സായിപ്പിന്റെ നാട്ടില്‍ എന്തും ആവാലൊ 1 [Trickster Tom] 137

ഫൊര്‍മാലിറ്റീസ് എല്ലാം കഴിഞ്ഞ് കാശും ക്ലിയര്‍ ആയി വന്നപ്പൊ ഒരു മാസം പിടിച്ചു. റിമോട്ട് വര്‍ക്കിങ്ങ് ചെയ്യാന്‍ കമ്പനി സമ്മതിച്ചതുക്കൊണ്ട് ജൊലി പോയില്ലാ. തുടക്കം മുതലേ നാട്ടില്‍ കൂടെ എന്ന് പറയാന്‍ ആകെ അമ്മ ഒഴിച്ചാല്‍ അപ്പുറത്തെ വീട്ടിലേ ദിവാകരന്‍ ചേട്ടനും കുടുംബവും ആയിരുന്നു. ഞങ്ങളെ പൊലെ തന്നെ സ്നേഹിച്ച ആളെ കെട്ടിയ കുറ്റത്തിനു ലൊകം കൈവെടിഞ്ഞ ഒരു കുടുംബം. അവര്‍ താമസിക്കുന്ന വാടക വീട്ടില്‍ നില്ക്കാന്‍ പറ്റാതെ മാറാന്‍ നോക്കുമ്പൊഴാ എന്‍റ്റെ അമ്മയുടെ മരണം.

ചിലപ്പൊ ഇനി അവരെ രക്ഷിക്കാനാവും എന്‍റ്റെ അമ്മയുടെ മരണം സംഭവിച്ചത്. കാരണം, അവരെ അടുത്തറിയാവുന്ന എനിക്ക് എന്‍റ്റെ വീട് എഴുതി കൊടുക്കാന്‍ രണ്ടാമതൊന്ന് ആലോചിക്കേണ്ടി വന്നില്ല. ആ വീടൊ അതിന്‍റ്റെ പണമോ എനിക്കെന്തിനാ? ദിവാകരന്‍ ചേട്ടന്‍ ശക്തമായി എതിര്‍ത്തെങ്കില്‍ പൊലും, ഞാന്‍ ഉറച്ചു നിന്നു. ദിവാകരന്‍ ചേട്ടനു വീട് കൈമാറുമ്പൊ കെട്ടിപിടിച്ച് കരയുകായിരുന്നു ചേട്ടനും പിന്നീട് ചേട്ടന്‍റ്റെ ഭാര്യ സുധി ചേചിയും. അങ്ങനെ രണ്ട് മാസത്തിനു ശേഷം ഞാന്‍ തിരിച്ചു… എന്‍റ്റെ നാട് എന്ന് ഇനി വിളിക്കാന്‍ പൊകുന്ന കാലിഫൊര്‍ണിയയിലേക്ക്… ********

ഒന്നര ദിവസത്തെ യാത്രക്ക് ശെഷം ലാന്‍റ്റ് ചെയ്തപ്പൊ എന്നെ വരവേല്‍റ്റത് ഓഫീസില്‍ എനിക്ക് കൂട്ട് എന്ന് പറയുന്ന റോയി ആണ്. റോയി പകുതി മലയാളിയാ – അച്ഛന്‍ മലയാളി, അമ്മ ന്യുയോര്‍ക്ക് കാരി. മലയാളം കുറെയൊക്കെ മനസ്സിലാവും. ചെങ്ങാത്തം കൂടി എന്നെ ചിയര്‍ അപ്പ് ചെയ്യാന്‍ ആണ്‍ അവന്‍ ശ്രെമിച്ചത്. എന്നെ പബ്ബിലും ക്ലബിലും ഒക്കെ കൊണ്ടുപോകും. വണ്‍ നയ്റ്റ് സ്റ്റാന്‍റ്റുകള്‍ ഒത്തിരി ആയിട്ടും ഒന്നിനും അങ്ങ് മനസ്സ് ചാഞ്ചാടിയില്ലാ. എല്ലാം ഛുമ്മ വികാരം ഇല്ലാത്ത പോലെ.

അങ്ങനെ ഇരിക്കെ ആണു റോയിയുടെ ബര്‍ത്ത്ടേ സെലിബ്രേഷന്‍ വരുന്നെ. റോയിയുടെ കുറേ ഫ്രെണ്ട്സിനെ പരിചയ പെട്ടു. എല്ലാരും നല്ല കമ്പിനി. മലയാളികള്‍ ഈ കൂട്ടത്തില്‍ ഞാനെ ഒള്ളു. പെട്ടെന്നാണ്, “ഹാപ്പി ബറ്ത്ത്ടെ റൊയി.” ഒരു കിളി നാദം പുറകില്‍ നിന്ന് കേട്ടെ. തിരിഞ്ഞു നൊക്കിയ ഞാന്‍ ഒന്ന് ഞെട്ടി. ഇത്രെയും നാള്‍ കാണാത്ത ഒരു പെണ്ണ്കുട്ടി. കുട്ടി അല്ല ഒരു സമപ്രായക്കാരി. ഗ്രീന്‍ റ്റോപ്പും ബ്ലൂ ജീന്‍സും ഇട്ട ഒരു സുന്ദരി. പെട്ടെന്ന് കണ്ടാല്‍ സൌഭാഗ്യ വെങ്കിടെഷിനേ പൊലെ ഇരിക്കും. അതേ നിറം, അതേ ബോടി ഷെയിപ്പ്. ആബ്സലൂട്ട്ലി ക്യുട്ട്. ഒരു 5’6′ പൊക്കം.