റബർതോട്ടം 1 [യമൻ] 262

” ഛെ, എന്താ ഹരി ഈ കാണികുന്നേം പറേന്നുമൊക്കെ” അവർ അൽപ്പം ഈർഷ്യയോടെയാണ് ചോദിച്ചത്.

“ഓ ഇതിലെന്താ എത്സമ്മച്ചേച്ചി തെറ്റ്, മനുഷ്യന് പെടുക്കാൻ മുട്ടിയാ പിന്നേ എന്നാ ചെയ്യും? ഇവിടിപ്പോ നമ്മള് മാത്രേ ഉള്ളുതാനും അതുകൊണ്ടാ ഞാൻ പറഞ്ഞേ ചേച്ചിയും വേണമെങ്കിൽ ഇവിടിരുന്നു മുള്ളിക്കോളാൻ.”

“എനിക്കിപ്പോ മുള്ളാനൊന്നും മുട്ടുന്നില്ല” തന്റെ തൊട്ടുമുൻപിൽ എത്തിയ ഹരിയോട് എൽസമ്മ കടുപ്പിച്ചാണ് അങ്ങനെ പറഞ്ഞത്.

“വേണ്ടങ്കിൽ വേണ്ട, ഞാൻ പറഞ്ഞന്നേ ഒള്ളൂ. പിന്നെ ഇതൊക്ക ശേഖരിച്ചു വെച്ചിട്ട് വല്ല്യ കാര്യമൊന്നുമില്ല” അവൻ ഒട്ടും ഉളുപ്പില്ലാതെ അങ്ങനെയൊക്കെ പറഞ്ഞപ്പോൾ ആ സ്ത്രീ ചൂളിപ്പോയി.

“ശോ, ഞാൻ രാവിലെ എഴുന്നേറ്റപ്പോൾ തന്നെ എല്ലാം കഴിഞ്ഞിട്ടാ വന്നേ. ഒന്നും ഞാൻ ശേഖരിച്ചുകൊണ്ടു നടക്കാറില്ല” മുഖമുയർത്താതെയാണ് എൽസമ്മ അതു പറഞ്ഞത്.

“ആർക്കറിയാം കള്ളമാണോ സത്യമാണോന്ന്” ഹരി മനഃപൂർവ്വം അവരെ ചൊടിപ്പിക്കാനെന്നോണം പറഞ്ഞു.

അതുകേട്ട എത്സമ്മക്ക് നല്ല ദേഷ്യം വന്നു, തന്റെ രഹസ്യ കാര്യങ്ങളൊക്കെ ഇവൻ എന്തിനറിയണം.

“എനിക്ക് കള്ളംപറഞ്ഞു ശീലമില്ല, പിന്നെ നിന്നെ ഇതൊക്കെ ബോധിപ്പിണ്ട കാര്യവുമില്ല” അവർ അതുംപറഞ്ഞുകൊണ്ട് അടുത്ത റബർ മരത്തിനടുത്തേക്ക് നടന്നു.

“അതേയതേ, കള്ളം പറയില്ല, പക്ഷേ കാണിക്കും. അതിനൊന്നും ഒരുമടിയുമില്ല അല്ലേ എത്സമ്മച്ചേച്ചിക്ക്?”

ഹരിയുടെ ആ ചോദ്യത്തിൽ അവർക്ക് എന്തോ പന്തികേട് തോന്നി.

“ഞാനെന്തോ കള്ളം കാണിച്ചെന്നാ നീ പറയുന്നേ? നിന്റെ പൊരെന്നു വല്ലതും കട്ടോ” റബർമരത്തിൽ പറ്റിപിടിച്ചിരുന്ന വള്ളികറ വലിച്ചെടുത്തുകൊണ്ട് എത്സമ്മ ചോദിച്ചു.

“എന്റെ പോരെന്ന് ഒന്നും കാട്ടില്ല. പക്ഷേ സാമുവേലച്ചായന്റെ റബർഷീറ്റ് കൊറേ കക്കുന്നില്ലേ കെട്ടിയോനും പെംബ്രോന്നോരും കൂടി.”

വീണ്ടും ഹരി അവരുടെ അടുക്കലേക്ക് നടന്നുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

ആ സ്ത്രീ ഞെട്ടലോടെ തലയുയർത്തി സോമനെ നോക്കി.

“ചന്ദ്രന്റെ കടയിലല്ലേ നിങ്ങൾ ആ റബറുകൊണ്ടുകൊടുക്കുന്നെ? അവൻ എന്റെ കൂട്ടുകാരനാ, എന്നോട് ഒക്കെയും പറയുന്നുണ്ട്” ഒന്നുകൂടി എത്സമ്മയോട് ചേർന്ന് നിന്നുകൊണ്ടാണ് അവൻ അത് പറഞ്ഞത്.

എൽസിക്ക് തന്റെ തൊണ്ട വരളുന്നതുപോലെ തോന്നി. തങ്ങളുടെ കള്ളത്തരം മൂന്നാമതൊരാൾ കൂടി അറിയുമെന്ന് സ്വപ്നത്തിൽപ്പോലും കരുതിയില്ല. അ ചന്ദ്രൻ ചതിച്ചു. അവൻ ആരോടും പറയില്ലെന്നു പറഞ്ഞിട്ട് ഇപ്പോൾ ഹരിയോട് പറഞ്ഞിരിക്കുന്നു.

“പിന്നേ സാമുവേലച്ചായൻ എന്നെ ഇടക്കിടക്ക് വിളിക്കുമെന്ന് എൽസ്സകൊച്ചമ്മക്ക് അറിയാമല്ലോ” ആ സ്ത്രീയുടെ തോളിൽ പിടിച്ച് തനിക്കഭിമുഖമായി നിർത്തിക്കൊണ്ട് അവൻ ചോദിച്ചു.

എൽസി അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി. അപ്പോഴത്തെ അവന്റെ മുഖം കണ്ട അവർ അമ്പരന്നു. വല്ലാത്തൊരുഭാവം അവൻ്റെ മുഖത്തിന്.

“ഹരി..അത്.. പിന്നെ.. മോളുടെ പഠിത്തത്തിന് ഒത്തിരി പൈസ വേണം,