സന്ധ്യ [Master] 822

എങ്ങനെയും മനസ്സില്‍ കുടിയേറിയ അധമചിന്തയെ മറികടക്കാനും, എത്രയും വേഗം ചേച്ചിയെ ചേട്ടന്‍ കൊണ്ടുപോകാന്‍ നിര്‍ബന്ധം ചെലുത്താനും ഞാന്‍ തീരുമാനിച്ചു. ചേച്ചിയെ ദുഷിച്ച കണ്ണോടെ നോക്കുന്നത് എനിക്ക് സമാധാനം നല്‍കില്ല. ചേട്ടന്‍ കൊണ്ടുപോയാല്‍ പിന്നെ ചേച്ചിക്ക് ഇത്തരം ചിന്തകള്‍ ഉണ്ടാകുകയില്ല എന്നും എനിക്ക് തോന്നി.

അങ്ങനെ ഏറെക്കുറെ ശാന്തമായ മനസ്സോടെ ഞാന്‍ വീട്ടിലെത്തി. ചേച്ചിയെ പഴയപടി കാണാന്‍ ശ്രമിച്ചുകൊണ്ട്‌ ഞാന്‍ ചേട്ടന് വാട്സപ്പ് മെസേജ് അയച്ചു. ചേച്ചിയുടെ വിസക്കാര്യങ്ങള്‍ ഒക്കെ റെഡി ആയോ എന്ന് അന്വേഷിച്ചുകൊണ്ട്. ചേട്ടന്റെ ഒപ്പം എത്താന്‍ ചേച്ചിക്ക് ധൃതി ഉണ്ടെന്നും വേഗം എല്ലാം ശരിയാക്കാനും ഞാന്‍ ചേട്ടനോട് ആവശ്യപ്പെട്ടു. പണത്തിന്റെ പ്രശ്നം ഉണ്ടെന്നും, എന്തായാലും ഒരു നാലഞ്ച് മാസങ്ങള്‍ എങ്കിലും കഴിയാതെ ചേച്ചിയെ കൊണ്ടുപോകാന്‍ പറ്റുമെന്ന് തോന്നുന്നില്ല എന്നും പുള്ളി മറുപടി നല്‍കി. ഇപ്പോള്‍ ചേച്ചിക്ക് ഒരു ജോലി വിസയ്ക്ക് ശ്രമിക്കുകയാണ് എന്നും, അത് കിട്ടിയാല്‍ പിന്നെ പേടിക്കാനില്ല എന്നും പുള്ളി പറഞ്ഞു.

ഞാന്‍ നിരാശയോടെ ഫോണ്‍ മാറ്റിവച്ചു. ഇതില്‍ക്കൂടുതല്‍ ഒന്നും എനിക്ക് ചേട്ടനോട് പറയാന്‍ പറ്റില്ല. എന്നാലും ചേച്ചി ഇവിടെ നില്‍ക്കുന്ന ഓരോ ദിവസവും ചേട്ടനെ സംബന്ധിച്ച് അപകടമാണ്. ഇവിടെ നിന്നും പോയി അവിടെ വല്ല ജോലിക്കും കേറിയാല്‍ പിന്നെ പ്രശ്നമില്ല. രണ്ടാളും ഒരുമിച്ച് ഉള്ളതുകൊണ്ട് ചേച്ചി പരപുരുഷന്മാരെ തേടാനും പോകില്ല.

അങ്ങനെ ഏതാനും ദിവസങ്ങള്‍ നീങ്ങി. ഞാന്‍ എന്റെ മനസ്സിനെ നന്നായിത്തന്നെ മെരുക്കി നിര്‍ത്തി. ചേച്ചിയുടെ കൊഴുത്ത ദേഹത്തോടുള്ള അതിന്റെ ആര്‍ത്തി വരുതിയില്‍ നിര്‍ത്തുക അത്ര എളുപ്പം അല്ലായിരുന്നു എങ്കിലും ഞാനത് സാധിക്കുക തന്നെ ചെയ്തു. പക്ഷെ എല്ലാം കൈവിട്ടുപോയത് ഞങ്ങളുടെ അടുത്തുള്ള അമ്പലത്തിലെ ഉത്സവത്തിന്റെ അന്നാണ്.

ഉത്സവത്തിന്റെ അവസാനരാത്രിയില്‍ ചില കലാപരിപാടികള്‍ ഒക്കെയുണ്ട്. ഇത്തവണ ഒരു പ്രശസ്ത ഗായകന്റെയും ഗായികയുടെയും ഗാനമേള ആയിരുന്നു അവസാനദിന പരിപാടി. അതുകൊണ്ടുതന്നെ പോകണം എന്ന് മുന്‍കൂറായിത്തന്നെ ഞങ്ങള്‍ തീരുമാനിക്കുകയും ചെയ്തു. ഒമ്പതുമണി മുതല്‍ പതിനൊന്നുമണി വരെയായിരുന്നു ഗാനമേളയുടെ സമയം. ഞങ്ങള്‍ നേരത്തേതന്നെ അത്താഴം ഉണ്ടിട്ട് എട്ടേമുക്കാല്‍ ആയതോടെ അമ്പലത്തില്‍ എത്തി. പ്രശസ്തരായ ഗായകര്‍ ആയതുകൊണ്ട് അമ്പലത്തിന്റെ പരിസരത്ത് ജനം നേരത്തേതന്നെ തിങ്ങിനിറഞ്ഞിരുന്നു.