സാവിത്രിയും അമ്മയാണ് 7 [മാന്താരം] 1797

സാവിത്രി : അമ്മേ……
ഞാൻ ചെയ്തില്ലെങ്കിൽ അവൻ വീണ്ടും വഴിതെറ്റും അമ്മേ……. സാവിത്രിയും കരഞ്ഞു.

രണ്ടു പേരും കരഞ്ഞു.
ഒരു നിമിഷത്തേക്ക് അവിടം നിശബ്ദം ആയി.

കോരി ചൊരിയുന്ന മഴയിൽ അവർ രണ്ടു പേരും നിശബ്ദരായി ഇരുന്നു.

ആ നിശബ്ദതയിൽ സരോജ്ജ മകളെ നോക്കി.

കണ്ണിൽ നിന്നും വന്ന കണ്ണുനീർ തുടച്ചു മാറ്റി.

മോളെ…..

കലങ്ങിയ കണ്ണുമായി സാവിത്രി അമ്മയെ നോക്കി.

മോളെ നിനക്ക് അത് നിർത്താൻ പറ്റാത്തത് നിന്റെ മകനും വേണ്ടി ആണെങ്കിൽ.

മോളെ….

സരോജയുടെ ചുണ്ട് വിറച്ചു.

മോളെ എന്നാൽ നിനക്ക് വേണ്ടി ഞാൻ അവനു കിടന്നു കൊടുക്കാം മോളെ…..

സരോജ്ജ വിറക്കുന്ന സ്വരത്തിൽ പറഞ്ഞു.

കണ്ണിൽ നിന്നും കണ്ണുനീർ താഴെ വീണു.

ഒരു ഞെട്ടലോടെ സാവിത്രി അത് കേട്ടു.

അമ്മേ…..

എന്താ അമ്മേ……

സരോജ്ജ :അതെ മോളെ ഇനി അവൻ ആരെങ്കിലും കളിക്കണമെങ്കിൽ എന്നെ ചെയ്തോട്ടെ.
അങ്ങനെ എങ്കിലും നീ ഗർഭിണി ആകില്ലല്ലോ…..

അതും പറഞ്ഞു സരോജ തലതാഴ്ത്തി നിന്ന് കണ്ണീർ തുടച്ചു.

സരോജ്ജ : അമ്മേ അരുത് അമ്മേ…..
ഇങ്ങനെ ഒന്നും ഉണ്ടാവാതെ ഇരിക്കാൻ ആണ് ഞാൻ ഇതെല്ലാം ചെയ്തത്.

ഇപ്പോൾ ‘അമ്മ ഇങ്ങനൊക്കെ ചെയ്താൽ എനിക്ക് സഹിക്കില്ല.

‘അമ്മ ഒരിക്കലും അതിനു മുതിരരുത്.
അത് പാപം ആണ്.

സരോജ്ജ : അപ്പൊ നീ ചെയ്തതോ.
സാവിത്രി ഒന്ന് പതറി.

നീ ചെയ്യുന്നത് പാപം അല്ലെ അപ്പൊ.

നിനക്ക് നിന്റെ മകൻ അല്ലെ വലുത്….
അത് പോലെ എനിക്ക് എന്റെ മകൾ തന്നെയാ വലുത്.

നിനക്ക് കേടു വരുന്നതൊന്നും ഈ ‘അമ്മ ചെയ്യാൻ അനുവദിക്കില്ല.

അമ്മേ ഞാൻ സമ്മതിക്കില്ല ഇത്.
സാവിത്രി ദേഷ്യത്തിൽ പറഞ്ഞു…..