സാവിത്രിയും ഉണ്ണിയും 2 [Adam] 197

സാവിത്രി: “അതെനിക്കറിയാം ഉണ്ണീ…”

ഉണ്ണി: “ചേച്ചീ, ഒന്ന് എഴുന്നേറ്റ് എന്റെ അടുത്തേക്ക് വാ…”

ഉണ്ണിയുടെ ശബ്ദത്തിലെ കരുതലും ആർദ്രതയും സാവിത്രിയെ പതുക്കെ അവന്റെ അടുത്തേക്ക് അടുപ്പിച്ചു. അവളെ കണ്ടതും, അവൻ അവളുടെ കൈകളില്‍ പിടിച്ചു. ചുറ്റുമുള്ള ലോകം മറന്ന്, അവർ അവരുടെ കണ്ണുകളിൽ നോക്കിനിന്നു. പരിചിതമായ വാത്സല്യം നൽകുന്ന കണ്ണുകൾക്കപ്പുറം, ഉണ്ണിക്ക് ഇപ്പോൾ ഒരു പുതുവെളിച്ചം കാണാൻ കഴിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു. സഹോദരിയായി മാത്രം കണ്ടിരുന്ന രൂപത്തിൽ ഒരു സ്ത്രീയുടെ മോഹങ്ങളും പ്രതീക്ഷകളും നിറഞ്ഞുനിൽക്കുന്നത് അവൻ തിരിച്ചറിഞ്ഞു.

ഉള്ളിൽ കത്തിയിരുന്ന സംശയങ്ങളുടെ ചിതലുകൾക്ക് കൂടുതൽ തീ പടർത്തുന്ന നിമിഷങ്ങളായിരുന്നു അത്. പരിധിവിട്ട അഭിനിവേശം കണ്ണുകളിൽ തിളച്ചപ്പോൾ, ശരിയും തെറ്റും തമ്മിലുള്ള അതിരുകൾ അവർക്ക് മറക്കേണ്ടി വന്നു.

സാവിത്രിയുടെ ഹൃദയം തകർന്നുപോകുമെന്ന പോലെ ഇടിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. ഈ പുതിയ വികാരങ്ങളുടെ പെരുമെയ്‌ക്ക് മുന്നിൽ അവൾ അടിപതറുപോയി. പക്ഷേ, ഇപ്പോൾ കൂടുതൽ കൂടുതൽ വേണമെന്ന് അവൾ ആഗ്രഹിച്ചു. മുറിയിലെ ഇരുട്ടിൽ, ജനലിലൂടെ വന്ന മാസแสകലയിൽ അവളുടെ രൂപം പ്രകാശപൂരിതമായി. ഉണ്ണിയുടെ കൈകൾ മെല്ലെ തന്റെ മാക്സിയുടെ അറ്റം ഉയർത്തുന്നത് അവൾ അനുഭവിച്ചു. അവന്റെ വിരലുകൾ വയറിന്‌ തൊട്ട് വരെ ഉയർത്തി. വെളുത്ത പരുത്തിക്കുട്ടനിൽ അവൾ നിന്നു. അവന്റെ കൈവിരലുകൾ അവളുടെ അടിവസ്ത്രത്തിന്റെ രൂപരേഖയിലൂടെ തടവിയിട്ട്, പതുക്കെ മുട്ടുകൾ മടക്കി അവൻ തല താഴ്ത്തി.

നാഭിക്ക് തൊട്ട് താഴെയും അടിവസ്ത്രത്തിന്റെ രേഖയ്ക്ക് മുകളിലുമായി ഒരു ചുംബനം നൽകാൻ ശ്രമിച്ചു. ഈ നിമിഷം അവസാനിക്കാതിരിക്കാൻ സാവിത്രി പ്രാർത്ഥിച്ചു. അവൾ സ്വർഗ്ഗത്തിലായിരുന്നു. മുറിയിൽ പുതിയൊരു മണം നിറഞ്ഞു. അത്…

ഉണ്ണിയുടെ മുഖം അവളുടെ വയറ്റിൽ തടഞ്ഞപ്പോൾ സാവിത്രിയുടെ ശ്വാസം കടുത്തു. എന്താണിത്? ഒരു വിചിത്രമായ മണം. അവൾ ഉടനെ തന്നെ അത് തിരിച്ചറിഞ്ഞു. അത്… അവളുടേതാണ്.

ശരീരത്തിൽ അല തടിക്കുന്ന ചൂടും, ഉണ്ണിയുടെ സ്പർശനങ്ങളും ചേർന്ന് അവൾ വിയർത്തിരുന്നു. പുതിയ അനുഭവങ്ങൾ അവളെ ആകർഷിച്ചു. പക്ഷേ, ഇടയിൽ എവിടെയോ ഒരു പരിഭ്രമം കടന്നു വന്നു.

പൊതുവെ മുടികളൊന്നും സാവിത്രി കളയാറില്ല. അതുകൊണ്ടുതന്നെ, ഉണ്ണിക്ക് ചുംബിക്കാനായി തല താഴ്ത്തിയപ്പോൾ, ഒരുതരം കുഷ്യൻ പോലെ അവൻ അനുഭവിച്ചു. എന്നിട്ടും, അവൻ ചുണ്ടുകൾ അവിടെ അമർത്തി.