സാരംഗ്കോടിൽ സകുടുംബം 2 [അപരൻ] 614

” അമ്മയെ അമ്മാവന്റേം അമ്മായീടേം കുടിലിലേക്ക് പറഞ്ഞു വിടാം…”

കൊള്ളാം… അളിയന്റെ ബുദ്ധി കലക്കൻ…

ഭാമിനിയാന്റി ഞങ്ങളുടെ കുടിലിൽ കിടന്നാൽ അച്ഛന്റെ കൺട്രോളു പോയിക്കിട്ടും. അതോർത്തപ്പോൾ ചിരി വന്നു…

” എന്താടാ ഒരു ചിരി അതു പറഞ്ഞപ്പോൾ ”

” അല്ലളിയാ… ഭാമിനിയാന്റി അടുത്തു കിടന്നാൽ അച്ഛന്റെ കാര്യമോർത്തു ചിരിച്ചതാ…”

” അതെന്താടാ സംഭവം ?”

പിന്നെ മടിച്ചില്ല. അച്ഛനു ഭാമിനിയാന്റിയോട് ഒരു ഇഷ്ടമുള്ള കാര്യം അളിയനോടു പറഞ്ഞു…

പിന്നെ അച്ഛനും അമ്മയും കൂടി നേരത്തേ നടത്തിയ കളിയുടെ കാര്യവും, അച്ഛന്റെ ജല്പനങ്ങളും ഒക്കെ…

ഞാൻ വെളിയിൽ നിന്നാണ് കണ്ടതെന്ന മട്ടിലാണ് അളിയനോട് അതവതരിപ്പിച്ചത്. അതു കൊണ്ട് അമ്മയും ഞാനുമായുള്ള ഭാഗമൊക്കെ മറച്ചു വച്ചാണ് പറഞ്ഞത്…

” അതു കൊള്ളാമല്ലോടാ. അപ്പോ അമ്മാവന് എന്റെ അമ്മയിലൊരു നോട്ടമുണ്ട്. അപ്പോ നമ്മുടെ വഴിയൊക്കെ ക്ലിയറാകാൻ വഴിയുണ്ട്…”

” അതേ അളിയാ ”

അളിയൻ ഒരു മാത്ര നിശ്ശബ്ദനായിരുന്നു. എന്നിട്ടു ചോദിച്ചു,

” അപ്പോ നീ അമ്മായീടെ ദേഹമൊക്കെ കണ്ടോ ”

അളിയൻ എന്താണുദ്ദേശിക്കുന്നത് എന്നെനിക്കു മനസ്സിലായി.

” ഉവ്വളിയാ ”

” എല്ലാം കണ്ടോടാ ?”

” എല്ലാം കണ്ടളിയാ. എന്തൊരു സൂപ്പറാരുന്നെന്നോ… എന്തൊരു ഷേയ്പാണെന്നോ അമ്മയ്ക്ക്…”

” വേണ്ടടാ. വിവരിക്കേണ്ടാ. അതൂടെ കേട്ടാൽ ഞാനിതേ ഇവിടിരുന്നു കൈ പിടിച്ചു പോകും…”

അളിയൻ ചിരിച്ചു. ഞാനും…
ഇരുവർക്കും പരസ്പരം മനസ്സിലുദിച്ച കാര്യങ്ങൾ മനസ്സിലായി…

” നമുക്ക് സമയമുണ്ടെടാ. പയ്യെത്തിന്നാൽ പനയും തിന്നാമെന്നല്ലേ…” അളിയൻ വീണ്ടും ചിരിച്ചു…

” അതു നേരാ. പന എപ്പഴാ കിട്ടുമെന്നാ…” ഞാൻ ചിരിച്ചു കൊണ്ടു പറഞ്ഞു.

” ആക്രാന്തം കൂട്ടേണ്ടടാ. നീ രാത്രി നിന്റെ പനയുമായിട്ടു വാ… അതു വെക്കാൻ സ്ഥലം കിട്ടിയാൽ പോരേ…”

ഞങ്ങൾ രണ്ടും വീണ്ടും ചിരിച്ചു.

അങ്ങനെ ഞങ്ങൾ ഒരു ധാരണയിലെത്തി…

ഇതൊരു സുവർണ്ണനിമിഷമാണെന്നു തോന്നി…

ലോകചരിത്രത്തിൽ ഇത്തരമൊരു ധാരണ അത്യപൂർവ്വമായിരിക്കും !
അളിയൻമാർ തമ്മിലുള്ള ഈ ധാരണ…

ഞങ്ങൾ എഴുന്നേറ്റു.
അന്തരീക്ഷം തണുക്കാൻ തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. നേർത്ത തണുത്ത കാറ്റ് മെല്ലെ ദേഹത്തേക്ക് അടിക്കുന്നു. പക്ഷേ ചിന്തകളാൽ ചൂടു പിടിച്ചു തുടങ്ങിയ ശരീരത്തിൽ അത് ഏശാത്തതു പോലെ…
ഞങ്ങളിരുവരും സ്വന്തം കുടിലുകളിലേക്കു നടന്നു…

രാത്രി വരട്ടെ…
മഞ്ഞിന്റെ കുളിരുമായി വരട്ടെ…
ഉന്മാദത്തിരകൾ ചിറകിലേറ്റി സ്വർഗ്ഗീയസുഖശകലങ്ങളുടെ ചെപ്പുമായി രാത്രി വരട്ടെ…

തുടിക്കുന്ന ഹൃദയവുമായി കുടിലിലേക്കു നടന്നു…