സലാം ഹാജിയും കുടുംബവും 1 [ഫിർഔൻ] 324

റംല : ഹാ, ഉപ്പ വിളിച്ചിരുന്നു, അടുത്ത മാസം ഇക്ക വരുന്നുണ്ട്, ഉപ്പയോട് പറഞ്ഞില്ലായിരുന്നോ??

ഹാജി : ഇല്ല മോളെ, എനിക്ക് വിളിക്കാറ് കുറവാണ്, ഉമ്മയോട് വിളിച്ചു സംസാരിക്കുന്നത് കേൾകാം, ഞാൻ എന്ത് ചെയ്തിട്ടാണോ എന്നോട് ദേഷ്യം..

റംല : ഇക്കാക്, ഉപ്പയോട് ദേഷ്യം ഒന്നും ഇല്ല, ഉപ്പാക് അറിയാവുന്നതല്ലേ ഇക്കയുടെ സ്വാഭാവം, ഉപ്പ അതൊന്നും മനസിൽ വെക്കണ്ട..

ഹാജി : ഇല്ല മോളെ, എന്തൊക്കെ പറഞ്ഞാലും എന്റെ മോൻ അല്ലെ, എനിക്ക് അവനോട് ദേഷ്യം ഒന്നും ഇല്ല… ആട്ടെ അവന് വരുമ്പളേക്കും ഇതുപോലെ കാരണം ഇല്ലാതെ കരഞ്ഞാൽ മതിയോ?? നമുക്ക് ജിഷാനയെപോലെ വമ്പത്തി ആവണ്ടേ??

ഹാജിയുടെ ചോദ്യത്തിന് റംല താഴെ നോക്കി നിൽക്കുക മാത്രം ആണ് ചെയ്തത്…

ഹാജി : സാരമില്ല മോളെ, ഇത് അത്ര വല്യ ആന കാര്യമൊന്നും അല്ല, അവന് വരുന്നതിനു മുൻപ് ഉപ്പ ശെരിയാക്കിതെരാം..

റംല ഹാജിക് ഒരു പുഞ്ചിരി സമ്മാനിച്ചു….

ഹാജി : ഇപ്പോ മോൾ പോയി കിടന്നോ, ഇവിടെ ഈ ഇടിയും മിന്നലും ഉള്ളപ്പോ നിൽക്കണ്ട, വാ ഉപ്പ കൊണ്ട് ചെന്ന് ആകാം…

അതും പറഞ് ഹാജി റംലയെ ചുമലിലൂടെ കയ്യിട്ടു ചേർത് പിടിച്ചു പക്ഷെ ഈ പ്രാവിശ്യം പിടിച്ചത് ഹാജി ആയിരുന്നില്ല ഹാജിയുടെ ഉള്ളിരുന്ന പുരുഷൻ ആയിരുന്നു, വലത് കൈ കൊണ്ട് റംലയെ തന്നിലേക് അടുപ്പിച്ച ഹാജി, അവളുടെ തുടുത്ത വിങ്ങി നിൽക്കുന്ന ഇടത്തെ മുല അയാളുടെ നെഞ്ചിൽ അമരാൻ നല്ല പോലെ ശ്രദ്ധിച്ചു, അകത്തു ബ്രായസർ ഇട്ടിട്ടില്ലെന്ന് ഹാജിക് മനസിലായി.. അങ്ങനെ രണ്ടുപേരും സ്റ്റെപ് ഇറങ്ങി റംലയുടെ റൂമിന്റെ മുന്നിൽ എത്തി, ഹാജി പതിയെ ചുമലിൽ നിന്നും കൈ എടുത്തു,

ഹാജി : മോൾ പോയി കിടന്ന് ഉറങ്ങിക്കോ, ഒക്കെ ഉപ്പ ശെരിയാക്കി തെരാം… ഒന്നുകൊണ്ടും പേടികണ്ടെട്ടോ…

റംല ഒരു പുഞ്ചിരി സമ്മാനിച്ചു വാതിൽ അടച്ചു, ഹാജി റൂമിലേക്ക് വിട്ടു പിടിച്ചു…

റൂമിൽ എത്തിയ ഹാജിക് കണ്ണുകൾ അടക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല, കണ്ണടച്ചാൽ റംലയുടെ തുടുത്തു വീർത്തു പൊട്ടൻ നിൽക്കുന്ന മുലയും കുടം കമിഴ്ത്തി വെച്ചത് പോലെയുള്ള കുണ്ടിയും… സ്വന്തം മകന്റെ ഭാര്യ ആണെന്ന ചിന്ത ഹാജി ആലോചിച്ചു അപളെകും ഹാജിയുടെ മനസ്സിൽ ഒരു പാട് വർഷങ്ങൾക് മുൻപ് കുഴിച്ചിട്ട ആ മൃഗം മണ്ണ് മാന്തി പുറത്തു ചാടി…