റോഷിന്‍ ആണ്ട്രൂസ് 2 209

എം.ഡിയോട് എന്ത് പറയണമെന്ന് എനിക്കറിയില്ലായിരുന്നു. ഞാന്‍ വിറച്ചു വിറച്ചു അയ്യാളുടെ ഓഫീസിലേക്ക് നടന്നു. ചെന്നപ്പോള്‍ അയ്യാള്‍ കുറച്ചു സന്തോഷത്തിലാണെന്ന് തോന്നി.

“സര്‍” എന്ന് ഞാനയ്യാളെ വിളിച്ചു. മോണിട്ടറില്‍ നിന്നും മുഖമെടുത്തു അയ്യാളെന്നെ നോക്കി.

“സര്‍. ഞാന്‍ അത് ഡ്രോയറില്‍ വെച്ചായിരുന്നു. പക്ഷെ എവിടെ പോയെന്നു അറിയില്ല. ഞാന്‍ ഇന്നലെ വന്നില്ലായിരുന്നു. ഇനി ആരെങ്കിലും എടുത്തു കളഞ്ഞോ എന്നറിയില്ല.”

അയ്യാള്‍ ദേശ്യത്തില്‍ എന്നെ നോക്കിക്കൊണ്ട്‌ പറഞ്ഞു “രജിത. നിര്‍ത്ത്. ഈ സംസാരം എനിക്ക് കേള്‍ക്കേണ്ട. നിന്‍റെ ഉത്തരവാദിത്തമിലായ്മ കൊണ്ടാണ് എനിക്ക് ഇത്രേം ക്യാഷിന്റെ ചെക്ക്‌ മിസ്സ്‌ ആയതു.”

എനിക്ക് കരച്ചില്‍ വന്നു. തൊണ്ട ഇടറി വന്നു. സംസാരം പുറത്തു വന്നില്ല. ഞാന്‍ നിന്ന് പരുങ്ങുന്നത് കണ്ടപ്പോള്‍ എം. ഡി പറഞ്ഞു “രജിത കരയെണ്ട. താന്‍ ഒന്ന് മനസ്സ് വെച്ചാല്‍ ഇത് സിംപ്പില്‍ ആയി സോള്‍വ്‌ ചെയ്യാം. എനിക്ക് നഷ്ടമായ ക്യാഷ് ഞാന്‍ മറക്കുകയും ചെയ്യാം”

ഞാന്‍ അയ്യാളെ സംശയത്തോടെ നോക്കി. “രജിതക്കു അറിയാവുന്നതല്ലേ. ഞാന്‍ ഒരുപാട് ആഗ്രഹിച്ചതാണ് രജിതയുടെ ഈ ശരീരം. എത്ര നാളായി എന്നെ കൊതിപ്പിച്ചു ഇങ്ങനെ നടക്കുന്നു. എനിക്ക് രജിതയെ അനുഭവിക്കണം. ഒന്ന് വഴങ്ങി എന്നുവെച്ചു നഷ്ടപ്പെടാന്‍ ഒന്നുമില്ല, നേടാനോ ഒരുപാടുണ്ട്. രജിത എനിക്ക് തന്നാല്‍ ഞാന്‍ ചെക്കിന്‍റെ കാര്യം മറക്കാം.” എന്നയ്യാള്‍ എന്നോട് പറഞ്ഞു.

“എനിക്ക് എന്ത് പറയണമെന്നു അറിയാന്‍ പറ്റാത്ത നിമിഷമായിരുന്നു”. രജിത വലതു തോള്‍ താഴ്ത്തി തല അസിഫിലേക്ക് ചേര്‍ത്തുകൊണ്ട് കഥ തുടര്‍ന്നു.

അയ്യാള്‍ക്ക് വഴങ്ങി കൊടുത്താല്ലോ എന്നാലോചിച്ചു. വേറെ മാര്‍ഗ്ഗമൊന്നുമില്ല. ഇത്രേം ക്യാഷ് എന്‍റെ ജന്മത്തില്‍ തിരിച്ചു കൊടുക്കാന്‍ കഴിയില്ല. ഞാനപ്പോള്‍ ഏട്ടനെ കുറിച്ച് ആലോചിച്ചു. ഞാന്‍ അയ്യാളോട് പറഞ്ഞു “സര്‍, എന്‍റെ ഹസ്ബന്‍റ്റു.” പറഞ്ഞു മുഴുവിക്കാന്‍ അയ്യാള്‍ അനുവദിച്ചില്ല. “ഹസ്ബന്‍റ്റു അറിയാതിരുന്നാല്‍ പോരെ.. ഞാന്‍ പറയില്ല. രജിത പറയാതിരുന്നാല്‍ മതി.”

“അതല്ല സര്‍, ഞാന്‍…” രജിത ഒന്നും പറയണ്ട. ഇതിപ്പോള്‍ തനിക്കു നഷ്ടം ഒന്നുമുണ്ടാവുന്ന കാര്യമല്ലല്ലോ. ഞാനൊന്നു കളിച്ചൂവെന്നു വെച്ച് എന്തെങ്കിലും സംഭവിക്കുമോ?