സഖി 11 [സാത്താൻ?] 592

അവർ പോവുന്നത് നോക്കി ഒരു ചിരിയോടു കൂടെ നോക്കി നിന്ന വിഷ്ണു തന്നെ വിശ്വസിച്ച ബാക്കിയുള്ള ഓരോരുത്തരോടുമായി പറഞ്ഞു.

” എന്നെ വിശ്വസിച്ചു കൂടെ നിൽക്കാൻ തീരുമാനിച്ച ഓരോരുത്തർക്കും നന്ദി . എന്റെ അച്ഛൻ ഉണ്ടാക്കിയതൊന്നും നഷ്ടപ്പെടുത്താൻ എനിക്ക് തീരെ താല്പര്യമില്ലാത്തത് കൊണ്ടാണ് ഞാൻ ഇന്ന് ഈ പദവി ഏറ്റെടുക്കാൻ തന്നെ വന്നത്.ഇനി മുന്നോട്ടുള്ള ഓരോ ചുവടു വെപ്പിലും ഒരു കുടുംബം പോലെ തന്നെ അല്ല ഒരു കുടുംബമായി തന്നെ മുന്നോട്ട് പോവാം എന്ന് കരുതുന്നു. ”

അവന്റെ ഓരോ വാക്കുകളും ഇരുകയ്യോടെയും സ്വീകരിച്ചതുപ്പോലെ എല്ലാവരും കയ്യടിച്ചു. ബാക്കിയുള്ള എല്ലാ കാര്യങ്ങളും കുറുപ്പ് സാറിനെ എൽപ്പിച്ചുകൊണ്ട് തന്നെ വിഷ്ണുവും ഐശ്വര്യയും പോവാൻ ഇറങ്ങി.

അപ്പോഴും പേടിച്ചു വിറച്ചു വന്ന വിഷ്ണു എങ്ങനാ ഇത്രയും നിസ്സാരമായി എല്ലാം ഒതുക്കി എന്നോർത്തുകൊണ്ട് അവനെ തന്നെ നോക്കി നിൽക്കുകയായിരുന്നു ഐഷു. അതിനോടൊപ്പം തന്നെ താൻ അവനോട് പറഞ്ഞതിനുള്ള മറുപടി എന്തായിരിക്കും എന്നറിയാനുള്ള ആകാംഷയും അവളിൽ വ്യക്തമായിരുന്നു.

ഇരുവരും വീട്ടിലേക്കുള്ള യാത്രയിലും പരസ്പരം ഒന്നും തന്നെ സംസാരിച്ചിരുന്നില്ല. ഇടക്കിടക്ക് ഐഷു അവനെ നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും അതൊന്നും താൻ കാണുന്നില്ല എന്ന് നടിച്ചുകൊണ്ട് അവൻ വണ്ടി ഓടിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. അതിനിടക്ക് അവളെറിയാതെ അവളെ നോക്കുന്ന അവനെ അവലോട്ട് ശ്രദ്ധിച്ചുമില്ല അവന്റെ കണ്ണുകളിലുള്ള പ്രണയവും.

തുടരും

(ഒരുപാട് വൈകിയതിനും പേജ് തീരെ കുറഞ്ഞതിനും ഒരിക്കൽ കൂടി ക്ഷമ ചോദിക്കുന്നു. പിന്നെ ഇങ്ങനെ ഒന്നും അല്ല കഥ ഞാൻ ഉദ്ദേശിച്ചിരുന്നത് എങ്കിലും ജീവിതത്തിലുണ്ടായ ട്രാജഡികൾക്ക് പുറമെ ഇനി കഥയിലും നടക്കുവാൻ ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ല സൊ അത്യാവശ്യം ആയുള്ള കുറച്ചു ദുരന്തങ്ങൾ മാത്രമേ ഇനി ഈ കഥയിൽ ഉണ്ടാവു. ബാക്കി തികച്ചും പ്രണയ സാന്ദ്രമായ ഒരു കഥയായിരിക്കും )