സാറയുടെ മകന്‍ [Smitha] 822

“ഈ ഞായറാഴ്ച്ച നീ എത്ര നേരത്തെ എണീറ്റോ സാറ?”

മീര ചോദിച്ചു.

“ആ…എടീ നീ ഫ്രീയാണോ?”

“എന്നാടീ?’

“ഫ്രീയാണേ ഇങ്ങോട്ട് വാടി…ചുമ്മാ കുശുമ്പും പരദൂഷണോം പറയാം,”

സാറ ചിരിച്ചു. മീരയും.

“ഒരഞ്ചു മിനിറ്റേ, ഞാന്‍ ദാ വന്നു…”

പറഞ്ഞത് പോലെ അഞ്ചു മിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞ് മീരയെത്തി. അവളുടെ കയ്യില്‍ ഒരു കാപ്പിക്കപ്പ് ഉണ്ടായിരുന്നു.

“പിള്ളേര് രണ്ടും കൊടെ നീന്താണോ ചൂണ്ടയിടാനോ എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞ് പോയിട്ടുണ്ട്,”

സാറയോടൊപ്പം ഹാളിലേക്ക് നടക്കുന്നതിനിടയില്‍ മീര പറഞ്ഞു.

“ചൂണ്ടെം നീന്തലും ഒന്നും ആരിക്കുകേല സാറാ…അവമ്മാര് രണ്ടും പെമ്പിള്ളേരേ ആരാണ്ടോ പഞ്ചാരയടിക്കാന്‍ പോയേക്കുവാ…രണ്ടും കൊടെ ചിരിച്ചും കളിച്ചും പോകുന്നത് കണ്ടപ്പം എനിക്ക് അങ്ങനെയാ തോന്നിയെ,”

“പോടീ ഒന്ന്!”

സാറ ഉറക്കെ ചിരിച്ചു.

“എന്‍റെ പെണ്ണെ, നേരാടീ,”

സാറയുടെ എതിരെ ഇരുന്നുകൊണ്ട് മീര പറഞ്ഞു.

“ആ പൊഴേടെ അരികത്ത് തന്നെ മൂന്നാല് വീടില്ലേ? ഹിന്ദി മാഷ്‌ ജയദേവന്‍ സാര്‍? പിന്നെ ആശാരി മനോജ്‌…പിന്നെയാരുടെയാ, ആങ്ങ്‌ …ഗോപാലന്‍ മേസ്തിരി? മൂന്ന്‍ വീട്ടിലും ഉണ്ട്, നല്ല കൊഴുത്ത മെദിച്ച ചെറുപ്പക്കാരി ഉരുപ്പിടി പെണ്ണുങ്ങള്‍! അങ്ങോട്ടെക്കാ നിന്‍റെയും എന്റെം സീമന്ത പുത്രന്മാര് വെച്ചുപിടിച്ചേക്കുന്നെ! രണ്ടു ബ്രാ ഇട്ടാലും അതുങ്ങടെയൊന്നും മൊല ഒതുങ്ങി കെടക്കുവേല…”

“എടീ ബ്രായുടെ കാര്യം പറഞ്ഞപ്പഴാ ഓര്‍ത്തെ, ഞാന്‍ നിന്നോട് വരാന്‍ പറഞ്ഞത് എന്തിനാ എന്ന്!”

“എന്നാടി?”

സാറയുടെ സ്വരത്തിലെ ഗൌരവം കേട്ട് മീര ചോദിച്ചു. മീരയുടെ കണ്ണുകള്‍ സാറയുടെ മാറില്‍ തറഞ്ഞു.

“എടീ പെണ്ണെ, നീ ഇപ്പം ബ്രാ ഇട്ടിട്ടില്ലേ?”

“ഇല്ലെടീ,”

“എന്‍റെ തേവരെ!”

മീര തലയില്‍ കൈവെച്ചു.

“എടീ കടിച്ചാ പൊട്ടാത്ത പ്രായത്തില്‍ ഒരു ചെക്കന്‍ ഉണ്ട് നിനക്ക്…അവന്‍റെ മുമ്പിക്കോടെ ബ്രാ ഇല്ലാതെ ഇത്രേം മുഴുത്ത മൊല രണ്ടും കൊടെ ഇളക്കി നടന്നാ മോളെ പണി പാളുവേ!”

“ശ്യെ! ഒന്ന് പോടീ!”

ലജ്ജ തുളുമ്പുന്ന മുഖത്തോടെ സാറ പറഞ്ഞു.

“ഞാന്‍ എന്നേത്തിനാ മൊല ഇട്ട് ഇളക്കി നടക്കുന്നെ?”

“എടീ മൈരു പെണ്ണെ!”

മീര വീണ്ടും തലയില്‍ കൈവെച്ചു.

“നീ പ്രത്യേകിച്ച് ഇളക്കേണ്ട ആവശ്യമില്ല, ചക്ക പോലത്തെ അ രണ്ട് സാധനങ്ങളും ഇളകി തുള്ളാന്‍! ചുമ്മാ നടന്നാ മതി…ആ അത് പോട്ടെ, നിനക്കെന്നാ പറയാനുള്ളത്?”