റോക്കി 6 [സാത്യകി] [Climax] 2534

‘കരയാതെ.. കരയാതെ.. ഞാൻ വന്നില്ലേ..? ഇനി കുഴപ്പം ഒന്നുമില്ല…’
ഞാൻ അവളുടെ കണ്ണ് തുടച്ചു..
‘നിന്നെ അവര് ഉപദ്രവിച്ചോ…?
എനിക്ക് അത് അറിയണമായിരുന്നു. അപ്പോൾ അവളോട് ചോദിക്കുന്നത് ഉചിതം ആണോന്ന് ഞാൻ ആലോചിച്ചില്ല..
കരച്ചിൽ ഒരു വിധം അടക്കി കൃഷ്ണ മെല്ലെ തലയാട്ടി.. എന്നിട്ട് അവൾ കൈ കാറിന്റെ ചില്ലിലൂടെ ആ തമിഴന്റെ നേർക്ക് നീട്ടി.. ഞങ്ങൾ പോകാനായി തുടങ്ങുകയായിരുന്നു. അപ്പോളാണ് ഞാൻ പെട്ടന്ന് ഡോർ തുറന്ന് പുറത്തേക്ക് ചാടി ഇറങ്ങിയത്

അവന്മാർ പോകാതെ കാറിൽ കയറി കവറിൽ ഇരുന്നത് ഒന്ന് കൂടി പരിശോധിക്കുകയായിരുന്നു. ഞാൻ അവരിലേക്ക് നടന്നു അടുക്കുന്നത് കണ്ട് അവന്മാരും കാറിന് വെളിയിൽ ഇറങ്ങി.

‘എന്താ സാറെ..? ഇന്നും കുളന്തയ് ഏതാവത് മിസ്സ്‌ ആചാ..? അനാ എങ്ക കിട്ടെ അവ താൻ ഇരുന്തത്..’
അയാൾ എന്റെ നേരെ നടന്നു വന്നു എന്നേ കളിയാക്കി പറഞ്ഞു

‘എന്തിനാടാ തായോളി അവളെ ഉപദ്രവിച്ചത്..?
ഞാൻ അലറി

‘അമൈതി പുള്ളേ അമൈതി..’
അയാൾ പല്ല് കടിച്ചു കൊണ്ട് ഒരു ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു
‘നീ അന്ത കൊറിയർ കിടച്ച പടി ഒന്നും ഇല്ലയെ എങ്ക കിട്ടെ കൊടുത്തത്.. കൊഞ്ചം സുളിവ് ഇറുക്കുമെ.. അപ്പടി കൊഞ്ചം സുളുക്കം അവ മേലെയും ഇറുക്കും..’

അതിന് ഞാൻ മറുപടി പറഞ്ഞില്ല.. എന്റെ കയ്യായിരുന്നു മറുപടി പറഞ്ഞത്.. അവന്റെ കണ്ണിൽ നിന്നും നക്ഷത്രം പാറുന്ന പോലെ ഒരടി ഞാൻ കൊടുത്തു. കൈ വക്കുന്നത് കണ്ട് അവന്റെ കൂടെയുള്ള ആളുകൾ എന്റെ നേർക്ക് അടുത്തു.. പെട്ടന്ന് അവരുടെ കൂടെയുള്ള താടിക്കാരൻ അവരെ തടഞ്ഞു. അവിടെ നിന്നും ആരും അറ്റാക്ക് ചെയ്യാത്തത് കൊണ്ട് ആവണം ഓടിയടുത്ത ഞങ്ങളുടെ ആളുകളും പകുതിക്ക് വച്ചു സ്റ്റോപ്പ്‌ ആയി. എല്ലാവരും കൂടി ചേർന്നാൽ ഇതൊരു ചോരക്കളം ആകുമെന്ന് മഹാന് തോന്നിയിരിക്കണം..