അവൾ ജനൽ പാളി അടച്ച് വീണ്ടും തിരികെ വന്നിരുന്നു.
അയാൾക്കപ്പോൾ ഒരു ബുദ്ധി തോന്നി. ശബ്ദമുണ്ടാക്കാതെ വീടിന്റെ മുന്നിലേക്ക് വന്നു. അവൾ വെളിയിലോട്ട് നോക്കി നിന്നു. ജനാലക്കരികിൽ വന്ന് അയാൾ മറഞ്ഞു നിന്നു.
അവൾ ഇനിയും പഴയതുപോലെ ജനാലക്കരികിൽ വരുമെന്ന് അയാൾക്ക് ഉറപ്പുണ്ടായിരുന്നു.
കുറേനേരം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അയാൾ ഉദ്ദേശിച്ചത് പോലെ തന്നെ സംഭവിച്ചു.
അവൾ വീണ്ടും വന്നു ജനാല പതുക്കെ തുറന്നു. അയാൾ ഒരു പൂച്ചയെപ്പോലെ അവിടെ പതുങ്ങി നിന്നു. അല്പം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അവൾ ജനാല പാളിയിൽ പിടിച്ചു പുറത്തേക്കു നോക്കുവാൻ തുടങ്ങി.
പെട്ടെന്ന് അയാൾ മുന്നോട്ടുവന്നു അവളുടെ കയ്യിൽ ബലമായി പിടിച്ചു.
അയാൾ അവളുടെ കൈകളിൽ ബലമായി പിടിച്ചുവച്ച് അവിടെ ചലിക്കാൻ അനുവദിച്ചില്ല. അവൾ കുറെ നേരം കുതറി മാറാൻ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും വിഫലമായി. ജോസഫ് അവളുടെ നഗ്നമായ ദേഹമാസകലം നോക്കി നിന്നു
ജോസഫ്: ഇതെന്താ ഇങ്ങനെ ജനിച്ച പോലെ നിൽക്കുന്നത്.
അവൾ ഇടതു കൈകൊണ്ട് അവളുടെ നഗ്നത മറച്ചുവെക്കാൻ ശ്രമിച്ചു.
ജോസഫ്: നീ മുറിക്കുള്ളിൽ ചെയ്തിരുന്നത് എല്ലാം ഞാൻ കണ്ടതല്ലേ പിന്നെന്തിനാണ് ഒരു ഒളിച്ചുകളിയൊക്കെ.
മോളി കുട്ടി: ഞാനൊന്നും ചെയ്തില്ല ഡ്രസ്സ് മാറുകയായിരുന്നു.
ജോസഫ് : അതെ അതും ഞാൻ കണ്ടു. ഡ്രസ്സ് മാറിയിട്ട് നീ ഭിത്തിയോട് ചാരിയിരുന്നതും ഞാൻ കണ്ടു. പിന്നെ വിരൽപ്രയോഗം ചെയ്തതും ഒക്കെ ഞാൻ കണ്ടു.
മോണിക്കുട്ടി : കയ്യേന്ന് വിട് എനിക്ക് തുണിയെടുക്കണം. നാണമില്ലാത്ത മനുഷ്യൻ.
ജോസഫ് : അതുകൊള്ളാം നാണത്തിന് ഞാൻ ആവശ്യത്തിന് തുണിയൊക്കെ ഉടുത്തിട്ടുണ്ടല്ലോ.
ഓരോരുത്തരുടെ തലവര. ഒന്ന് പോകുമ്പോൾ അതിലും മികച്ച വേറൊന്ന് വരും. അതു കഴിഞ്ഞാൽ പുളപ്പൻ രണ്ടെണ്ണം പിന്നാലെ വരും. ഇതെല്ലാം കൂടി ഒന്ന് വരഞ്ഞ് മുളക് പുരട്ടി വറുത്ത് കോരൂ
ബാക്കി ഉടനെ ഉണ്ടാവുമോ