സാവിത്രിയും അമ്മയാണ് 7 [മാന്താരം] 1788

സാവിത്രിയും വിനുവിനും.
ഒന്ന് നേരെ ഇരുന്നു.

സരോജ്ജ അവരുടെ മുറിയുടെ മുന്നിൽ കൂടെ നടന്നു.
പോയി…..

സാവിത്രി : അമ്മ എന്താ ഇത്ര വൈകിയത്.
സാവിത്രി സരോജ്ജയോട് ചോദിച്ചു.

പെട്ടന്ന് മകൾ അത് ചോദിച്ചപ്പോൾ സരോജ്ജ അവിടെ നിന്നു.
സാവിത്രിയുടെ മുഖത്തു നോക്കാൻ കഴിയാതെ സരോജ്ജ ഒരുനിമിഷം അങ്ങനെ നിന്നു.

മറുപടി പറഞ്ഞില്ലെങ്കിൽ അവര്ക് എന്തെങ്കിലും സംശയം തോന്നിയല്ലോ എന്ന് കരുതി

ഇന്ന് കുറച്ചു പണി ഉണ്ടായിരുന്നു എന്ന് മാത്രം പറഞ്ഞു കൊണ്ട് സരോജ മുറിയിലേക്ക് പൊയി.

മുറിക്കുള്ളികയറി വാതിൽ അടച്ചു സരോജ്ജ കട്ടിലിൽ കിടന്നു.

സരോജയുടെ മനസിൽ ഇനി ഇവിടെ നിൽക്കണ്ട എങ്ങോട്ടെങ്കിലും പോവുക എന്ന് തന്നെ യാണ് പറയുന്നത്.
പക്ഷേ അവര്ക് ഇവിടം വിട്ട് പോകാൻ ഉള്ള ഇഷ്ടം ഇല്ല.
മരിക്കുന്നെങ്കിൽ സ്വന്തം മണ്ണിൽ തന്നെ മരിക്കണം എന്ന് പണ്ടേ പറയുന്ന ആൾ ആണ് സരോജ്ജ.
പക്ഷേ ഇതൊക്കെ കണ്ട് എങ്ങനെ ജീവിക്കും.
അങ്ങനെ പല കാര്യങ്ങളും ഓർത്തു സരോജ്ജ അവിടെ കിടന്നു..

സമയം ഉച്ച കഴിഞ്ഞു.
ഈ സമയം സരോജ്ജം പതിവുപോലെ ഉച്ച ഉറക്കത്തിലേക് പൊയി.

സാവിത്രിയും മകനും അടുത്ത അംഗത്തിലേക്ക് കടന്നു.

ഉച്ചക്ക് രണ്ടു പേരും നല്ല രീതിയിൽ ഭോഗിച്ചു.

കളി കഴിഞ്ഞ് സാവിത്രിയുടെ മടിയിൽ വിനു കിടന്നു. രണ്ടു പേരും പൂർണ നാക്നാരാണ്
സാവിത്രി മകന്റെ തലയിൽ തലോടികൊണ്ടിരുന്നു.

സാവിത്രി : മോനെ.
വിനു മ്മ്

സാവിത്രി : ഞാൻ ഒരു കാര്യം ചോദിക്കട്ടെ.
വിനു : എന്താ അമ്മേ.

സാവിത്രി : അതെ നിനക്ക് എന്താ എന്റെ അതിനോട് ഇത്ര ആർത്തി.