സച്ചുവിന്റെ പണികൾ 4 [മാൻഡ്രേക്ക്] 2099

ഈ ഒരു അന്തരീക്ഷവും എന്റെ ഉള്ളിൽ ഉദിച്ചു വരുന്ന പല ചോദ്യങ്ങൾ കാരണവും ഞാൻ നന്നേ വിയർത്തു.. വിശാൽ പുറത്തു നിന്ന് “ഇത്ത, സച്ചു വന്നു” എന്ന് കതകു ചാരി ഇരുന്ന മുറിയുടെ പുറത്തു നിന്ന് വിളിച്ചു പറഞ്ഞു.. കതകു തുറന്നു കരഞ്ഞു കലങ്ങിയ കണ്ണുകൾ തുടച്ചു കൊണ്ടു സുഹറ ഇത്ത അവിടെ തന്നെ നിന്നു..തലയിൽ വളരെ അശ്രദ്ധമായി ഇട്ടിരുന്ന ഷാൾ കൊണ്ടു മുഖം തുടച്ചു ഇത്ത എന്റെ കണ്ണിലേക്കു നോക്കി..

നിറം സ്വല്പം കുറവ് ആണെങ്കിലും മനം മയക്കുന്ന സൗന്ദര്യം ആണ് ഇത്താക്ക്..സുറുമ എഴുതിയ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു ഇരിക്കുന്നു..എന്തു കൊണ്ടോ അതു ഇത്തയുടെ സൗന്ദര്യം വർധിപ്പിക്കുന്നു.. ഇത്തയെക്കാൾ സുന്ദരി ആയിരിക്കുമോ മാധവന്റെ കൂടെ പോയ അമ്മായി??

പുറത്തു കുശുകുശുപ് ശബ്ദം കൂടി വരുന്നത് ഞങ്ങൾ അറിഞ്ഞു..

ഒന്നും ഉരിയാടാതെ ഇത്ത തിരിഞ്ഞു കട്ടിലിൽ കിടന്നു ഉറങ്ങുന്ന കുഞ്ഞിന്റെ അടുത്തു നിന്ന് ഒരു പേപ്പർ എടുത്തു. എന്നിട്ട് എന്റെ അടുത്തു വന്നു അതു എനിക്ക് നേരെ നീട്ടി.. ഞാൻ അതു വാങ്ങി.. ഒരു ലെറ്റർ.. പുറംചട്ടയിൽ “സച്ചു ” എന്ന് മാത്രം മാധവന്റെ കൈ പടയിൽ വെണ്ടക വലുപ്പത്തിൽ എഴുതിയിട്ടുണ്ട്. അതു ഒട്ടിച്ചു വച്ചിരുന്നത് കീറിയിട്ടുണ്ട്.. ഒരു പക്ഷെ ഇത്ത തന്നെ ആവണം കീറി നോക്കിയത്. ഇത്ത ഒന്നും മിണ്ടാതെ എന്റെ മുന്നിൽ നിന്നു.. വിശാൽ അതിൽ എന്താ എന്ന ആകാംഷയിൽ എന്റെ കയ്യിലേക്കു തന്നെ നോക്കി നില്കുന്നു..ഞാൻ തെല്ലു ഒരു ആശങ്കയോടെ അതു നിവർത്തി.

“എന്റെ പ്രിയ സുഹൃത്ത്‌ സച്ചുവിന്, ഇപ്പോൾ നിന്റെ മാനസിക അവസ്ഥ എന്താണെന്നു എനിക്ക് അറിയാം.. എന്നെ കൊല്ലാൻ ഉള്ള ദേഷ്യം നിനക്ക് ഉണ്ടാകുമെന്നും അറിയാം.. ക്ഷമിക്കുക. സുഹറ ആയി ജീവിതം തുടങ്ങുമ്പോൾ എനിക്ക് ഒരുപാടു സ്വപ്നങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നു.. കുറച്ചു നാൾ കഴിയുമ്പോൾ അവളുടെ വീട്ടുക്കാർ ഞങ്ങളെ സ്വീകരിക്കുമെന്നും എന്റെ കഷ്ടപ്പാട് എല്ലാം മാറും എന്നും ആയിരുന്നു ഞാൻ ഓർത്തത്‌.. പക്ഷെ അങ്ങനെ ഒന്നും ഉണ്ടായില്ല..ഞങ്ങൾക്കു ഒരു കുട്ടി ആയപ്പോൾ ഞാൻ അവളുടെ വീട്ടിൽ പ്രദീക്ഷയോടെ വിളിച്ചു..അവർ അപ്പോളും അങ്ങനെ ഒരു മകൾ അവർക്കു ഇല്ലെന്നും അവളിൽ ഉണ്ടായ കുട്ടിയെ തങ്ങൾക്കു കാണേണ്ട എന്നും ആണ് പറഞ്ഞത്..എന്റെ സ്വപ്‌നങ്ങൾ എല്ലാം തകർന്നു.. നീ ഇപ്പോൾ ആലോചിക്കുന്നത് ശരി ആണ്.. അവളുടെ പണം കണ്ടു മാത്രം ആണ് ഞാൻ അവളെ എന്റെ ആക്കിയത്..
ഇപ്പോൾ മറ്റൊരു വെളിച്ചം എന്റെ മുന്നിൽ ഉണ്ട്.. അതു അവഗണിക്കാൻ എനിക്ക് പറ്റുന്നില്ല.. ഇങ്ങനെ ഇല്ലായ്മയിൽ ജീവിക്കാൻ എനിക്ക് പറ്റില്ല..അതുകൊണ്ട് ഞാൻ പോകുന്നു.. നീ ഈ കത്ത് വായിക്കുമ്പോൾ ഞാൻ എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ടവൾആയി ഈ നശിച്ച നാടിനോട് വിട പറഞ്ഞു എന്റെ സ്വപ്നത്തിലേക്കു യാത്ര തുടങ്ങിയിട്ടുണ്ടാവും.
എനിക്ക് അറിയാം ഞാൻ സുഹറയോടും കുഞ്ഞിനോടും ചെയ്യുന്നത് തെറ്റ് ആണെന്ന്..എങ്കിലും ദാരിദ്ര്യം നിറഞ്ഞ അവളുടെ കൂടെ ഉള്ള ജീവിതം എനിക്ക് പറ്റില്ല. നീ അവളെയും കുഞ്ഞിനേയും എങ്ങനെ എങ്കിലും അവളുടെ വീട്ടിൽ കൊണ്ടു പോയി ആകണം.. നിനക്ക് അതിനു സാധിക്കുമെന്ന് ആണ് എന്റെ വിശ്വാസം.. അവളെ ഞാൻ വിശ്വസിച്ചു നിന്നേ ഏൽപ്പിക്കുക ആണ്..നീ വേണ്ടത് ചെയ്യും എന്ന പ്രദീക്ഷയോടെ,
മാധവൻ.”