കാരണങ്ങൾ പലതായിരുന്നു. പ്രായം കൂടിയ പെണ്ണിനെ വിവാഹം കഴിച്ചയക്കുമ്പോൾ കിട്ടുന്ന സ്ത്രീധനം. അതും പ്രതാപമൊക്കെ മങ്ങിത്തുടങ്ങിയ തറവാടിന്റെ അവസ്ഥയിൽ, വലിയൊരു തുക മുടക്കുക ബുദ്ധിമുട്ടാണ്. അതേസമയം, ഇളയ പെൺകുട്ടിയാണെങ്കിൽ കാര്യങ്ങൾ നടത്തിയെടുക്കാൻ എളുപ്പമാണ്. അങ്ങനെ, വിധിയെന്ന നാടകകൃത്ത് പതിയെ കരുക്കൾ നീക്കിത്തുടങ്ങി.
സാവിത്രിക്ക് നോവ് മനസ്സിൽ ഒതുക്കി, അനിയത്തിക്ക് നല്ലൊരു ജീവിതം കിട്ടുക എന്ന ഒറ്റ ചിന്തയോടെ അവൾ തന്നെ ആ വിവാഹം നിശ്ചയിക്കാൻ മുൻകൈയെടുത്തു. പഴയ പെരുമയുടെ ചില്ലിട്ട ചിത്രങ്ങൾ മാത്രം അവശേഷിക്കുന്ന വലിയവീട്ടിൽ, വിവാഹമെന്നത് ചെറിയൊരു ചടങ്ങ് മാത്രമായി ഒതുങ്ങി. ചുരുക്കം ചില ബന്ധുക്കൾ മാത്രം. ലാളിത്യം ആവോളം പാലിക്കാൻ എല്ലാവരും ശ്രമിച്ചു.
അങ്ങനെ, ആ നാൾ വന്നുചേർന്നു. പ്രതീക്ഷയുടെയും നേർത്ത വേദനയുടെയും കലർപ്പായിരുന്നു അന്തരീക്ഷം. ചടങ്ങുകൾക്കായുള്ള ഒരുക്കങ്ങളുടെ വേഗതയിൽ ആരും സാവിത്രിയെ ശ്രദ്ധിച്ചില്ല. അല്ലെങ്കിൽ, അവളുടെ മുഖത്ത് പതുക്കെ വന്നുനിറഞ്ഞ വിളറിയ പുഞ്ചിരിയെ ആരെങ്കിലും കണ്ടേക്കാം. ചടങ്ങുകൾ ഒഴിവാക്കി, സാവിത്രി സ്വന്തം മുറിയിൽ അടച്ചിരിക്കപ്പെട്ടു. അമ്മായിയമ്മയുടെ കർശനമായ നിർദേശമായിരുന്നു അത്.
ഉണ്ണിക്ക് എതിരഭിപ്രായം പറയാനാകുമായിരുന്നില്ല. അവളെ സമാധാനിപ്പിക്കുകയോ, സഹതാപത്തിന്റെ വാക്കുകൾ പറയുകയോ ചെയ്യാതെയിരിക്കുന്നതാണ് നല്ലതെന്ന് അവനും തോന്നി. ബന്ധുക്കളുടെ സഹതാപം നിറഞ്ഞ നോട്ടങ്ങളേക്കാൾ, സ്വന്തം മുറിയുടെ അടച്ചിട്ട നാല് ചുവരുകൾക്കുള്ളിൽ അവൾക്ക് കൂടുതൽ സുരക്ഷിതത്വം തോന്നിയേക്കും.
ഇരുട്ടുമൂടിയ മുറിയിൽ, സാവിത്രിക്ക് കേൾക്കാനായത് അടക്കിപ്പിടിച്ച സംസാരങ്ങളും, ചടങ്ങുകളുടെ മുഴക്കവുമായിരുന്നു. അനിയത്തിയുടെ ജീവിതം പുതിയൊരു തുടക്കം കുറിക്കുമ്പോൾ, തന്റേത് ഇരുട്ടിന്റെ മൂടുപടമണിഞ്ഞ്‌ നിശ്ചലമാകുന്നത് അവളറിഞ്ഞു. പെട്ടെന്ന്, ചെറിയ പൊട്ടിക്കരച്ചിൽ അവളുടെ ഉള്ളിൽ നിന്നും ഉയർന്നുവന്നു. ആർക്കും കേൾക്കാനില്ലാത്ത, സ്വയം തന്നോടുള്ള, അസഹനീയമായ വിലാപം.
ലക്ഷ്മിക്കുട്ടിയുടെ കല്യാണം ഉറപ്പായശേഷം, ദില്ലിയിലേക്ക് പോകാൻ അവൾ തയാറെടുക്കുകയായിരുന്നു. കേന്ദ്രസർക്കാർ ഉദ്യോഗസ്ഥനാണ് വരൻ. ലക്ഷ്മിക്കുട്ടിയുടെ കണ്ണുകളിൽ നാളെയെ പറ്റിയുള്ള പ്രതീക്ഷകൾ തിളങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു. പുതിയ നഗരം, പുതിയ ജീവിതം, നാളേകളുടെ വാഗ്ദാനങ്ങൾ അവളെ ആവേശത്തിലാക്കി.
യാത്ര പറയാനൊരുങ്ങുമ്പോൾ, ഒരു നിമിഷം ലക്ഷ്മിക്കുട്ടിയുടെ മനസ്സ് പതറി. പ്രിയപ്പെട്ട വലിയവീട്, ജേഷ്ഠത്തി സാവിത്രി, ഉണ്ണിയേട്ടൻ… പിന്നിലെവിടെയോ ഒരു കുറ്റബോധത്തിന്റെ തീച്ചൂട്. “പോകരുത്…” എന്നൊരു വിളി അവൾക്കുള്ളിൽ നിന്നുയരുന്നത് അവൾ അറിഞ്ഞു. പക്ഷെ, വളരെ വേഗത്തിൽ അതടങ്ങി. വാതിൽക്കൽ വന്നുനിന്ന ഓട്ടോറിക്ഷയിലേക്ക്, പുതിയൊരു ജീവിതത്തിലേക്ക്, അവൾ കണ്ണുതുടച്ചുകൊണ്ട് കയറി.
സൂപ്പർ… ???അവർക്കു അവർ മാത്രം മതി… തുടരൂ ???
കൊള്ളാം ബ്രോ ??
സൂപ്പർ അസാധ്യ എഴുത്ത് സാവിത്രിയുടെയും ഉണ്ണിയുടെയും തുടർന്നുള്ള ഭാഗങ്ങൾക്കായി കാത്തിരിക്കുന്നു
നല്ല തുടക്കം അടുത്ത ഭാഗം പേജ് കൂട്ടി എഴുതുക അരികും മുക്കും മൂലയും വിശദമായി എഴുതുക
സഹോദരി സഹോദര ബന്ധത്തിൻ്റെ ഏറ്റവും തീഷ്ണമായ, ആസ്വാദ്യകരമായത് വരും എന്നറിയാം – അവർ തമ്മിലുള്ള ബന്ധപ്പെടൽ വെറുതെ ഒഴുകി പോകാതെ വിശദമായി പറഞ്ഞാൽ നന്നായിരുന്നു.