സാംസൻ 3 [Cyril] 1082

പെട്ടന്ന് അവളുടെ കോൾ പിന്നെയും വന്നു. ഞാൻ ഉടനെ എടുത്തതും അവളുടെ സങ്കടം നിറഞ്ഞ പതിഞ്ഞ സ്വരം ഫോണിലൂടെ ഒഴുകിയെത്തി.

ഒന്നാമത് ഞാൻ കാമം മൂത്ത് കിടക്കുകയായിരുന്നു. പോരാത്തതിന് അവളുടെ കിളിനാദം കൂടി കേട്ടതും എനിക്ക് സഹിച്ചില്ല.

“ഇപ്പോഴും എന്നോട് ദേഷ്യവും കൊണ്ടു നടക്കുന്നതിൽ കഷ്ടമുണ്ട് ചേട്ടാ..!!” അവള്‍ പരിഭവം പറഞ്ഞു.

“എനിക്ക് ദേഷ്യം ഇല്ലെന്ന് ഞാൻ അപ്പഴേ പറഞ്ഞതല്ലേ…!!”

“പിണക്കം ഇല്ലെങ്കില്‍ ചേട്ടൻ എന്തിനാ ഫോൺ എടുക്കാനേ..?”

അവളുടെ ചിണുങ്ങിയുള്ള സംസാരം എന്റെ കാമത്തെ വര്‍ദ്ധിപ്പിച്ചു.

“ഞാൻ ഇന്ന്‌ നേരത്തെ ഉറങ്ങി പോയി. കൂടാതെ രാത്രി എന്റെ മൊബൈല്‍ സൈലന്റിൽ ആയിരിക്കുമെന്ന് നിനക്കും അറിയാവുന്നതല്ലേ..?”

അവസാനം സുമയുടെ വിഷമം കുറച്ചൊന്നു മാറി.

പക്ഷേ ഇനി അവളോട് എന്തു സംസാരിക്കണം എന്നറിയാതെ ഞാൻ മിണ്ടാതെ കിടന്നു. അവളും അല്‍പ്പനേരം കാത്തിരുന്നു.

പക്ഷേ ഫോണിലൂടെയുള്ള മൗനം അത്ര സുഖമല്ലെന്ന് അവള്‍ക്കും തോന്നി. അവളാണ് ആദ്യം സംസാരിച്ചത്.

“ഉച്ചക്ക് കഴിക്കാതെ പോയതിൽ നല്ല വിഷമം എനിക്കുണ്ട്..!”

“എനിക്കുമുണ്ട്…!” ഞാനും സമ്മതിച്ചു. “പക്ഷേ അപ്പോഴത്തെ എന്റെ അവസ്ഥയില്‍ എനിക്ക് അവിടെ നിൽക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല… സോറി സുമ.”

“ഒരിക്കലും ഫോണിലൂടെ ചേട്ടൻ എന്റെ പേര് മാത്രമായി പറയില്ലല്ലോ..! അപ്പൊ ശെരിക്കും എന്നോട് ദേഷ്യമുണ്ട്, അല്ലേ…?”

അവളുടെ വിഷമം കേട്ടതും പെട്ടന്ന് എന്റെ നാവ് താനേ ചലിച്ചു, “എനിക്ക് നിന്നോട് ദേഷ്യമൊന്നുമില്ലടി സുന്ദരി കുട്ടി. വേണമെങ്കിൽ ഈ നിമിഷം ഞാൻ നേരിട്ട് അങ്ങോട്ട് വന്ന് ക്ഷമ ചോദിക്കട്ടെ..?”

ഉടനെ അവൾ ചിരിച്ചു. അവളുടെ എല്ലാ വിഷമവും മാറിയത് ആ ചിരിയില്‍ നിന്നും ഞാൻ മനസ്സിലാക്കി.

“ചേട്ടൻ ഇപ്പോൾ ഇവിടെ നേരിട്ട് വന്നാലും എനിക്ക് കുഴപ്പമില്ല. പക്ഷേ ക്ഷമ ഒന്നും വേണ്ട.” അവള്‍ സീരിയസ്സായി പറഞ്ഞു.

“എന്നിട്ട് വേണം ഈ പാതിരാത്രി ഞാൻ അവിടേ വന്ന് നിന്നെ റേപ് ചെയ്യാൻ ശ്രമിച്ചു എന്നും പറഞ്ഞ്‌ എനിക്ക് തല്ലു മേടിച്ച് തരാൻ.”

“ഞാൻ തല്ലൊന്നും മേടിച്ച് തരില്ല.” സുമ ചിരിച്ചു കൊണ്ട്‌ പറഞ്ഞു. “അങ്ങനെയാണോൽ ചേട്ടൻ നേരത്തെ എന്നെ അങ്ങനെയൊക്കെ ചെയ്തപ്പഴേ ഞാൻ തല്ലു മേടിച്ച് തരേണ്ടതായിരുന്നില്ലേ..?”