റോക്കി 6 [സാത്യകി] [Climax] 2542

‘അർജുൻ…. എനിക്ക് ശരിക്കും വയ്യ… മതിയെടാ… മതി…’
അവൾ എന്റെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു നിർത്താൻ പിന്നെയും ആവശ്യപ്പെട്ടു. ഞാൻ കൂട്ടാക്കിയില്ല.

‘എടാ മുത്തേ… എനിക്ക്.. എനിക്ക്… പറ്റുന്നില്ല.. പ്ലീസ്… മതിയെടാ…’
അവൾ ഭ്രാന്തിയെ പോലെ നിലവിളിച്ചു.. റോഡിൽ കൂടി പോകുന്നവർ കൂടി കേൾക്കുന്ന തരത്തിൽ ആയി ഇപ്പൊ ഇവളുടെ കരച്ചിൽ. പുറത്ത് കൂടി വിരൽ ഇടുമ്പോൾ ഈ കരച്ചിൽ ആണേൽ ഇവളെ ബാക്കി ഒക്കെ ചെയ്യാൻ തുടങ്ങുമ്പോ ഈ ലോകം മൊത്തം ഇവൾ അറിയിക്കുമല്ലോ

‘അർജുൻ.. നിർത്തു.. പ്ലീസ് പ്ലീസ്… മതി.. മതി…’
അവൾ എന്റെ കയ്യിൽ പതിയെ തല്ലി കൊണ്ടു പറഞ്ഞു. പുല്ല്.. ഇവൾക്ക് എന്താ പ്രശ്നം. ഞാൻ വിരൽ ഇടൽ നിർത്തി.. ഇഷാനി അണച്ചു കൊണ്ടു കണ്ണ് തുറന്നു എന്നേ നോക്കി. അവളുടെ മുഖത്തും ഒരു കൺഫ്യൂഷൻ..

‘എന്ത് പറ്റി…?
അവൾ ചോദിച്ചു

‘എന്ത് പറ്റിയെന്നോ..? നീയല്ലേ നിർത്താൻ പറഞ്ഞെ..?
ഞാൻ ചോദിച്ചു

‘ഞാനോ..?
അവൾ അങ്ങനെ പറഞ്ഞിട്ടില്ല എന്ന രീതിയിൽ അവൾ ചോദിച്ചു

‘പിന്നെ വേറെ ആരേലും ആണോ..? നീ കിടന്നു വേണ്ട വേണ്ട എന്ന് പറയുമ്പോ ഞാൻ എങ്ങനെ ചെയ്യും..’

‘എടാ ഞാൻ അത് അറിയാതെ പറഞ്ഞു പോകുന്നതാ.. നീ അത് ശ്രദ്ധിക്കേണ്ട..’
അവൾ പറഞ്ഞു

‘നിനക്ക് വേറെ എന്തേലും വിളിച്ചു പറഞ്ഞു കൂടെ..?

‘എന്റെ വായിൽ അതാ വരുന്നത്.. ഞാൻ എന്ത് ചെയ്യാനാ…?
അവൾ മുഖം കോടി എന്നോട് ചോദിച്ചു

‘നമുക്ക് സേഫ് വേർഡ് വയ്ക്കാം..’
ഞാൻ പറഞ്ഞു

‘അതെന്താ..?
അവൾ അറിയാത്തത് കൊണ്ടു ചോദിച്ചു

‘സേഫ് വേർഡ് എന്ന് വച്ചാൽ മതിയാക്കാൻ ഉള്ള ഒരു വേർഡ്. ആ വേർഡ് അല്ലാതെ വേറെ എന്ത് കരഞ്ഞു നീ നിലവിളിച്ചാലും ഞാൻ നിർത്തില്ല. ശരിക്കും സ്റ്റോപ്പ്‌ ആക്കണം എങ്കിൽ ആ വേർഡ് തന്നെ നീ യൂസ് ആക്കണം..’
ഞാൻ അവൾക്ക് പറഞ്ഞു കൊടുത്തു