ ആയിരുന്നു ഫുൾ നിയന്ത്രണം ഞങ്ങളുടെ. അച്ഛൻ ആദ്യമായി ഒരു കാര്യത്തിൽ എന്നോട് തടസ്സം പറയുന്നത് ഞാൻ സ്റ്റേറ്റ്സ് ൽ പോകുന്ന കാര്യം വന്നപ്പോൾ ആണ്. എനിക്ക് അവിടെ ലൈഫ് സ്പെൻഡ്‌ ചെയ്യാൻ ആണ് ഇഷ്ടം എന്നൊക്കെ അറിഞ്ഞപ്പോ പുള്ളി ചെറുതായ് ഒന്ന് എതിർത്തു. പക്ഷേ ആ കാര്യത്തിൽ ഞാൻ തന്നെ ജയിച്ചു. എന്നെ പോലെ ആരുന്നില്ല അനി. അവൻ അച്ഛൻ പറയുന്ന കേട്ട് ഇവിടെ തന്നെ നിന്ന് കമ്പിനി എല്ലാം നോക്കി.. ഞാൻ പുറത്ത് പഠിക്കാൻ പോയി ജോബും അവിടെ തന്നെ സെറ്റായി.. ഇവിടെ വരെ ഞങ്ങളുടെ എല്ലാം ലൈഫ് സ്മൂത്ത്‌ ആയാണ് പൊക്കൊണ്ടിരുന്നത്…’

അർജുൻ ഒരു നെടുവീർപ്പിട്ടു.. പറയാൻ പോകുന്ന ദുരന്തം മനസ്സിൽ ഒന്ന് ഓർത്ത് അവൻ ഒന്ന് വേദനിച്ചു.. ആ വേദന അവന്റെ കണ്ണുകളിൽ ഇഷാനി കണ്ടു. വാക്കുകളിൽ വിഷമം അറിയിക്കാത്ത വിധം അർജുൻ ബാക്കി പറയാൻ തുടങ്ങി

‘ക്യാൻസറിന്റെ രൂപത്തിൽ ആണ് ദുരന്തം ആദ്യം ഞങ്ങളുടെ ലൈഫിലേക്ക് വരുന്നത്. അതും ഞങ്ങളിൽ വച്ചു ഏറ്റവും പാവം ആയ അമ്മയെ തന്നെ അത് ചൂസ് ചെയ്തു.. ഞാൻ വെളിയിലേ ജോലി എല്ലാം ഇട്ടെറിഞ്ഞു ഇവിടെ വന്നു അമ്മയുടെ കൂടെ നിന്നു. അമ്മയെ നോക്കി.. എത്ര ഒക്കെ കാശ് ഉണ്ടെങ്കിലും ചിലപ്പോൾ നമുക്ക് നമ്മുടെ പ്രിയപ്പെട്ടവരേ രക്ഷിക്കാൻ കഴിയില്ല.. അതൊരു വല്ലാത്ത അവസ്‌ഥ ആണ്.. ഒരുപാട് വേദന അനുഭവിച്ചാണ് പാവം പോയത്. മരിക്കുന്നതിന് മുന്നേ രാത്രി കൂടി ഞാനുമായി സംസാരിച്ചത് ഒക്കെ ആണ്.. ഞാനൊരിക്കലും കരുതിയില്ല അത് ഞങ്ങൾ തമ്മിൽ അവസാനമായി സംസാരിക്കുന്നത് ആവുമെന്ന്..’