സകുടുംബം 1 [തലൈവി] 446

അന്ന് രാത്രി ഞാൻ അമ്മയോട് പറഞ്ഞു.

അമ്മെ എനിക് വേറെ ജോലി കിട്ടി. നമ്മൾ ഇനി രക്ഷപെടും. ഇനി അമ്മ വിഷമിക്കണ്ട.

അമ്മക്ക് സന്തോഷം അടക്കാൻ പറ്റാത്ത എന്നെ കെട്ടിപിടിച്ചു കരഞ്ഞു.

നമുക്ക് ഈ നശിച്ച സ്ഥലം ഇനി നമുക്ക് വേണ്ട . നമുക് ബാംഗ്ലൂർ പോകാം . ഞാൻ അവിടെ വീട് നോക്കാം .

പോകാം മോനെ . കുറച്ചു കഴിയട്ടെ .

അതെന്താ അമ്മെ , അമ്മയെ കൊണ്ടുപോകാന് ഞാൻ വന്നേ .

അങ്ങനെ എല്ലാം ഇട്ടിട്ട് പോകാൻ പറ്റില്ല മോനെ . ‘അമ്മ വരും കുറച്ചു ജോലികൾ ഇവിടെ തീർത്തിട്ട് . അതുവരെ ഞാൻ കണ്ട ‘അമ്മ അല്ലായിരുന്നു അത് . എന്തോ മനസ്സിൽ ഉറപ്പിച്ചു തന്നെയാണ് .

മോനെ ഈ കാണുന്നതൊക്കെ നിന്റെ അച്ഛൻ ഉണ്ടാക്കിയതാ , ഞാൻ ഇവിടേക്ക് കയറി വരുമ്പോ ഇത്രയും ഒന്നും ഇല്ലായിരുന്നു . ബാക്കി ആ മനുഷ്യൻ കഷ്ടപ്പെട്ടു സമ്പാദിച്ചതാണ് . അതും എന്റെ നല്ല പ്രായത്തിൽ ഞാൻ അങ്ങേരുടെ കൂടെ കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല , എന്നിട് ഇപ്പൊ എല്ലാം ഇട്ടിട്ട് പോകണോ .എന്റെ മക്കൾ അനുഭവിക്കേണ്ടതാണ് ഇതൊക്കെ ..

അമ്മെ ‘അമ്മ പറഞ്ഞു വരുന്നത് .

ആ അത് തന്നെ , ഇതിൽ നിന്നും നമ്മുടെ വാങ്ങിച്ചിട്ട് ഞാൻ വരാം . നീ കുറച്ചു കാലം ഒന്നും കണ്ടില്ല കേട്ടില്ല എന്ന് വിചാരിച്ചാൽ മതി .

എന്റെ ‘അമ്മ തന്നെയാണോ ഈ പറയുന്നത് .

എല്ലാം അങ്ങനെ വിട്ടു കൊടുക്കാൻ പറ്റില്ല , എല്ലാം ഞാൻ ക്ഷമിച്ചു . ഇപ്പൊ ഒരു തരി ഭൂമി പോലും നമുക്ക് തന്നില്ലെങ്കിൽ അങ്ങനെ ഞാൻ ക്ഷമിക്കാനോ . എനിക്ക് ഒന്നും വേണ്ട . പക്ഷെ എന്റെ മക്കൾ വഴിയാധാരം അകാൻ ഞാൻ സമ്മതിക്കില്ല .അമ്മയെ തിരുത്താൻ പറ്റില്ല എന്ന് ആ വാക്കുകളിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു .